ΠΠρΚαλαβρ 2/2022 - Πλήρες κείμενο

Σύνθεση: Θεοδώρα - Μαρία Βρετού, Πρόεδρος Πρωτοδικών, Παρασκευή - Ειρήνη Δασούκη, Πρωτοδίκης, Μαρία Παπακώστα, Πρωτοδίκης – Εισηγήτρια
Δικηγόροι: Νικόλαος Ζαφειρόπουλος, Σπυρίδων Ζερβόπουλος, Αθανάσιος Ζούπας, Σιγάλας Φραντζής, Μαρκέλλα Σαμαρά

Προστασία πολιτιστικού περιβάλλοντος· η επιχείρηση οποιουδήποτε τεχνικού ή άλλου έργου ή εργασίας, καθώς και η οικοδομική δραστηριότητα πλησίον μνημείου επιτρέπεται μόνο κατόπιν εγκρίσεως του Υπουργού Πολιτισμού, μετά από γνωμοδότηση του συμβουλίου· προστατευόμενο στοιχείο του περιβάλλοντος χώρου των μνημείων συνιστά και η ανεμπόδιστη θέαση αυτών, αλλά και ο χαρακτήρας και η φυσιογνωμία της ευρύτερης περιοχής, η οποία τελεί σε άμεση οπτική επαφή με τα μνημεία και είναι αναγκαία για την ανάδειξή τους. Προσβολή προσωπικότητας· στην έννοια του δικαιώματος επί της προσωπικότητας περιλαμβάνεται και το δικαίωμα χρήσης και απόλαυσης των πολιτιστικών μνημείων. Απαγόρευση εγκατάστασης πυλώνων μεταφοράς ενέργειας λόγω προσβολής του δικαιώματος προστασίας του πολιτιστικού περιβάλλοντος. Παρεμπίπτων έλεγχος διοικητικών πράξεων από τα πολιτικά δικαστήρια· ο παρεμπίπτων έλεγχος των διοικητικών πράξεων εκ μέρους των πολιτικών Δικαστηρίων αποκλείεται, εάν απαγορεύεται από ειδική διάταξη νόμου ή έχουν αποφανθεί επί του κύρους αυτών αμετακλήτως και με δεσμευτική απόφασή τους τα διοικητικά Δικαστήρια και ιδίως το Συμβούλιο της Επικρατείας· επομένως, η επί ακυρωτικών διαφορών διάγνωση του Συμβουλίου της Επικρατείας δεσμεύει τον πολιτικό Δικαστή ως προς το εκάστοτε κριθέν διοικητικής φύσεως ζήτημα. Κατά συνέπεια, γεννάται δεδικασμένο για τα πολιτικά Δικαστήρια ως προς το διοικητικής φύσεως ζήτημα, το οποίο κρίθηκε κυρίως ή παρεμπιπτόντως στη διοικητική δίκη και αποτελεί ήδη προδικαστικό ζήτημα στην πολιτική δίκη.

Νομικές διατάξεις: άρθρα 2, 5, 13, 24 Συντ., 2, 3, 6, 10, 50 ν. 3028/2002, 50 π.δ. 18/1989, 57, 966, 967, 968, 969, 970 ΑΚ, 1, 2 ΚΠολΔ

ΑΡΙΘΜΟΣ 2/2022

(Αριθμός κατάθεσης αγωγής: .../2021)

ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ

ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές Θεοδώρα-Μαρία Βρετού, Πρόεδρο Πρωτοδικών, Παρασκευή-Ειρήνη Δασούκη, Πρωτοδίκη, Μαρία Παπακώστα, Πρωτοδίκη - Εισηγήτρια, και από τη γραμματέα Δήμητρα Δαφαλιά.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 15 Δεκεμβρίου 2021, για να δικάσει την επόμενη υπόθεση μεταξύ:

ΤΩΝ ΕΝΑΓΟΝΤΩΝ: 1) Οσιολογιωτάτης Μοναχής ..., κατά κόσμον ... ... του ..., Ηγούμενης, 2) Οσιολογιωτάτης Μοναχής ..., κατά κόσμον ... ... του ..., 3) Οσιολογιωτάτης Μοναχής ..., κατά κόσμον ... ... του ..., 4) Οσιολογιωτάτης Μοναχής ..., κατά κόσμον ... ... του ..., 5) ... ..., δόκιμης Μοναχής, κατοίκων Ιεράς Μονής ... Καλαβρύτων Αχαΐας, και 6) Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ) με την επωνυμία «ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ... ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΑΧΑΪΑΣ», που εδρεύει στην ... Καλαβρύτων Αχαΐας και εκπροσωπείται νόμιμα, οι οποίοι παραστάθηκαν στο ακροατήριο δια του πληρεξουσίου δικηγόρου τους Νικολάου Ζαφειρόπουλου (Δ.Σ. Πατρών), εκπροσωπούμενοι από τον προαναφερθέντα δικηγόρο, καθώς και από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Σπυρίδωνα Ζερβόπουλο (Δ.Σ. Αθηνών), δυνάμει της από 29.7.2021, 29.7.2021, 29.7.2021, 26.6.2021, 29.7.2021 και 29.7.2021 έγγραφης πληρεξουσιότητας αντίστοιχα κατ’ άρ. 96 ΚΠολΔ, που κατέθεσαν προτάσεις, καθώς και τα υπ’ αριθμ. ... και ... γραμμάτια προκαταβολής εισφορών των οικείων δικηγορικών συλλόγων.

ΤΩΝ ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ: 1) Ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ (ΑΔΜΗΕ)», που εδρεύει στην Αθήνα (οδός ... αρ. ... και ...) και εκπροσωπείται νόμιμα και 2), η οποία παραστάθηκε στο ακροατήριο δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της Αθανασίου Ζούπα (Δ.Σ. Πατρών), εκπροσωπούμενη από τον προαναφερθέντα δικηγόρο, καθώς και από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Σιγάλα Φραντζή (Δ.Σ. Αθηνών), δυνάμει της από 2.9.2021 έγγραφης πληρεξουσιότητας και του υπ’ αριθμ. .../4.8.2021 πληρεξουσίου του συμβολαιογράφου Αθηνών ... ... αντίστοιχα κατ’ άρ. 96 ΚΠολΔ, που κατέθεσαν προτάσεις, καθώς και τα υπ’ αριθμ, ... και ... γραμμάτια προκαταβολής εισφορών των οικείων δικηγορικών συλλόγων και 2) Ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «... Α.Τ.Τ.Ε.Ε.», που εδρεύει στην Αθήνα (... αρ. ...) και εκπροσωπείται νομίμως, η οποία δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο, αλλά εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο της Μαρκέλλα Σαμαρά (Δ.Σ, Αθηνών), δυνάμει του υπ’ αριθμ. .../3.9.2021 Πρακτικού παροχής έγγραφης πληρεξουσιότητας κατ’ άρ. 96 ΚΠολΔ, η οποία κατέθεσε προτάσεις, καθώς και το υπ’ αριθμ. ... γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών του οικείου δικηγορικού συλλόγου.

Οι ενάγοντες ζητούν να γίνει δεκτή η από 27.4.2021 και με αριθμό καταθέσεως .../2021 αγωγή τους, την οποία κατέθεσαν στη γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου διά του πληρεξούσιου δικηγόρου τους Νικολάου Ζαφειρόπουλου. Στις 30.7.2021, 3.9.2021 και 6.9.2021 αντίστοιχα, οι διάδικοι κατέθεσαν έγγραφες προτάσεις στον αρμόδιο υπάλληλο της γραμματείας, ενώ, μετά το κλείσιμο του φακέλου της δικογραφίας και δυνάμει της με αριθμό .../4.10.2021 πράξεως της Διευθύνουσας το Πρωτοδικείο Καλαβρύτων, ορίστηκαν η δικάσιμος για την εκδίκαση της υπόθεσης και η σύνθεση του Δικαστηρίου, κατά τα ανωτέρω αναφερόμενα.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

I. Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 2 παρ. 1 του Συντάγματος ορίζεται ότι «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας», ενώ κατά το άρθρο 5 παρ. 1, 2 και 5 «1. Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη. 2. Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων... 5. Καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας και της γενετικής του ταυτότητας...». Με το άρθρο 13 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος ορίζεται ότι «1. Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη. Η απόλαυση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθενός. 2. Κάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με τη λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων. Η άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη.». Επίσης, με τις διατάξεις του άρθρου 24 §§ 1,6 του Συντάγματος καθιερώνεται αυξημένη προστασία του φυσικού και του πολιτιστικού περιβάλλοντος, δηλαδή των μνημείων και λοιπών πολιτιστικών αγαθών που προέρχονται από την ανθρώπινη δραστηριότητα και συνθέτουν, λόγω της ιστορικής, καλλιτεχνικής ή επιστημονικής σημασίας τους, την εν γένει πολιτιστική κληρονομιά της Χώρας. Τα αρμόδια όργανα του Κράτους οφείλουν να προβαίνουν σε θετικές ενέργειες για την αποτελεσματική διαφύλαξη των αγαθών αυτών και να λαμβάνουν τα απαιτούμενα νομοθετικά και διοικητικά μέτρα, κανονιστικά ή ατομικά, παρεμβαίνοντας στον αναγκαίο βαθμό στην οικονομική ή άλλη ατομική ή συλλογική δραστηριότητα. Η προστασία αυτή περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τη διατήρηση στο διηνεκές αναλλοίωτων των εν λόγω πολιτιστικών στοιχείων και του χώρου που είναι αναγκαίος για την ανάδειξή τους σε ιστορική, αισθητική και λειτουργική ενότητα, έχει δε αφενός προληπτικό και αφετέρου κατασταλτικό χαρακτήρα, στην τελευταία δε περίπτωση περιλαμβάνει την υποχρέωση άρσης της προσβολής του πολιτιστικού μνημείου και αποκατάστασης της προστατευόμενης μορφής του. Επομένως, κάθε επέμβαση επί ή πλησίον αρχαίου ή νεότερου μνημείου πρέπει κατ’ αρχήν να αποβλέπει στην προστασία και ανάδειξη αυτού, να ενεργείται δε εν όψει των ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών του και βάσει των δεδομένων της αρχαιολογικής επιστήμης, απαγορευομένων επεμβάσεων και χρήσεων μη συμβατών προς την κατά προορισμό χρήση του μνημείου και του περιβάλλοντος αυτό χώρου (ΣτΕ 2102-03/2019, 676/2005 Ολομ., 2926/2011 κ.ά.). Η προστασία του πολιτιστικού περιβάλλοντος οργανώνεται και εξειδικεύεται με τις διατάξεις του Ν. 3028/2002 «Για την προστασία των Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομιάς», με τις οποίες ορίζονται, μεταξύ άλλων, οι προϋποθέσεις επεμβάσεως σε ακίνητα μνημεία και στο περιβάλλον τους. Ειδικότερα, στο άρθρο 2 του νόμου αυτού ορίζεται ότι «β) Ως μνημεία νοούνται τα πολιτιστικά αγαθά που αποτελούν υλικές μαρτυρίες και ανήκουν στην πολιτιστική κληρονομιά της Χώρας και των οποίων επιβάλλεται η ειδικότερη προστασία βάσει των εξής διακρίσεων: ... γγ) Ως ακίνητα μνημεία νοούνται τα μνημεία που υπήρξαν συνδεδεμένα με το έδαφος και παραμένουν σε αυτό ... καθώς και τα μνημεία που βρίσκονται στο έδαφος και δεν είναι δυνατόν να μετακινηθούν χωρίς βλάβη της αξίας τους ως μαρτυριών. Στα ακίνητα μνημεία συμπεριλαμβάνονται οι εγκαταστάσεις, οι κατασκευές και τα διακοσμητικά και λοιπά στοιχεία που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα τους, καθώς και το άμεσο περιβάλλον τους». Στο άρθρο 3 του ίδιου νόμου ορίζεται ότι: «1. Η προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς της Χώρας συνίσταται κυρίως: α) στον εντοπισμό, την έρευνα, την καταγραφή, την τεκμηρίωση και τη μελέτη των στοιχείων της, β) στη διατήρηση και στην αποτροπή της καταστροφής, της αλλοίωσης και γενικά κάθε άμεσης ή έμμεσης βλάβης της, δ) στη συντήρηση και την κατά περίπτωση αναγκαία αποκατάστασή της, ε) στη διευκόλυνση της πρόσβασης και της επικοινωνίας του κοινού με αυτήν, στ) στην ανάδειξη και την ένταξή της στη σύγχρονη κοινωνική ζωή και ζ) στην παιδεία, την αισθητική αγωγή και την ευαισθητοποίηση των πολιτών για την πολιτιστική κληρονομιά». Κατά το άρθρο 6 § 1 του ιδίου ως άνω νόμου ορίζεται ότι στα ακίνητα μνημεία περιλαμβάνονται: α) τα αρχαία που χρονολογούνται έως και το 1830, ενώ κατά την § 2, ο χαρακτηρισμός ακινήτου μνημείου είναι δυνατόν να αφορά και κινητά που συνδέονται με ορισμένη χρήση του ακινήτου, τις χρήσεις που είναι σύμφωνες με το χαρακτήρα του ως μνημείου, καθώς και τον περιβάλλοντα χώρο ή στοιχεία αυτού. Τέλος σύμφωνα με το άρθρο 10 αυτού, ως τροποποιήθηκε από το άρθρο 11 του Ν. 4355/2015, «ενέργειες σε ακίνητα μνημεία και στο περιβάλλον τους» ορίζεται ότι «(§1) απαγορεύεται κάθε ενέργεια σε ακίνητο μνημείο, η οποία είναι δυνατόν να επιφέρει με άμεσο ή έμμεσο τρόπο καταστροφή, βλάβη, ρύπανση ή αλλοίωση της μορφής του. (§3) Η εγκατάσταση ή η λειτουργία βιομηχανικής, βιοτεχνικής ή εμπορικής επιχείρησης, η τοποθέτηση τηλεπικοινωνιακών ή άλλων εγκαταστάσεων, η επιχείρηση οποιουδήποτε τεχνικού ή άλλου έργου ή εργασίας, καθώς και η οικοδομική δραστηριότητα πλησίον αρχαίου επιτρέπεται μόνο μετά από έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού, η οποία εκδίδεται ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου. Η έγκριση χορηγείται εάν η απόσταση από ακίνητο μνημείο ή η σχέση με αυτό είναι τέτοια ώστε να μην κινδυνεύει να επέλθει άμεση ή έμμεση βλάβη αυτού λόγω του χαρακτήρα του έργου ή της επιχείρησης ή της εργασίας. ... Η έγκριση δεν απαιτείται προκειμένου περί οικοδομικών εργασιών ή τεχνικού ή άλλου έργου στο εσωτερικό υφιστάμενου κτιρίου οι οποίες δεν επιφέρουν τροποποιήσεις των όψεων αυτού και δεν περιλαμβάνουν εκσκαφές.» (§4) Για κάθε εργασία, επέμβαση ή αλλαγή χρήσης σε ακίνητα μνημεία, ακόμη και αν δεν επέρχεται κάποια από τις συνέπειες της §1 σε αυτά, απαιτείται έγκριση που χορηγείται με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου. ... (§5). Σε περίπτωση επείγουσας ανάγκης για την αποτροπή άμεσου και σοβαρού κινδύνου είναι δυνατή η επιχείρηση εργασιών αποκατάστασης βλάβης που δεν αλλοιώνει τα υπάρχοντα κτιριολογικά, αισθητικά και άλλα συναφή στοιχεία του μνημείου χωρίς την έγκριση που προβλέπεται στις § §3 και 4, μετά από άμεση και πλήρη ενημέρωση της Υπηρεσίας, η οποία μπορεί να διακόψει τις εργασίες με σήμα της. (§6) Στις περιπτώσεις που απαιτείται έγκριση σύμφωνα με τις προηγούμενες παραγράφους, αυτή προηγείται από τις άδειες άλλων αρχών που αφορούν την επιχείρηση ή την εκτέλεση του έργου ή της εργασίας και τα στοιχεία της αναγράφονται με ποινή ακυρότητας στις άδειες αυτές. Η έγκριση χορηγείται μέσα σε τρεις (3) μήνες από την υποβολή της σχετικής αίτησης. ... (§7) Για την προστασία των ακινήτων μνημείων είναι δυνατόν με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου να επιβάλλονται περιορισμοί στη χρήση και στον τρόπο λειτουργίας τους, καθώς και στους όρους δόμησής τους κατά παρέκκλιση από κάθε ισχύουσα διάταξη. (§8) Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται ύστερα από πρόταση των Υπουργών Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημόσιων Έργων και Πολιτισμού και γνώμη των οικείων γνωμοδοτικών οργάνων, είναι δυνατόν να επιβάλλονται ειδικοί όροι δόμησης και χρήσης με σκοπό την προστασία των μνημείων. Συνεπώς, με τις ανωτέρω διατάξεις του άρθρου 10 Ν. 3028/2002 ρυθμίζονται τα των επεμβάσεων επί και πλησίον ακινήτων μνημείων. Επεμβάσεις επί ακινήτου μνημείου, οι οποίες είναι δυνατόν να επιφέρουν με άμεσο ή έμμεσο τρόπο καταστροφή, βλάβη, ρύπανση ή αλλοίωση της μορφής του, είναι απολύτως απαγορευμένες από τον νόμο, σε κάθε δε περίπτωση για την πραγματοποίηση επεμβάσεων σε μνημείο που δεν επιφέρουν τις ανωτέρω συνέπειες και, συνεπώς, δεν εμπίπτουν στην πιο πάνω απαγόρευση, απαιτείται προηγούμενη έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού, ύστερα από γνώμη του συμβουλίου (ΣτΕ 2916/2012, 2926/2011 κ.ά.). Για τις επεμβάσεις πλησίον μνημείου ισχύει ο κανόνας του επιτρεπτού τους μόνο κατόπιν εγκρίσεως του Υπουργού Πολιτισμού, ομοίως μετά από γνωμοδότηση του αρμόδιου συμβουλίου, ενώ ειδικά ως προς τις εγκαταστάσεις κεραιών και άλλων εγκαταστάσεων, η έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού χορηγείται αν η απόσταση από το ακίνητο μνημείο - στην έννοια του οποίου περιλαμβάνεται ρητώς και το άμεσο περιβάλλον του - ή η σχέση με αυτό είναι τέτοια ώστε να μην κινδυνεύει να επέλθει άμεση ή έμμεση βλάβη σε αυτό και τον περιβάλλοντα χώρο του (ΣτΕ 2102-03/2019 Ολομ., 3004/2015, 2331/2009 κ.ά.). Δεδομένου δε ότι προστατευόμενο στοιχείο του περιβάλλοντος χώρου των μνημείων συνιστά και η ανεμπόδιστη θέαση αυτών, αλλά και ο χαρακτήρας και η φυσιογνωμία της ευρύτερης περιοχής, η οποία τελεί σε άμεση οπτική επαφή με τα μνημεία και είναι αναγκαία για την ανάδειξή τους, πρέπει περαιτέρω να ερευνάται αν η απόσταση του έργου από το μνημείο ή η σχέση του με αυτό, εν όψει των μορφολογικών του στοιχείων, είναι τέτοια ώστε να διασφαλίζεται η αναλλοίωτη έποψη του μνημείου και η ακεραιότητα του αναγκαίου για την ανάδειξή του σε ιστορική, αισθητική και λειτουργική ενότητα περιβάλλοντος χώρου (ΣτΕ 2102-03/2019 Ολομ., 3004/2015, 3735/2013). Από τα ανωτέρω παρέπεται ότι ο Υπουργός Πολιτισμού, προκειμένου να χορηγήσει την έγκριση (άδεια) εκτελέσεως έργου πλησίον μνημείων, αξιολογεί τα χαρακτηριστικά του έργου και εκτιμά τις άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις που θα έχει η εκτέλεση του έργου στα ακίνητα μνημεία, δηλαδή στα αγαθά που εμπίπτουν στο πεδίο προστασίας του αρχαιολογικού νόμου. Η αιτιολογία της χορηγούμενης εγκρίσεως (άδειας) ελέγχεται συνεπώς ως προς τα ζητήματα αυτά, πρέπει δε, για να είναι πλήρης, να περιέχει: α) περιγραφή των προστατευτέων μνημείων, β) περιγραφή του προς εκτέλεση έργου και γ) τεκμηριωμένη εκτίμηση των επιπτώσεων του έργου επί των μνημείων (ΣτΕ 2102-03/2019 Ολομ., 2926/2011, 2331/2009, 3824/2007 κ.ά.). Εν όψει της συνταγματικής επιταγής για την διηνεκή και αποτελεσματική προστασία του πολιτιστικού περιβάλλοντος, ο Υπουργός Πολιτισμού, σε περίπτωση που η εκτέλεση του έργου και συγκεκριμένα η ανέγερση οικοδομής έχει δυσμενείς συνέπειες στο προστατευόμενο μνημείο, δύναται είτε να απαγορεύσει το έργο ή τη δραστηριότητα, είτε, εφόσον οι δυσμενείς επιπτώσεις μπορούν να εξουδετερωθούν με την επιβολή συγκεκριμένων όρων, να επιβάλει, πάντοτε με γνώμονα την αποτελεσματικότερη προστασία του μνημείου, τους κατάλληλους όρους στην επιχειρούμενη δραστηριότητα, οι οποίοι κατά την αιτιολογημένη κρίση του θα εξουδετερώσουν τις επιβλαβείς για το μνημείο συνέπειες (ΣτΕ 2102-03/2019 Ολομ., 2630/2010). Εξάλλου, η Διεθνής Σύμβαση της Γρανάδας για την προστασία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της Ευρώπης, που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του Ν. 2039/1992, ορίζει στο άρθρο 1 ότι η «αρχιτεκτονική κληρονομιά» κατά την έννοια της Συμβάσεως, περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων ακίνητων αγαθών, τα «μνημεία», στα οποία κατατάσσεται «κάθε κατασκευή ιδιαίτερα σημαντική λόγω του ιστορικού, αρχαιολογικού, καλλιτεχνικού, επιστημονικού, κοινωνικού ή τεχνικού της ενδιαφέροντος, συμπεριλαμβανομένων των εγκαταστάσεων ή διακοσμητικών στοιχείων, που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα τους», στο δε άρθρο 7 ότι «Στο χώρο ο οποίος περιβάλλει τα μνημεία ... κάθε συμβαλλόμενος υποχρεώνεται να λάβει μέτρα που θα αποσκοπούν στη βελτίωση της ποιότητας του περιβάλλοντος». Από τις διατάξεις αυτές, οι οποίες κατά το άρθρο 28 § 1 του Συντάγματος έχουν υπέρτερη του νόμου τυπική ισχύ, συνάγεται ότι τα συμβαλλόμενα στην ανωτέρω Διεθνή Σύμβαση μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να λαμβάνουν θετικά μέτρα, που αποσκοπούν στη βελτίωση της ποιότητας του περιβάλλοντος τα ακίνητα μνημεία χώρου και να απέχουν από κάθε ενέργεια που βλάπτει αμέσως ή εμμέσως τα μνημεία ή τα αρχιτεκτονικά σύνολα ή τον περιβάλλοντα χώρο τους (ΣτΕ 453/2020, 1049/2017, 4492/2009, 2231/2006 επτ., 2540/2005 ΝΟΜΟΣ).

II. Με τη διάταξη του άρθρου 57 ΑΚ ορίζεται ότι «Όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητα του έχει δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί στο μέλλον». Με τη διάταξη αυτή η προστασία του δικαίου εκτείνεται και στους συντελεστές εκείνους που αποτελούν την ατομικότητα του προσώπου, είτε αυτοί αναφέρονται στην φυσική του υπόσταση (ζωή, σωματική ακεραιότητα, υγεία), είτε στην πνευματική, ηθική ή κοινωνική του ατομικότητα. Στην έννοια της προσωπικότητας περιέχονται όλες εκείνες οι αστάθμητες αξίες, που απαρτίζουν την ουσία του ανθρώπου και προστατεύονται όλα τα αγαθά που τη συγκροτούν, ήτοι, μεταξύ άλλων: α) στοιχεία αναφορικά με τη ζωή, σωματική ακεραιότητα και την υγεία του προσώπου (σωματικά αγαθά), β) στοιχεία αναγόμενα στον ψυχικό και συναισθηματικό κόσμο του ανθρώπου (ψυχικά αγαθά), γ) στοιχεία σχετικά με την ελευθερία προς ανάπτυξη της προσωπικότητας, δ) στοιχεία συνδεόμενα με την τιμή του προσώπου, ε) στοιχεία του ιδιωτικού βίου και της σφαίρας του απορρήτου (ΑΠ 543/2009, ΑΠ 1095/2009, ΑΠ 261/2008 δημοσιευμένες στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Στην έννοια δε του δικαιώματος επί της προσωπικότητας περιλαμβάνονται όλα τα άυλα αγαθά, τα οποία είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα με το πρόσωπο και ανήκουν σ’ αυτό, όπως είναι και η κοινωνική ατομικότητα του ανθρώπου. Από τα ανωτέρω απορρέει και το δικαίωμα χρήσεως των κοινόχρηστων πραγμάτων (άρθρα 967, 968-970 ΑΚ), όπως είναι και ο ατμοσφαιρικός αέρας, που εντάσσονται στην ευρύτερη έννοια του περιβάλλοντος και συμπίπτουν σε ευρεία κλίμακα με τα σημαντικότερα περιβαλλοντικά αγαθά, συνιστώντας τόσο προϋπόθεση ζωής, όσο και στοιχεία για την εξασφάλιση ποιότητας ζωής. Συνεπώς, το δικαίωμα χρήσεως των κοινόχρηστων πραγμάτων αποτελεί αυτοτελή εκδήλωση του δικαιώματος της προσωπικότητας, όπως προσδιορίζεται από τη διάταξη του άρθρου 57 ΑΚ (ΑΠ 718/2001 Δικ 42/942, Καρακώστα, Περιβάλλον και Αστικό Δίκαιο, 1986, σ. 28, σημ. Καράκωστα υπό την ΜονΠρΒολ 1097/1989 ΝοΒ 38/308 και υπό την ΜονΠρΝαυπλ 163/1991 ΝοΒ 39/786). Επιπλέον τα μνημεία, ως μαρτυρίες του ανθρώπινου βίου που συγκροτούν αναγκαίο παράγοντα για τη διαμόρφωση και τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης και των συλλογικών ταυτοτήτων, καθώς και για τη διασφάλιση, χάριν και των επερχόμενων γενεών, της ιστορικής συνέχειας και παράδοσης, που παράλληλα συμβάλλουν στην ποιότητα ζωής, συνιστούν ουσιώδες στοιχείο της πολιτιστικής κληρονομιάς, η προστασία της οποίας αποτελεί υποχρέωση της Πολιτείας και συγχρόνως, ενόψει και της αναθεωρημένης διατάξεως του άρθρου 24 § 1 του Συντάγματος, ευθύνη και δικαίωμα του καθενός, με αποτέλεσμα το δικαίωμα χρήσης και απόλαυσης αυτών κατά τον ανωτέρω προορισμό τους να αποτελεί έκφανση του δικαιώματος της προσωπικότητας, υπό την έννοια της αξίωσης για προστασία, διάσωση και απόλαυσή τους. Όλες οι ανωτέρω εκφάνσεις του δικαιώματος της προσωπικότητας, συμπεριλαμβανομένης και της ελευθερίας θρησκευτικής λατρείας, η οποία είναι απαραβίαστη και υπόκειται μόνο στους περιορισμούς του άρθρου 13 §§ 2 και 4 του Συντάγματος, βρίσκουν έρεισμα και στις διατάξεις των άρθρων 2 § 1, 5 §§ 1,2,5, 13 § 2 και 24 §§ 1,6 του ισχύοντος Συντάγματος. Η συμπεριφορά, επομένως, με την οποία διαταράσσεται από τρίτους το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον παράνομα, ήτοι εκτός των ορίων που νόμοι ορίζουν με σκοπό τη διαφύλαξη και προστασία των συγκεκριμένων δικαιωμάτων και έτσι αλλοιώνεται ή καταργείται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του ή καθίσταται αυτή αδύνατη (η χρήση του), οδηγεί σε παρεμπόδιση των ανωτέρω δικαιωμάτων και παράνομη προσβολή κατά τις διατάξεις των άρθρων 57 και 970 ΑΚ, όπως αυτές εμπλουτίζονται από το άρθρο 24 του Συντάγματος (βλ. και Καράκωστα, Η προστασία των περιβαλλοντικών αγαθών μέσα από τη νομολογία των πολιτικών δικαστηρίων, ΝοΒ 41/45) και ταυτόχρονα προσβολή του θεμελιώδους συνταγματικού δικαιώματος της αξίας του ανθρώπου, την οποία δεν μπορεί να νομιμοποιήσει οποιαδήποτε κανονιστική διάταξη της κοινής νομοθεσίας, αφού μια τέτοια διάταξη θα είναι αντισυνταγματική και παράνομη (ΟλΑΠ 40/1998 δημοσίευση ΝΟΜΟΣ). Η προστασία του δικαιώματος της προσωπικότητας μέσω των ανωτέρω διατάξεων του ΑΚ απαιτεί τη συνδρομή των εξής προϋποθέσεων: α) προσβολή του δικαιώματος χρήσεως, που συνίσταται στη διατάραξη από τρίτους κάποιου περιβαλλοντικού στοιχείου κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να αλλοιώνεται ή να καταργείται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου πράγματος ή προσβολή της υγείας (σωματικής ή ψυχικής) του προσώπου, β) παράνομος χαρακτήρας της προσβολής, δηλαδή ύπαρξη συμπεριφοράς αντίθετης με τις επιταγές ή απαγορεύσεις της έννομης τάξεως, που προσβάλλει την κοινή χρήση ή την κοινή ωφέλεια κοινού σε όλους ή κοινόχρηστου πράγματος ή τη σωματική ή την ψυχική υγεία του ατόμου. Η αξίωση που απορρέει από την προσβολή του πιο πάνω δικαιώματος συνίσταται, εκτός των άλλων, στην άρση της τελευταίας και την παράλειψη της στο μέλλον, εφόσον υπάρχει βάσιμη απειλή επικείμενης προσβολής (προληπτική αξίωση για παράλειψη). Για την άσκηση των παραπάνω αξιώσεων νομιμοποιείται ο χρήστης του συγκεκριμένου πράγματος ή το πρόσωπο (ως προς τα σωματικά ή ψυχικά αγαθά) που υπέστη την προσβολή, ο οποίος στην πρώτη περίπτωση θα πρέπει να βρίσκεται σε ορισμένη τοπική σχέση με το αντίστοιχο περιβαλλοντικό αγαθό (βλ. Καρακώστα, Η προστασία των περιβαλλοντικών αγαθών κ.λπ., ό.π., ΝοΒ 41/45). Έννομο συμφέρον για την έγερση αγωγής, αλλά και για την παρέμβαση σε εκκρεμή δίκη, με αντικείμενο την προστασία του ζωτικού χώρου με βάση την ΑΚ 57, θα πρέπει να αναγνωριστεί και στα νομικά πρόσωπα, τα οποία διατηρούν δικαίωμα επί της προσωπικότητας στις εκφάνσεις της πίστεως, της υπολήψεως, της φήμης, του κύρους, του αντικειμένου τους, του μέλλοντος τους και των αναγνωριζόμενων σε αυτό άυλων αγαθών. Συνεπώς, σε περίπτωση προσβολής της προσωπικότητας του νομικού προσώπου σε οποιαδήποτε των εκφάνσεων τούτων, δικαιούται να ζητήσει τη σύμφωνα με τις προβλέψεις των άρθρων 57 και 59 ΑΚ, προστασία, εφόσον ο νόμιμος σκοπός του ή το αντικείμενο δραστηριότητάς του είναι τέτοιο που βλάπτεται, συνεπεία της προσβολής του περιβαλλοντικού ή πολιτιστικού αγαθού.

III. Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1 του ΚΠολΔ «Στη δικαιοδοσία των τακτικών πολιτικών δικαστηρίων ανήκουν: α) οι διαφορές του ιδιωτικού δικαίου, εφόσον ο νόμος δεν τις έχει υπαγάγει σε άλλα δικαστήρια, β) οι υποθέσεις εκούσιας δικαιοδοσίας που ο νόμος έχει υπαγάγει σε αυτά, γ) οι υποθέσεις δημοσίου δικαίου που ο νόμος έχει υπαγάγει σε αυτά», ενώ η διάταξη του αμέσως επομένου άρθρου 2 του ίδιου Κώδικα προβλέπει ότι «Τα πολιτικά δικαστήρια απαγορεύεται να επεμβαίνουν σε διοικητικές διαφορές ή υποθέσεις που υπάγονται σε διοικητικά δικαστήρια ή αρχές, όπως επίσης απαγορεύεται τα διοικητικά δικαστήρια ή αρχές να επεμβαίνουν σε διαφορές ή υποθέσεις του ιδιωτικού δικαίου και επιτρέπεται μόνο η εξέταση των ζητημάτων που ανακύπτουν παρεμπιπτόντως», περαιτέρω δε από τη διάταξη του άρθρου 50 § 5 ΠΔ 18/1989 «Κωδικοποίηση διατάξεων νόμων για το Συμβούλιο της Επικρατείας» ορίζεται ότι «Οι αποφάσεις της Ολομέλειας, ακυρωτικές και απορριπτικές και των Τμημάτων, αποτελούν μεταξύ των διαδίκων δεδικασμένο που ισχύει και σε κάθε υπόθεση ή διαφορά ενώπιον δικαστικής ή άλλης αρχής, κατά την οποία προέχει το διοικητικής φύσεως ζήτημα που κρίθηκε από το Συμβούλιο». Από το συνδυασμό των ως άνω διατάξεων συνάγεται ότι τα πολιτικά Δικαστήρια, όταν κρίνουν υπαγόμενες στη δικαιοδοσία τους ιδιωτικές διαφορές, δύνανται να εξετάσουν παρεμπιπτόντως το κύρος και τη νομιμότητα των πράξεων των οργάνων της διοικήσεως ή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, εφόσον τούτο δεν αποκλείεται από το νόμο και δεν έχει εκδοθεί περί του κύρους αυτών απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία δεσμεύει τα πολιτικά δικαστήρια. Η εν λόγω έρευνα των πολιτικών δικαστηρίων περιορίζεται στην εκ μέρους τους διερεύνηση του εάν το διοικητικό όργανο ενήργησε κατά τους διαγραφομένους από το νόμο όρους και τύπους, η δε διερεύνηση αυτή περιλαμβάνει ειδικότερα (και μόνον) τον έλεγχο του εάν το διοικητικό όργανο ενήργησε εντός των πλαισίων της νομοθετικής εξουσιοδοτήσεως, εάν τηρήθηκαν οι προβλεπόμενοι από το νόμο τύποι, εάν χώρησε ορθή ερμηνεία και εφαρμογή του ισχύοντος κατά το χρόνο εκδόσεως της διοικητικής πράξεως νόμου, εάν η διοικητική πράξη εκδόθηκε από το αρμόδιο όργανο ή καθ’ υπέρβαση της εξουσίας του και, τέλος, εάν είναι ή όχι αιτιολογημένη και ουδόλως δύναται η έρευνα αυτή να επεκταθεί σε έλεγχο της ουσιαστικής κρίσεως του διοικητικού οργάνου ως προς το συνδρομή ή μη των πραγματικών προϋποθέσεων ή της τυχόν πλάνης περί τα πράγματα. Δηλαδή, ο παρεμπίπτων έλεγχος έχει την έννοια ότι τα πολιτικά δικαστήρια δεν έχουν την εξουσία να ακυρώσουν τη διοικητική πράξη, εφόσον τη θεωρούν άκυρη και εν γένει ελαττωματική, αλλά απλώς δεν την εφαρμόζουν στη συγκεκριμένη περίπτωση, με συνέπεια να μην παράγεται δεδικασμένο (ΟλΑΠ 1/2018, ΑΠ 246/2019, ΑΠ 171/2006 δημοσιευμένες στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, Επ. Σπηλιωτόπουλος, Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου, Τόμος 1, 13η έκδ., Ενημέρωση Νοέμβριος 2010, σ. 114 επ.). Ο παρεμπίπτων έλεγχος των διοικητικών πράξεων εκ μέρους των πολιτικών Δικαστηρίων αποκλείεται, εάν απαγορεύεται από ειδική διάταξη νόμου ή έχουν αποφανθεί επί του κύρους αυτών αμετακλήτως και με δεσμευτική απόφασή τους τα διοικητικά Δικαστήρια και ιδίως το Συμβούλιο της Επικρατείας. Επομένως, η επί ακυρωτικών διαφορών διάγνωση του Συμβουλίου της Επικρατείας δεσμεύει τον πολιτικό Δικαστή ως προς το εκάστοτε κριθέν διοικητικής φύσεως ζήτημα. Κατά συνέπεια, γεννάται δεδικασμένο για τα πολιτικά Δικαστήρια ως προς το διοικητικής φύσεως ζήτημα, το οποίο κρίθηκε κυρίως ή παρεμπιπτόντως στη διοικητική δίκη και αποτελεί ήδη προδικαστικό ζήτημα στην πολιτική δίκη (ΟλΑΠ 39/1988 ΔΔικ 1989.1150). Ως «προδικαστικό ζήτημα» νοείται έτερη έννομη σχέση ή δικαίωμα ή συνέπεια του ουσιαστικού δικαίου, από το οποίο εξαρτάται η κρίση του κυρίου ζητήματος της πολιτικής δίκης, κατά την έννοια δε των διατάξεων των άρθρων 321, 322 και 324 ΚΠολΔ η τελεσίδικη απόφαση αποτελεί δεδικασμένο, το οποίο δεν επιτρέπει να αμφισβητηθεί και να καταστεί αντικείμενο νέας δίκης το κριθέν δικαίωμα και η δικαιολογητική σχέση, από την οποία αυτό έχει παραχθεί. Η απαγόρευση αυτή ενεργεί θετικώς, υπό την έννοια ότι το Δικαστήριο, ενώπιον του οποίου ανακύπτει εξ αφορμής άλλης δίκης (είτε ως κύριο είτε ως προδικαστικό ζήτημα) το κριθέν με τελεσίδικη απόφαση δικαίωμα, οφείλει να θέσει ως βάση της αποφάσεώς του το προκύπτον από την απόφαση αυτή δεδικασμένο, λαμβάνοντας αυτό ως «αμάχητη αλήθεια», αλλά και αρνητικώς, υπό την έννοια ότι απαγορεύεται η συζήτηση νέας αγωγής για το αυτό δικαίωμα, περί της υπάρξεως ή μη του οποίου υπάρχει δεδικασμένο (ΑΠ 302/2011 ΝΟΜΟΣ). Ωστόσο, τότε μόνον ιδρύεται δεδικασμένο για τα πολιτικά Δικαστήρια από απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, όταν αυτό έκρινε κατ’ ουσίαν επί του ζητήματος, το οποίο αποτελεί προδικαστικό ζήτημα για την πολιτική δίκη. Εάν, επομένως, η αίτηση ακυρώσεως κατά της διοικητικής πράξεως απορρίφθηκε για τυπικούς λόγους (ως εκπρόθεσμη, απαράδεκτη κλπ), δεν παράγεται από την απόφαση αυτή δεδικασμένο για το προέχον στην πολιτική δίκη διοικητικής φύσεως ζήτημα και επιτρέπεται ο κατά τα προεκτιθέμενα παρεμπίπτων έλεγχος της νομιμότητας της διοικητικής πράξεως (ΑΠ 169/2019, ΑΠ 1366/2018 δημοσιευμένες στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).

IV. Κατά τη διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ η άσκηση του δικαιώματος απαγορεύεται αν υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός του δικαιώματος. Κατά την έννοια της διάταξης αυτής το δικαίωμα θεωρείται ότι ασκείται καταχρηστικά, όταν η συμπεριφορά του δικαιούχου που προηγήθηκε ή η πραγματική κατάσταση που διαμορφώθηκε κατά το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, χωρίς κατά νόμο να εμποδίζουν τη γένεση ή να επάγονται την απόσβεση του δικαιώματος, καθιστούν μη ανεκτή την μεταγενέστερη άσκησή του κατά τις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου, αφού τείνει στην ανατροπή καταστάσεως που δημιουργήθηκε υπό ορισμένες ειδικές συνθήκες και διατηρήθηκε για πολύ χρόνο, με επακόλουθο να συνεπάγεται επαχθείς συνέπειες για τον υπόχρεο. Επομένως, για να χαρακτηρισθεί καταχρηστική η άσκηση του δικαιώματος, απαιτείται να έχει δημιουργηθεί στον υπόχρεο από τη συμπεριφορά του δικαιούχου σε συνάρτηση και με εκείνη του υποχρέου και μάλιστα ευλόγως, η πεποίθηση ότι ο δικαιούχος δεν πρόκειται να ασκήσει το δικαίωμά του. Απαιτείται ακόμη οι πράξεις του υποχρέου και η δημιουργηθείσα από αυτόν κατάσταση, επαγόμενη ιδιαιτέρως επαχθείς για τον υπόχρεο επιπτώσεις, να τελούν σε αιτιώδη σύνδεσμο με την προηγηθείσα συμπεριφορά του δικαιούχου. Μόνη η μακροχρόνια αδράνεια του δικαιούχου, και όταν ακόμη δημιούργησε την εύλογη πεποίθηση στον υπόχρεο ότι δεν υπάρχει το δικαίωμα η ότι δεν πρόκειται αυτό να ασκηθεί, δεν αρκεί για να καταστήσει καταχρηστική τη μεταγενέστερη άσκηση αυτού, αλλά απαιτείται να συντρέχουν επιπροσθέτως ειδικές συνθήκες και περιστάσεις, προερχόμενες κυρίως από την προηγηθείσα συμπεριφορά του δικαιούχου και του υποχρέου, ενόψει των οποίων και της αδράνειας του δικαιούχου, η επακολουθούσα άσκηση του δικαιώματος, τείνουσα στην ανατροπή της διαμορφωθείσας καταστάσεως υπό τις ανωτέρω ειδικές συνθήκες και διατηρηθείσας για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, να εξέρχεται των διαγραφομένων από την ανωτέρω διάταξη αντικειμενικών ορίων. Η αδράνεια δε αυτή του δικαιούχου, που δεν είναι απαραίτητο να προκαλεί αφόρητες ή δυσβάστακτες για τον υπόχρεο συνέπειες, αφού αρκεί η επέλευση δυσμενών απλώς για τα συμφέροντά του επιπτώσεων, πρέπει να υφίσταται για μακρό χρονικό διάστημα, αλλά έλασσον του προβλεπόμενου από το νόμο για την παραγραφή του δικαιώματος από τότε που ο δικαιούχος μπορούσε να ασκήσει το δικαίωμά του (ΟΑ ΑΠ 6/2016, 10/2012, 16/2006). Το δε ζήτημα αν οι συνέπειες που συνεπάγεται η άσκηση του δικαιώματος είναι επαχθείς για τον υπόχρεο, πρέπει να αντιμετωπίζεται και σε συνάρτηση με τις αντίστοιχες συνέπειες που μπορεί να επέλθουν σε βάρος του δικαιούχου από την παρακώλυση της ασκήσεως του δικαιώματος του (Ολ ΑΠ 10/2012). Αδράνεια του ενάγοντος αποτελεί η διαμόρφωση μιας συμπεριφοράς εν γνώσει του δικαιώματός του που δεν συντρέχει όταν ο ενάγων αγνοεί την ύπαρξη του σχετικού δικαιώματος του (ΑΠ 172/2019, ΑΠ 1227/2019, ΑΠ 732/2017 δημοσιευμένες στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).

Οι ενάγοντες, με την υπό κρίση αγωγή τους, εκθέτουν ότι το έκτο εξ αυτών αποτελεί ΝΠΔΔ, που εδρεύει - στεγάζεται στην Ιερά Μονή ... Καλαβρύτων Αχαΐας. Ότι η Ιερά Μονή κτίστηκε περί το έτος 1000-1100 μ.Χ., συνδέεται με τη νεότερη ιστορία της Ελλάδος ένεκα ιδίως της προσφοράς της στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα, και έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο με την υπ’ αριθμ. Α/Φ.26/27971/2299/8-8-1973 απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού σε συνδυασμό με την με αριθμό 21/19.6.1973 Πράξη του Αρχαιολογικού Συμβουλίου. Ότι, με το Π.Δ. 153/22.10.2014 η Ιερά Μονή μετατράπηκε σε γυναικεία Ιερά Κοινοβιακή Μονή, έκτοτε, δε, εγκαταβιούν σε αυτή οι πέντε πρώτες ενάγουσες. Ότι η λεπτομερώς περιγραφόμενη κατά θέση, έκταση και όρια ευρύτερη έκταση, που περιβάλλει την Ιερά Μονή, εμβαδού 7.382.095,76 τ.μ., ως αποτυπώνεται στο από Ιανουάριο 2020 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου μηχανικού ... ..., έχει περιέλθει στην κυριότητά της με παράγωγο, άλλως πρωτότυπο τρόπο, κατά τα ειδικότερα ιστορούμενα, η οποία (έκταση) ουδέποτε εξουσιάστηκε από το Σουλτάνο ως δημόσια γαία, δεν περιήλθε στην κατοχή Οθωμανών ιδιωτών, ούτε στο οθωμανικό κράτος και, ως εκ τούτου, δεν περιήλθε με τη συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως και τα πρωτόκολλα του Λονδίνου στο Ελληνικό Κράτος, αφού η εν λόγω έκταση, ως προϋπάρχουσα της ιδρύσεως του Ελληνικού Κράτους, ανήκε στην αποκλειστική κυριότητα, νομή και κατοχή της Ιεράς Μονής ..., δια των εκπροσώπων της, ανέκαθεν από τον 11ο αιώνα αδιαλείπτως μέχρι σήμερα, νεμόμενη αυτήν, κατά τις διατάξεις του βυζαντινορωμαϊκού δικαίου, με διάνοια κυρίου και καλή πίστη, χωρίς ποτέ να ενοχληθεί από κανέναν, ασκώντας τις αναλυτικά αναφερόμενες διακατοχικές πράξεις, που αρμόζουν στην φύση και τον προορισμό της, οριοθετώντας την και προστατεύοντάς την από την επέμβαση τρίτων, δια των αναφερόμενων αναλυτικά στην αίτηση ήδη από το έτος 1836 ενεργειών προς τη Διοίκηση. Ότι στα πλαίσια υλοποίησης του έργου «ΚΥΤ Πάτρας - ΚΥΤ Μεγαλόπολης», με την υπ’ αριθ. 2063/90091/30.06.16 απόφαση του Γ.Γ. Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου - Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου, νομίμως δημοσιευθείσα στο Φ.Ε.Κ. και μεταγραφείσα,, απαλλοτριώθηκε αναγκαστικά, υπέρ και με δαπάνες της πρώτης εναγομένης, για λόγους δημόσιας ωφέλειας και συγκεκριμένα για την εγκατάσταση στο Νομό Αχαΐας της γραμμής μεταφοράς 400 ΚV, έκταση συνολικού εμβαδού 5.023 τ.μ., συσταθείσης δουλείας εναέριας διέλευσης των αγωγών της επί λωρίδας εδάφους συνολικού μήκους 8.089,09 μ. και πλάτους 50 μ., ως απεικονίζονται στα οικεία κτηματολογικά διαγράμματα, απαλλοτρίωση η οποία δεν έχει ακόμη συντελεστεί. Ότι, με την προαναφερθείσα απαλλοτρίωση, προβλέφθηκε η τοποθέτηση δύο πύργων - πυλώνων υπερυψηλής τάσης με αριθμούς 146 και 147 ύψους 60 μ., στη χ.θ. 51 - 53, σε έκταση του ελληνικού δημοσίου, πλην όμως στην πραγματικότητα εντός των ορίων της ιδιοκτησίας της Μονής και συγκεκριμένα η τοποθέτηση, αφενός, του πυλώνα με αριθμό 146 στη θέση «...», σε απόσταση υψομετρικά 500 μ. βορειοδυτικά του κτιρίου του μοναστηριού και 200 μ. από το ποιμνιοστάσιό της, εντός της ιδιοκτησίας της, αφετέρου, του πυλώνα με αριθμό 147 στη θέση «...», σε απόσταση υψομερικά 370 μ. δυτικά του κτιρίου του μοναστηριού, αμφότεροι σε ύψωμα πλησίον και όπισθεν της Μονής, σε άμεση οπτική επαφή με αυτήν, δίνοντας την αίσθηση ότι την υπερκαλύπτουν ολόκληρη. Ότι επιπλέον επίκειται, χωρίς να προβλέπεται στην απόφαση κήρυξης απαλλοτρίωσης, προς εξυπηρέτηση της κατασκευής και λειτουργίας του έργου, η διάνοιξη δρόμου πρόσβασης στους πυλώνες, στις αναφερόμενες θέσεις κυριότητάς της, μήκους 2 χλμ και πλάτους 10 - 15 μ., στη βόρεια και δυτική πλευρά της ιδιοκτησίας της, που άρχεται πλησίον της πύλης της Μονής, διέρχεται στα 50 μ. από τις κεντρικές κτιριακές εγκαταστάσεις της, διασχίζει το ποιμνιοστάσιό της και συνεχίζει ακριβώς πάνω από την πηγή, από την οποία υδρεύεται η Μονή, κατατέμνοντας το βασικό κτιριακό της συγκρότημα. Ότι οι ενάγοντες έλαβαν γνώση των ανωτέρω το πρώτον το Δεκέμβριο του έτους 2018, άμεσα δε ενημέρωσαν την Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων, την Εφορεία Αρχαιοτήτων και το Γραφείο του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, κατά τα αναλυτικώς εκτιθέμενα, αιτούμενοι την μετατόπιση των πυλώνων και προτείνοντας εναλλακτική θέση όδευσης της γραμμής μεταφοράς ενέργειας. Ότι παρά τις έντονες διαμαρτυρίες τους, η πρώτη εναγομένη όχι μόνο αδιαφόρησε, αλλά, στις 15.1.2020, εισήλθε, δια των προστηθέντων της, στην ιδιοκτησία του έκτου ενάγοντος και επιχείρησε τη διάνοιξη δρόμων και την τοποθέτηση των πυλώνων, παρά τις διαμαρτυρίες των ιδίων, της Ιεράς Μητροπόλεως Καλαβρύτων και του από 13.12.2018 εγγράφου της Εφορίας Αρχαιοτήτων Αχαΐας, με το οποίο την καλούσε να προβεί σε μετατόπιση των πυλώνων. Ότι παρότι η έκτη ενάγουσα πρότεινε εναλλακτικό σχέδιο, όπως αυτό αναλυτικά περιγράφεται, τεχνικά εφικτό και συμφέρον για την πρώτη εναγόμενη, η τελευταία κώφευσε και στις 25.11.2020, από κοινού με την δεύτερη εναγομένη, τεχνική εταιρεία, επιχείρησε εκ νέου την είσοδο στην ιδιοκτησία της για την εκτέλεση των ανωτέρω αναφερομένων εργασιών. Ότι, κατόπιν τούτου, άσκησαν την από 25.11.2020 αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καλαβρύτων, εκδοθείσης επ’ αυτής της με αριθμό 2/2021 αποφάσεώς του, με την οποία απαγορεύθηκε προσωρινά στις εναγόμενες της εγκατάστασης των πυλώνων και της διάνοιξης δρόμου. Ότι με τις προπεριγραφείσες παράνομες ενέργειες των εναγόμενων προσβάλλεται το δικαίωμα της προσωπικότητάς τους, καθώς: 1) Βλάπτεται και αλλοιώνεται η μορφή και ο χαρακτήρας του χώρου της Ιεράς Μονής ως μεταβυζαντινού ιστορικού διατηρητέου μνημείου - προστατευόμενου φορέα πολιτιστικής κληρονομιάς - μνημείου σημαντικής αρχιτεκτονικής κληρονομιάς σε περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλους, αλλά και ιερού τόπου θρησκευτικής λατρείας, συλλογικού ασκητισμού και ησυχαστικού χαρακτήρα, ήτοι προστατευτέου νομικά πολιτιστικού περιβάλλοντος, αφού η τοποθέτηση των πυλώνων και η διάνοιξη του ως άνω δρόμου, που τέμνει τον περιβάλλοντα χώρο του κτιριακού της συγκροτήματος, θα μετατρέψουν τον χώρο, όπου βρίσκεται, σε βιομηχανικό τοπίο, κατά παράβαση του άρθρου 24 του Συντάγματος, της Διεθνούς Σύμβασης της Γρανάδας για την προστασία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της Ευρώπης και του άρθρου 10 του Ν. 3028/2002 για την προστασία των Αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα, 2) Αλλοιώνεται, υποβαθμίζεται και βλάπτεται άμεσα ο ιερός και ησυχαστικός χαρακτήρας της Ιεράς Μονής, που αποτελεί καθιερωμένο τόπο ενεργής θρησκευτικής λατρείας, αλλά και την κατ’ ουσίαν κατοικία των πέντε πρώτων εναγουσών, ο χαρακτήρας της μοναστηριακής ζωής ως άμεσα συνυφασμένος με το φυσικό περιβάλλον, κατά παράβαση του άρ. 13 του Συντάγματος και του άρ. 9 της ΕΣΔΑ, 3) Αλλοιώνεται αισθητικά το απαράμιλλου κάλλους, με πλούσια και σπάνια χλωρίδα και πανίδα, φυσικό περιβάλλον, κατά παράβαση των διατάξεων του Συντάγματος, καθώς και των διατάξεων του Π.Δ. 24/31.5.1985, που απαγορεύει το ανώτατο υψόμετρο των κτισμάτων, που βρίσκονται σε κορυφογραμμές, να υπερβαίνει την κορυφογραμμή, 4) Τίθεται σε κίνδυνο η υγεία των Μοναχών, που εγκαταβιούν στο μοναστήρι, των επισκεπτών, αλλά και των ποιμνίων, αφού η βόσκησή τους θα πραγματοποιείται στην περιοχή τοποθέτησης των πυλώνων, ενόψει και του σχεδιασμού παιδικών κατασκηνώσεων στην ιδιοκτησία της Ιεράς Μονής μελλοντικά, λόγω των ειδικότερα παρατιθέμενων επιστημονικά αποδεδειγμένων αρνητικών επιπτώσεων στην υγεία της ήλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας που θα εκπέμπουν οι πυλώνες υπερυψηλής τάσης, 5) Παρακωλύεται και διασαλεύεται η ομαλή λειτουργία της Ιεράς Μονής και η λεπτομερώς αναφερόμενη δραστηριότητα των Μοναχών και των επισκεπτών - φιλοξενούμενων στο χώρο της, καθώς και το κοινωνικό έργο που επιτελεί ή σχεδιάζει αυτή δια των εκπροσώπων της (ιεροί ναοί, χώροι φιλοξενίας, παιδικές κατασκηνώσεις, κοιτώνες μοναζουσών, ξενώνες προσκυνητών, θρησκευτικός τουρισμός, μουσειακοί χώροι, σκήτες, εργαστήρια κηροποιίας, λιβανιού κλπ, αποθήκες, μονάδες παραγωγής γαλακτοκομικών προϊόντων, ποιμνιοστάσια, βιολογικές και εναλλακτικές καλλιέργειες, φυτεύσεις καρποφόρων δένδρων κλπ), ενώ η διάνοιξη δρόμου θα εγκυμονεί κινδύνους για την ασφάλειά της, θα διαταράξει τη λειτουργία της Ιεράς Μονής κατά τους σκοπούς της, θα την μετατρέψει σε ανεξέλεγκτο βοσκότοπο και θα γίνει πηγή συνεχών τριβών με τους γείτονες, 6) Παρεμποδίζεται η ομαλή υδροδότηση της Ιεράς Μονής, των Μοναχών και των επισκεπτών αυτής, δεδομένου ότι η υδροδότησή τους προέρχεται αποκλειστικά από τις επονομαζόμενες «...» και «...» πηγές, κατά τα λεπτομερώς περιγραφόμενα, αφού το σχεδιαζόμενο έργο, λόγω της φύσης και της θέσης ιδίως των πυλώνων, που θα διέρχονται πάνω από την πηγή ύδρευσης, διαταράσσει το ευαίσθητο υδρολογικό και γεωλογικό περιβάλλον των πηγών, προκαλώντας τους ανεπανόρθωτες ζημίες και, συνεπακόλουθα, θέτει σε κίνδυνο την υδροδότηση της Ιεράς Μονής, παραβιάζοντας και τη νομοθεσία περί προστασίας των υδάτινων πόρων, 7) Δημιουργείται ηχητική όχληση, αφενός, από το φαινόμενο corona effect, το οποίο εμφανίζεται σε γραμμές μεταφοράς υψηλής τάσης προκαλώντας ιδιαίτερα ενοχλητικό θόρυβο, το οποίο θα είναι έντονο, λόγω της μεταφοράς ρεύματος υπερυψηλής τάσης, της μικρής απόστασης των πυλώνων από την Ιερά Μονή και των δυσμενών καιρικών φαινομένων της περιοχής, που βρίσκεται σε μεγάλο υψόμετρο, αφετέρου, από τη διάνοιξη του δρόμου σε απόσταση 100 μ. από τη Μονή, ένεκα της διέλευσης οχημάτων και δη βαρέως τύπου, 8) Δημιουργούνται σοβαροί κίνδυνοι πυρκαγιάς από τη λειτουργία των πυλώνων. Με βάση το ιστορικό αυτό, ζητούν Α) να υποχρεωθούν οι εναγόμενες να άρουν την προσβολή και, δη, να παύσουν τις εργασίες εγκατάστασης των υπ’ αριθ. 146 και 147 πυλώνων υπερυψηλής τάσης στον περιβάλλοντα χώρο της Μονής, στις θέσεις «...», σε απόσταση 500 μ. βορειοδυτικά από το κτίριο του Μοναστηριού και «...», σε απόσταση 370 μ. δυτικά από το ... και 429 μ. από το κτίριο του Μοναστηριού αντίστοιχα, καθώς και τις εργασίες διάνοιξης του δρόμου πρόσβασης προς τους πυλώνες αυτούς σε απόσταση 100 μ. δυτικά από το κτίριο του Μοναστηριού, Β) να παραλείπουν οποιαδήποτε προσβολή της προσωπικότητάς τους στο μέλλον με την εγκατάσταση των πυλώνων και τη διάνοιξη του δρόμου στις ανωτέρω θέσεις, απειλουμένης κατ’ αυτών χρηματικής ποινής 4.000 ευρώ για κάθε παραβίαση της εκδοθησομένης αποφάσεως ισομερώς υπέρ εκάστου των εναγόντων, να κηρυχθεί η παρούσα προσωρινά εκτελεστή και, τέλος, να καταδικαστούν οι εναγόμενες στα δικαστικά τους έξοδα.

Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα, η κρινόμενη αγωγή αρμοδίως εισάγεται ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, το οποίο α) έχει δικαιοδοσία να κρίνει επ’ αυτής, αφού η προσβολή του δικαιώματος της προσωπικότητας των εναγόντων εγκαθιδρύει διαφορά ιδιωτικής φύσεως, υπαγόμενη στη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων, κατ’ άρθρο 1 περ. α' του ΚΠολΔ (ΑΠ 43/2016 δημοσίευση ΝΟΜΟΣ), β) είναι καθ’ ύλην και κατά τόπον αρμόδιο σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 14, 15 αριθμ. 5- 6, 18 και 29 του ΚΠολΔ (βλ. Κων. Παπαδόπουλο, Αγωγές εμπραγμάτου δικαίου, τόμος δεύτερος, έκδ. 1992, σελ. 50, αριθμ. 3, Π. Τζίφρα, έκδ. 1985 σελ. 19 και 296 ιδίως για την αποκλειστική αρμοδιότητα του δικαστηρίου, στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται το κοινόχρηστο κατ’ ανάλογη εφαρμογή του άρ. 29 παρ. 1 του ΚΠολΔ), προκειμένου να συζητηθεί κατά την τακτική διαδικασία. Περαιτέρω, η αγωγή είναι παραδεκτή, καθόσον i) είναι επαρκώς ορισμένη, αφού στο αγωγικό δικόγραφο διαλαμβάνονται όλα τα απαιτούμενα στοιχεία, κατ’ άρ. 118 και 216 του ΚΠολΔ, ήτοι α) η ύπαρξη προσβολής της προσωπικότητας με πράξη ή παράλειψη άλλου, που διαταράσσει μια ή περισσότερες εκδηλώσεις της σωματικής, ψυχικής, πνευματικής και κοινωνικής ατομικότητας του βλαπτόμενου κατά τη στιγμή της προσβολής, β) η προσβολή είναι παράνομη, που συμβαίνει, όταν γίνεται χωρίς δικαίωμα ή με βάση δικαίωμα, το οποίο, όμως, είτε είναι μικρότερης σπουδαιότητας στο πλαίσιο της έννομης τάξης, είτε ασκείται καταχρηστικά κατά την έννοια των άρθρων 281 ΑΚ και 25 παρ. 3 του Συντάγματος και γ) πταίσμα του προσβολέα, όταν πρόκειται ειδικότερα για επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης εξαιτίας της παράνομης προσβολής της προσωπικότητας (ΟλΑΠ 2/2008 ΕΕΜΠΔ 2009.898, ΑΠ 1352/2015 δημοσίευση ΝΟΜΟΣ), μη απαιτουμένης της αναφοράς έτερων στοιχείων πέραν των ανωτέρω και ii) συντρέχει στο πρόσωπο των εναγόντων η ύπαρξη εννόμου συμφέροντος για την άσκηση της υπό κρίση αγωγής κατ’ άρ. 68 του ΚΠολΔ, δεδομένου ότι, κατά τα εκτιθέμενα το αγωγικό δικόγραφο, είναι φυσικά και νομικά πρόσωπα, κάτοικοι και εδρεύον στην περιοχή, όπου επίκειται η τοποθέτηση των ετάμαχων πυλώνων και η διάνοιξη του δρόμου, ήτοι φορείς του δικαιώματος της προσωπικότητας, νομιμοποιούμενοι να αιτηθούν δικαστικής προστασίας για την προσβολή του δικαιώματος ελεύθερης και ακώλυτης χρήσης και απόλαυσης των κοινών σε όλους και κοινόχρηστων πραγμάτων, ενόψει της -προκλήσεως σε αυτούς ανεπανόρθωτων βλαβών εκ της λειτουργίας των πυλώνων και του δρόμου (ΑΠ 388/2016, ΟλΣτΕ 2537/1996 και 2239/1999 δημοσιευμένες στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Ακολούθως, η αγωγή είναι νόμιμη στηριζόμενη στις διατάξεις που αναφέρονται στη μείζονα πρόταση της παρούσης, καθώς και σε αυτές των άρθρων 1 της Διεθνούς Σύμβασης της Γρανάδας για την προστασία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της Ευρώπης, που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του Ν. 2039/1992, 8 και 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ν.δ. 53/1974) και τις διατάξεις του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά δικαιώματα (άρθρα 17 και 22 του ν. 2462/1997) σε συνδ. με το άρθρο 28 § 1 του Συντάγματος, 2, 3, 6, 10, 50 του Ν. 3028/2002, 2 § 1, άρθρο 5 §§ 1,2,5, 13, 24 §§ 1,4 του Συντάγματος, 57, 61, 67 ΑΚ, 68, 176, 191, 907, 908 και 947 ΚΠολΔ. Επομένως, η ένδικη αγωγή πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, καθώς, εν προκειμένω, α) δεν απαιτείται η υπαγωγή των μερών σε αρχική συνεδρία διαμεσολάβησης, διότι, όπως προκύπτει από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1, 3 και 6 παρ. 2 του ν. 4640/2019 και ιδίως της γραμματικής και τελολογικής ερμηνείας του άρ. 6 παρ. 2 του ιδίου νόμου, εξαιρούνται αυτής οι διαφορές στις οποίες διάδικο μέρος είναι το Δημόσιο, OTA ή ΝΠΔΔ, ανεξαρτήτως του εάν στη δίκη συμμετέχει ως ομόδικος τούτου φυσικό ή νομικό πρόσωπο, αφού, για τη συγκεκριμένη ρύθμιση κρίσιμο στοιχείο δεν είναι ο χαρακτήρας μιας διαφοράς ως ιδιωτικής ή δημόσιας, αλλά η ίδια η εμπλοκή του Δημοσίου ως διαδίκου, γεγονός που αρκεί για την εξαίρεση της διαφοράς από την υποχρέωση διενέργειας αρχικής συνεδρίας και β) προσκομίζεται η υπ’ αριθμ. 306/29.11.2018 απόφαση του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας με την οποία εγκρίνεται η ανανέωση του Ηγουμενοσυμβουλίου της Ιεράς Μονής … (6ης ενάγουσας), η οποία, όμως, δεν αποτελεί απόφαση εγκρίσεως της ασκήσεως της ένδικης αγωγής. Ωστόσο, εν προκειμένω, σύμφωνα με το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 39 παρ. 5 και 6, 51 παρ. 2 περ. γ' του ν. 590/1977 περί του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, 8 του ν. 4684/1930, άρ. 2 περ. β' του πδ 1/1932 περί του τρόπου διοικήσεως και διαχειρίσεως της κατά το άρ. 8 του ν. 4684/1930 διατηρούμενης περιουσίας των Μονών και 238 ΑΚ, η ένδικη διαφορά δεν αφορά τη διοίκηση της περιουσίας του έκτου ενάγοντος ΝΠΔΔ και, συνεπώς, δεν απαιτείται έγκριση της απόφασης από το Μητροπολίτη Καλαβρύτων (βλ. Γ. Αποστολάκη - Προϋποθέσεις της ικανότητας για δικαστική παράσταση των ιερών μονών της Εκκλησίας της Ελλάδος, Περιοδικό Δίκη, Ιούνιος 2002, Μελέτες και παρατηρήσεις στη νομολογία), ενώ η έλλειψη σχετικής απόφασης του Ηγουμενοσυμβουλίου καλύπτεται από τη συμμετοχή των μελών του Ηγουμενοσυμβουλίου στην παρούσα δίκη αυτοτελώς ως φυσικών προσώπων και ως εκπροσωπούντων το έκτο ενάγον νπδδ, ερμηνευόμενη ρητώς ως έγκριση της ασκήσεως της αγωγής, έγκριση η οποία αναφέρεται ρητά και με σαφήνεια στα από 29.7.2021, 29.7.2021, 29.7.2021, 26.6.2021, 29.7.2021 και 29.7.2021 έγγραφα παροχής πληρεξουσιότητας.

Η πρώτη εναγομένη, με τις νομίμως κατατεθείσες έγγραφες προτάσεις της, ισχυρίζεται ότι Α) εξεδόθη η υπ’ αριθμ. 1234/2020 απόφαση του ΣτΕ, εκ της οποίας παράγεται δεδικασμένο που δεσμεύει αρνητικά την κρίση του παρόντος Δικαστηρίου να κρίνει παρεμπιπτόντως για τη νομιμότητα της διοικητικής πράξης της επίμαχης ΑΕΠΟ, έχοντας πλέον υποχρέωση, αφενός, να υιοθετήσει όσα κρίθηκαν με ισχύ δεδικασμένου ως αμάχητη αλήθεια, αφετέρου, να μην προβεί σε περαιτέρω έλεγχο της ουσιαστικής κρίσης του διοικητικού οργάνου που προέβη στην έγκριση της σχετικής ΜΠΕ, ως προς την βλάβη της υγείας εκ της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας εν προκειμένω. Ειδικότερα, με την προαναφερθείσα απόφαση του ΣτΕ, που εκδόθηκε εξ αφορμής ασκήσεως αιτήσεως ακυρώσεως των κατοίκων του οικισμού Δήμητρα Γορτυνίας κατά της Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων και των τροποποιητικών αυτής, με την οποία επικαλούνταν βλάβη της υγείας τους, λόγω της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας που παράγεται από τις γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας που θα τοποθετούνταν πλησίον του οικισμού τους με το έργο, έκρινε αυτήν απορριπτέα, με την αιτιολογία ότι στη συμπληρωματική μελέτη περιλαμβάνεται ειδικό κεφάλαιο, στο οποίο αξιολογούνται οι επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία από την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία και η μελέτη συνοδεύεται από εκπονηθείσα από το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων του Πανεπιστημίου Πατρών έκθεση, από την οποία προκύπτει ότι οι μέγιστες δυνατές τιμές της γραμμής μεταφοράς είναι κατά πολύ μικρότερες από τα αντίστοιχα επιτρεπόμενα όρια έκθεσης και επομένως το εξεταζόμενο έργο κατά τη μετατόπιση της γραμμής σε απόσταση μεγαλύτερη της αρχικώς επιλεγείσας από τον οικισμό ..., πληροί τις απαιτήσεις για την προστασία της υγείας των ανθρώπων έναντι των ηλεκτρικών και των μαγνητικών πεδίων. Ο εν λόγω ισχυρισμός πρέπει να απορριφθεί ως νόμω αβάσιμος, διότι δεν γίνεται επίκληση των προϋποθέσεων του δεδικασμένου, όπως αυτές ορίζονται στα άρθρα 50 § 5 ΠΔ 18/1989 και 324 ΚΠολΔ, δηλαδή έκδοση τελεσίδικης απόφασης μεταξύ των ίδιων διαδίκων και μάλιστα για το ίδιο αντικείμενο και την ίδια ιστορική αιτία, αφού η αίτηση ακύρωσης, επί της οποίας εκδόθηκε η προαναφερόμενη απόφαση του ΣτΕ, ασκήθηκε από άλλους διαδίκους με διαφορετικό του επιδίκου αντικείμενο, ούτε γίνεται επίκληση έτερης απόφασης του ΣτΕ επί προσβολής της ΑΕΠΟ από τους ενάγοντες και ως προς την κατασκευή των ενδίκων πυλώνων, που συνιστούν διαφορετική ιστορική αιτία, σε σχέση με αυτήν που κρίθηκε στη δίκη επί της οποίας εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 1234/2020 απόφαση του ΣτΕ, του Δικαστηρίου αυτού έχοντος, ως εκ τούτου, σύμφωνα και με τα διαλαμβανόμενα στην υπό στοιχ. III μείζονα σκέψη της παρούσης, την εξουσία να κρίνει παρεμπιπτόντως επί της νομιμότητας της ΑΕΠΟ και των συνεπειών της στη συγκεκριμένη περίπτωση (ΑΠ 647/2011 δημοσίευση ΝΟΜΟΣ). Β) Ότι οι ενέργειές της ερείδονται στην άσκηση νομίμου δικαιώματος, για την κατασκευή, δε, του έργου «Γραμμή Μεταφοράς 400 kV - ΚΥΤ Πατρών-ΚΥΤ Μεγαλόπολης» έχει εκδοθεί η υπ’ αριθμ. 172867/2014 απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, με την οποία εγκρίθηκαν οι περιβαλλοντικοί όροι για το εν λόγω έργο. Ωστόσο, ο ισχυρισμός αυτός τυγχάνει απορριπτέος ως μη νόμιμος, διότι η ύπαρξη άδειας της αρχής δεν εμποδίζει το Δικαστή να εξετάζει κάθε φορά αν αλλοιώνεται ή καταργείται η κοινή ωφέλεια δηλαδή η απόλαυση ενός υγιούς περιβάλλοντος και ο δικαστής δεν υπερβαίνει τη δικαιοδοσία του, ούτε υποκαθιστώ νομοθέτη κατά παράβαση του άρθρου 26 Συντάγματος (Μπάλιας, «Ηλεκτρομαγνητικά πεδία Περιβάλλον και Δίκαιο», 2002, σελ. 44 έως 65- Καλαβανίδου, «Προληπτικοί Μηχανισμοί προστασίας του Περιβάλλοντος» ΕπισκΕμπΔ σελ. 370, 381). Γ) Ότι ήδη στις 4.11.2010 δημοσιοποιήθηκε η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, στις 3.9.2012 ενημερώθηκε το κοινό, συνεπώς, και οι ενάγοντες για την έκδοση της Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων με την αποστολή της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων στο Περιφερειακό Συμβούλιο Δυτικής Ελλάδας, στις 4.6.2014 αναρτήθηκε η ΑΕΠΟ στον ιστότοπο «ΔΙΑΥΓΕΙΑ», κατόπιν δε τούτου ξεκίνησε η κατασκευή του έργου. Ότι στις 28.7.2016 και στις 7.7.2017 αναρτήθηκαν στον ιστότοπο «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» οι τροποποιητικές της ΑΕΠΟ αποφάσεις, ενώ μεγάλο μέρος του έργου κατασκευάστηκε με τοποθέτηση των λεπτομερώς αναφερομένων πυλώνων, γεγονός το οποίο γνώριζαν σε προγενέστερο του επικαλούμενού, ήτοι το Δεκέμβριο του έτους 2018, χρόνου. Ο ισχυρισμός των εναγόντων ότι έλαβαν γνώση της κατασκευής του έργου μόλις το Δεκέμβριο του έτους 2018 δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια, αλλά προβάλλεται προσχηματικά, αφού κατά το χρόνο άσκησης της αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων, το έργο είχε ήδη ολοκληρωθεί σε ποσοστό 98%. Ότι καθ’ όλο αυτό το χρονικό διάστημα γνώριζαν, αλλά δεν συμμετείχαν στη δημόσια διαβούλευση, ούτε εξέφρασαν τις αντιρρήσεις τους, πολύ περισσότερο δε δεν προσέφυγαν στη δικαστική οδό, απευθυνόμενες στο ΣτΕ για ακύρωση της ΑΕΠΟ ή στα πολιτικά δικαστήρια, ζητώντας με παρεμπίπτοντα έλεγχο αυτής, κατά την τακτική διαδικασία, προστασία, αντιθέτως από τον Δεκέμβριο του έτους 2018 άρχισαν να συνομιλούν δι’ αλληλογραφίας με τις ίδιες τις εναγόμενες και τη Διοίκηση, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα. Με βάση τα ανωτέρω, η αγωγή τους ασκήθηκε καταχρηστικά, άλλως, ακόμη κι αν θεωρηθεί ότι πράγματι έλαβαν γνώση το Δεκέμβριο του έτους 2018, το σχετικό τους δικαίωμα έχει αποδυναμωθεί, καθώς επέλεξαν την οδό της αλληλογραφίας και όχι τη δικαστική οδό ή στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, που εξέδωσε την ΑΕΠΟ, ζητώντας την τροποποίησή της είτε την ανάκλησή της, ή να απευθυνθούν προς τη Διεύθυνση Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων ως την αρμόδια για την τελική έγκριση επί των επεμβάσεων σε πολιτιστικά μνημεία, προφανώς γιατί γνώριζαν ότι οι ενέργειες αυτές δεν θα είχαν θετικό αποτέλεσμα. Ότι, η άσκηση της ένδικης αγωγής αντίκειται στην καλή πίστη και τα χρηστά ήθη, διότι πλήττει έργο νευραλγικής σημασίας για την ενεργειακή ασφάλεια της Πελοποννήσου και τον ενεργειακό εφοδιασμό της Χώρας, λαμβανομένου υπόψη του κόστους του έργου, το οποίο επιβαρύνει τους Έλληνες καταναλωτές μέσω της εισπράξεως των χρεώσεων χρήσης συστήματος εκ των λογαριασμών ηλεκτρικής ενέργειας, παράλληλα δε τυχόν αποδοχή της αγωγής τους θα επιφέρει δυσμενείς επιπτώσεις, αφού η μη ολοκλήρωση της επίδικης γραμμής δεν θα επιτρέψει την ενεργοποίηση της μονάδας παραγωγής της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη, θα αποτραπεί η ενεργειακή ευστάθεια του συστήματος μεταφοράς ενέργειας της Πελοποννήσου, καθώς και η αξιοποίηση πράσινων επενδύσεων με μείωση του κόστους ενέργειας για τους φορολογούμενους, ο τεχνικός περιορισμός που υφίσταται το Σύστημα Μεταφοράς Ενέργειας της Πελοποννήσου από τη μη ολοκλήρωση του έργου δημιουργεί στρεβλώσεις στην Αγορά Εξισορρόπησης στο Χρηματιστήριο Ενέργειας, με συνέπεια τον κίνδυνο αύξησης του κόστους ενέργειας για τον τελικό καταναλωτή, ενώ η μη συνέχιση και ολοκλήρωση του έργου συνεπάγεται ανεπανόρθωτη βλάβη για την ίδια την πρώτη εναγόμενη, διότι δεν θα μπορεί να εισπράττει το ρυθμιζόμενο έσοδο που της αναλογεί με το οποίο θα αποσβέσει την επένδυσή της ύψους 100.000.000 ευρώ. Ο ισχυρισμός αυτός, με τον οποίο επιχειρείται η θεμελίωση ενστάσεως ερειδόμενης στη διάταξη του άρθρου 281 του ΑΚ, τυγχάνει, σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στην υπό στοιχ. IV μείζονα σκέψη, απορριπτέος ως αόριστος, αφού, τα εκτιθέμενα ως άνω περιστατικά, και αληθή υποτιθέμενα, δεν επαρκούν για τη θεμελίωση του ισχυρισμού του άρθρου 281 ΑΚ, διότι μόνη η για μακρύ χρόνο αδράνεια των εναγόντων δεν επαρκεί για την αποδυνάμωση του δικαιώματός τους, αλλά απαιτείται να συντρέχουν επιπροσθέτως ειδικές συνθήκες και περιστάσεις, προερχόμενες κυρίως από την προηγηθείσα συμπεριφορά τους - που ουδόλως εκτίθενται εν προκειμένω -, ενόψει των οποίων σε συνάρτηση και με την αδράνειά τους, η επακολουθήσασα άσκηση του δικαιώματός τους, τείνουσα στην ανατροπή της διαμορφωθείσας καταστάσεως υπό τις ανωτέρω ειδικές συνθήκες και διατηρηθείσας για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, να εξέρχεται των διαγραφομένων από την ανωτέρω διάταξη (281 ΑΚ) αντικειμενικών ορίων.

Από την εκτίμηση των υπ’ αριθμ. .../20.7.2021, .../20.7.2021 και .../23.7.2021 ενόρκων βεβαιώσεων των ... ... του ..., ... ... του ... και ... ... του ... αντίστοιχα, που δόθηκαν, με επιμέλεια των εναγόντων, ενώπιον των συμβολαιογράφων Πειραιά ... ... (η πρώτη και τρίτη) και ... ... (η δεύτερη), κατόπιν νομοτύπου κλητεύσεως των εναγομένων (βλ. τις υπ’ αριθμ. .../15.7.2021 και .../15.7.2021 εκθέσεις επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Αθηνών με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών ... ...), οι οποίες λαμβάνονται υπόψη, απορριπτομένων των περί του αντιθέτου ισχυρισμών της δεύτερης εναγόμενης, δεδομένου ότι δεν αφορούν σε θέματα που άπτονται των οριζόμενων στο Π.Δ. 99/2018 (ενδεικτικά σύνταξη μελετών, πραγματογνωμοσύνη, υπηρεσίες τεχνικού συμβούλου), ώστε να απαιτείται η συνδρομή της ιδιότητας του ενεργού μέλους του Τ.Ε.Ε., αλλά εκφορά επιστημονικών απόψεων συναφών με την ειδικότητά τους, τις υπ’ αριθμ. ... και .../1.9.2021 ένορκες βεβαιώσεις των ... ... του ... και ... ... του ... αντίστοιχα, που δόθηκαν, επιμελεία της πρώτης εναγομένης, ενώπιον της συμβολαιογράφου Αθηνών ... ..., ύστερα από νομότυπη κλήτευση των εναγόντων (βλ. τις υπ’ αριθμ. ...-...-...-...-...-.../23.8.2021 και ...-...-...-...-...-.../23.8.2021 εκθέσεις επιδόσεως της δικαστικής επιμελήτριας της περιφέρειας του Εφετείου Πατρών με έδρα το Πρωτοδικείο Καλαβρύτων ... ...), τις υπ’ αριθμ. .../14.12.2020 και .../12.1.2021 ένορκες βεβαιώσεις των ... ... του ... και ... ... του ..., που δόθηκαν ενώπιον των συμβολαιογράφων Πειραιώς και Αθηνών ... ... και ... ... αντίστοιχα στα πλαίσια της με αρ. καταθ. .../2020 αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων, που ασκήθηκε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καλαβρύτων, τις από 30.11.2020 και 1.12.2020 εκθέσεις αυτοψίας των ... ... και ... ..., καθώς και από το σύνολο των εγγράφων, που νομίμως προσκομίζουν μετ’ επικλήσεως οι διάδικοι, χωρίς, όμως, να λαμβάνονται υπόψη τα προσκομισθέντα από τους ενάγοντες το πρώτον στην έδρα κατά τη συζήτηση της υποθέσεως και συγκεκριμένα α) το από 13.12.2021 τεχνικό υπόμνημα του αγρονόμου τοπογράφου μηχανικού ... ..., β) το με αρ. πρωτ. .../27.10.2021 έγγραφο του Δασαρχείου Καλαβρύτων με θέμα «χορήγηση αντιγράφων», γ) το με ΑΡ./ΗΜ./ΔΝΕΜ/21263/10.6.2021 έγγραφο της πρώτης εναγομένης προς το Δασαρχείο Καλαβρύτων, δ) το από 24.6.2021 έγγραφο της «...» προς το Δασαρχείο Καλαβρύτων με θέμα «Τροποποίηση οριστικής μελέτης δασικών οδών προσπέλασης προς πύργους Α.Δ.Μ.Η.Ε. για την κατασκευή της γραμμής μεταφοράς 400 ΚV “Κ.Υ.Τ. ΠΑΤΡΑΣ - Κ.Υ.Τ. Μεγαλόπολης” θέσεις “ΠΑΤΡΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗ” (ζώνη ευθύνης Δασαρχείου Καλαβρύτων) Ν. Αχαΐας συνολικό μήκος 38066,90 μ.», ε) την υπ’ αρ. πρωτ. .../29.11.2021 αίτηση της έκτης ενάγουσας προς το Δασαρχείο Καλαβρύτων, στ) το με αρ. πρωτ. .../10.12.021 έγγραφο του Δασαρχείου Καλαβρύτων προς την Ι.Μ. ... με θέμα «απάντηση σε αίτημα», ζ) το με αρ. πρωτ. .../7.12.2021 έγγραφο του Δασαρχείου Καλαβρύτων προς τη Διεύθυνση Δασών Αχαΐας με θέμα «Γνωμοδότηση επί του έργου “Τροποποίηση οριστικής μελέτης δασικών οδών προσπέλασης προς πύργους Α.Δ.Μ.Η.Ε. για την κατασκευή της γραμμής μεταφοράς 400 ΚV “Κ.Υ.Τ. ΠΑΤΡΑΣ - Κ.Υ.Τ. Μεγαλόπολης” θέσεις “ΠΑΤΡΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗ” (ζώνη ευθύνης Δασαρχείου Καλαβρύτων) Ν. Αχαΐας συνολικό μήκος 38066,90 μ.”» και η) ορθοφωτοχάρτη - υπόμνημα του Α.Δ.Μ.Η.Ε., καθώς, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρ. 237 παρ. 1 εδ. α και παρ. 2 εδ. α'-β' του ΚΠολΔ, δεν προσκομίζονται με το δικόγραφο των προτάσεων εντός της αυστηρής προθεσμίας των εκατό (100) ημερών από την κατάθεση της αγωγής (άρθρο 237 παρ. 1 ΚΠολΔ), ούτε με την εντός δεκαπέντε (15) ημερών από την ανωτέρω προθεσμία προσθήκη στις προτάσεις προς αντίκρουση ισχυρισμού προβληθέντος το πρώτον με τις προτάσεις των αντιδίκων τους, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Το έκτο ενάγον ΝΠΔΔ με την επωνυμία «Ιερά Μονή ... Καλαβρύτων Αχαΐας» εδρεύει σε μοναστήρι που είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.030 μ. στο όρος ... της Δ.Ε. ... του Δήμου Καλαβρύτων. Ιδρύθηκε από τον Μοναχό ... το έτος 1724 και αναδείχθηκε σε σπουδαίο πνευματικό κέντρο, ιδίως κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας λόγω της λειτουργίας «κρυφού» σχολειού στις εγκαταστάσεις της Μονής, παράλληλα δε χρησίμευε και ως εκκλησιαστικός χώρος. Κατά την περίοδο του απελευθερωτικού αγώνα αποτέλεσε καταφύγιο για τους διωκόμενους ήρωες της επανάστασης, συμπεριλαμβανομένου του Θ. Κολοκοτρώνη και νοσηλευτήριο για τραυματίες πολέμου. Ο κεντρικός ναός είναι βυζαντινού ρυθμού και είναι αφιερωμένους στους ... Με την υπ’ αριθ. Α/Φ.26/27971/2299/08.08.1973 (ΦΕΚ 973 Β’/18.08.1973) απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού και Επιστημών, κατά το άρθρο 52 του ΚΝ 5351/1932 «περί αρχαιοτήτων» και την υπ’ αριθ. 21/19.06.1973 πράξη του Αρχαιολογικού Συμβουλίου χαρακτηρίστηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο, διότι χρονολογείται από το 18ο αιώνα και φέρει σημαντικές τοιχογραφίες. Με το ΠΔ 153/22.10.14 (ΦΕΚ Α'239/03.11.14) μετατράπηκε σε Γυναικεία Ιερά Κοινοβιακή Μονή, όπου εγκαταβιούν οι πέντε πρώτες ενάγουσες. Από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε, περαιτέρω, ότι η πρώτη εναγομένη, ως διαχειρίστρια, δυνάμει του άρθρου 97 § 1 του Ν. 4001/2011, του Ελληνικού Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΕΣΜΗΕ), προχώρησε, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της για την μεταφορά της ηλεκτρικής ενέργειας σε όλη την Επικράτεια και δη για την επίλυση προβλημάτων τάσεων και επάρκειας ηλεκτρικής ενέργειας στην Πελοπόννησο, στην υλοποίηση του έργου κατασκευής και λειτουργίας γραμμής μεταφοράς υψηλής τάσης 400 ΚV διπλού κυκλώματος με δίδυμο αγωγό (δύο τριφασικών κυκλωμάτων), συνολικού μήκους 119,2 χλμ, αποτελούμενο από υπόγειο τμήμα μήκους 3,5 χλμ στην έξοδο από το ΚΥΤ Πατρών και εναέριο τμήμα μήκους 115,7 χλμ από τα οποία τα 65,3 χλμ θα διέρχονται από την ΠΕ Αχαΐας και τα 50,4 χλμ από την ΠΕ Αρκαδίας, με συνολικό αριθμό πυλώνων 312. Για την πρόσβαση στις θέσεις εγκατάστασης απαιτούνται συνοδά έργα οδοποιίας γ' κατηγορίας, συνολικού μήκους 82 χλμ περίπου. Επειδή το έργο εντάσσεται στην κατηγορία Α1, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 3 § 1 του νόμου 1650/1986, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 1 του Ν. 4014/2011, σε συνδ. με την υπ’ αριθμ. ΔΙΠΑ/οικ. 37674/2016 απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, με θέμα την «τροποποίηση και κωδικοποίηση της υπουργικής απόφασης 1958/2012 - κατάταξη δημοσίων και ιδιωτικών έργων και δραστηριοτήτων σε κατηγορίες και υποκατηγορίες σύμφωνα με το άρθρο 1 §4 του Ν. 4014/21.9.2011 (ΦΕΚ 209/Α/2011), όπως αυτή έχει τροποποιηθεί και ισχύει», υποβλήθηκε Προμελέτη και Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Μ.Π.Ε.), εκδοθείσης στη συνέχεια της υπ’ αριθ. 172867/23.05.14 Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (Α.Ε.Π.Ο.), με την οποία εγκρίθηκαν οι περιβαλλοντικοί όροι, υπό τις διαγραφόμενες σ’ αυτήν προϋποθέσεις. Η Α.Ε.Π.Ο. τροποποιήθηκε με τις υπ’ αριθμ. 37843/27.07.16 και 31282/07.07.17 αποφάσεις της Γενικής Διευθύντριας Περιβαλλοντικής Πολιτικής του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Παράλληλα, με την υπ’ αριθ. 2063/90091/30.06.16 απόφαση του Γ.Γ. Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου (ΦΕΚ 178/τεύχος Α.Α. & Π.Θ.), που μεταγράφηκε νόμιμα, απαλλοτριώθηκε αναγκαστικά υπέρ και με δαπάνες της πρώτης εναγομένης για λόγους δημόσιας ωφέλειας, για την εγκατάσταση στο Ν. Αχαΐας της ανωτέρω γραμμής μεταφοράς 400 KV, «ΚΥΤ Πάτρας - ΚΥΤ Μεγαλόπολης» α) έκταση συνολικού εμβαδού 5.023 τ.μ., αποτελούμενη από 22 τεμάχια εδάφους, όπως απεικονίζονται στον συνοδεύοντα την απόφαση πίνακα και διαγράμματα και β) συστάθηκε με απαλλοτρίωση, υπέρ της πρώτης εναγομένης δουλεία εναέριας διέλευσης των αγωγών της γραμμής μεταφοράς, μέσα στο Ν. Αχαΐας, σε λωρίδα εδάφους 8.089,09 και πλάτους 50 μ., περιλαμβάνοντας τις χ.θ. 51 έως 53, για την εγκατάσταση των πυλώνων υπερυψηλής τάσης με αριθμούς 145 έως και 149, διαστάσεων του πρώτου 22X22 μ. (484 τ.μ.), του δεύτερου 18X18 μ. (324 τ.μ.), του τρίτου 19X19 μ. (361 τ.μ.), του τέταρτου 14X14 μ. (196 τ.μ.) και του πέμπτου 14X14 μ. (196 τ.μ.), εδάφη που φέρονται ως ανήκοντα στο Ελληνικό Δημόσιο. Ειδικότερα, γίνεται πρόβλεψη οι πυλώνες με αριθμούς 146 και 147 να τοποθετηθούν ο μεν πρώτος στη θέση «…», σε απόσταση 500 μ. βορειοδυτικά από το κτίριο του μοναστηριού και ο δε δεύτερος στη θέση «…», σε απόσταση 370 μ. δυτικά από το κτίριο του Μοναστηριού, όχι σε επίπεδη, αλλά σε υψομετρική έκταση, στην ανατολική πλευρά της κορυφογραμμής, υψομέτρου 1.200 μ., η οποία υπέρκειται της Μονής, που έχει ανεγερθεί κάτω από αυτήν (κορυφογραμμή), στην πλαγιά του βουνού. Επίσης, σχεδιάστηκε, χωρίς να προβλεφθεί στην ως άνω απόφαση αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, η διάνοιξη δρόμου πρόσβασης στους πυλώνες συνολικού μήκους δύο (2) χιλιομέτρων και πλάτους 10-15 μέτρων στη βόρεια και δυτική πλευρά της Ιεράς Μονής ... Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθεί ότι υπάρχει αμφισβήτηση μεταξύ των διαδίκων αναφορικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς του περιβάλλοντος χώρου, όπου σχεδιάζεται η τοποθέτηση των δύο προαναφερόμενων πυλώνων ως προς το αν αποτελεί ιδιοκτησία του έκτου ενάγοντος νπδδ ή του Ελληνικού Δημοσίου, στοιχείο το οποίο, ωστόσο, δεν ασκεί έννομη επιρροή στην υπό κρίση περίπτωση, δεδομένου ότι η ένδικη αγωγή αφορά το ατομικό (προσβαλλόμενο) δικαίωμα χρήσεως περιβαλλοντικού αγαθού. Ακολούθως, αποδείχθηκε ότι, το Δεκέμβριο του έτους 2018, οι πέντε πρώτες ενάγουσες διαπίστωσαν, το πρώτον, πως τεχνικοί της πρώτης εναγομένης προσήλθαν στον περιβάλλοντα χώρο της Ιεράς Μονής ... προς επίβλεψη αυτού για την εγκατάσταση των προαναφερόμενων με αριθμό 146 και 147 πυλώνων υπερυψηλής τάσης πλησίον της I. Μονής και σε άμεση οπτική επαφή με αυτή, καθώς και για τη διάνοιξη δρόμου πρόσβασης στους εν λόγω πυλώνες σε εκτέλεση του ανωτέρω αναφερόμενου έργου και της συναφούς με αυτό κηρυχθείσης αναγκαστικής απαλλοτριώσεως. Άμεσα συνεδρίασε το Ηγουμενοσυμβούλιο του έκτου ενάγοντος σχετικά με το ανακύψαν ζήτημα της εγκατάστασης των πυλώνων και τις δυσμενείς για τους ενάγοντες επιπτώσεις, συνταχθέντος προς τούτο του με αρ. πρωτ. 64/1.12.2018 πρακτικού, το οποίο διαβιβάστηκε στην Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων. Κατόπιν τούτου, η Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων απηύθυνε προς την Εφορεία Αρχαιοτήτων Αχαΐας την με αρ. πρωτ. 65/8.12.2018 αίτησή της εκθέτοντας ότι η εγκατάσταση των πυλώνων πρόκειται να πραγματοποιηθεί σε απόσταση μικρότερη της νόμιμης προβλεπόμενης για τα διατηρητέα μνημεία, όπως η Ι.Μ. ... Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Αχαΐας, μόλις έλαβε γνώση του προρρηθέντος εγγράφου, απέστειλε στην πρώτη εναγόμενη το με Α.Π.: ΥΠΠΟΑ/ΓΔΑΠΚ/ΕΦΑΑΧΑ/640872/460500/10023/13.12.2018 έγγραφο, με το οποίο παρακαλούσε για την εξέταση της πιθανότητας μετατόπισης του πυλώνα με αρ. 147/Κ55. Στις 26.11.2018, απεστάλη προς την πρώτη εναγόμενη το με αρ. πρωτ. .../26.11.2018 έγγραφο διαμαρτυρίας της Ι.Μ. ..., με το οποίο εκτίθεντο οι κίνδυνοι από την υλοποίηση του έργου με παράλληλη πρόταση για εναλλακτική διαδρομή τοποθέτησης των πυλώνων. Επίσης, η Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας απηύθυνε το υπ’ αριθμ. πρωτ. .../27.12.2018 έγγραφό της προς την Εφορεία Αρχαιοτήτων Αχαΐας, καθώς και τα υπ’ αριθμ. πρωτ. .../27.12.2018 προς την πρώτη εναγομένη ζητώντας την επανεξέταση της μετατόπισης των πυλώνων σε έτερη θέση. Η πρώτη εναγομένη, σε απάντηση του με Α.Π.: ΥΠΠΟΑ/ΓΔΑΠΚ/ΕΦΑΑΧΑ/640872/460500/10023/13.12.2018 εγγράφου, απέστειλε στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Αχαΐας το με αρ. πρωτ. .../4.1.2019 έγγραφό της, με το οποίο, αφού εξέθετε τα οφέλη από την ολοκλήρωση του έργου και τις ληφθείσες αδειοδοτήσεις από τους αρμόδιους φορείς για την υλοποίησή του εντός συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος και δη έως τα τέλη του έτους 2019, ανέφερε ότι λόγω της μορφολογίας του εδάφους της περιοχής παραπλεύρως της Ι.Μ. ..., των νέων χρονοβόρων διαδικασιών αδειοδοτήσεων, του χρονοδιαγράμματος που τη βαρύνει για την ολοκλήρωση του έργου, η υπέρβαση του οποίου θα επιβαρύνει τους Έλληνες πολίτες με εκατομμύρια ευρώ, δεν καθίσταται δυνατή η επιλογή της προτεινόμενης εναλλακτικής θέσεως τοποθέτησης των πυλώνων. Όταν το έκτο ενάγον έλαβε γνώση του εν λόγω εγγράφου, δυνάμει του με ΑΠ:ΥΠΠΟΑ/ΓΔΑΠΚ/ΕΦΑΑΧΑ/7675/5426/127/10.1.2019 εγγράφου της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αχαΐας, απέστειλε στην πρώτη εναγομένη α) την με αρ. πρωτ. .../14.1.2019 αίτησή της και β) την με αρ. πρωτ. .../8.9.2019 αίτησή της, με την υποβολή συνολικά τριών προτάσεων εναλλακτικής διαδρομής τοποθέτησης των πυλώνων. Ωστόσο, στις 15.1.2020, προστηθέντα συνεργεία της πρώτης εναγομένης προσήλθαν στον περιβάλλοντα χώρο της Ι.Μ. ... επιχειρώντας εργασίες εγκατάστασης των πυλώνων, οι οποίες διεκόπησαν με την παρέμβαση των πέντε πρώτων εναγουσών και των έντονων διαμαρτυριών τους. Μετά την εξέλιξη αυτή, οι ενάγοντες απέστειλαν την από 12.3.2020 εξώδικη δήλωση προς την πρώτη εναγομένη, κοινοποιώντας την στους Υπουργούς Πολιτισμού και Αθλητισμού και Περιβάλλοντος και Ενέργειας, με την οποία, αφού εξέθεταν λεπτομερώς την υφιστάμενη βλάβη από την τοποθέτηση των πυλώνων, τις παρατυπίες του έργου, το οποίο, μολονότι πραγματοποιείται πλησίον ιστορικού διατηρητέου μνημείου, δεν έχει λάβει την απαιτούμενη έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού και τις προταθείσες προτάσεις εναλλακτικής όδευσης του έργου, ζητούσαν να γίνει δεκτή η προβληθείσα πρότασή τους, ως αυτή εμπεριέχεται στη συνημμένη από 7.2.2020 έκθεση του ... ... και να λάβουν απάντηση εντός προθεσμίας δέκα ημερών επί της προτάσεώς τους. Αντί αυτής, όμως, οι ενάγοντες διαπίστωσαν ότι, στις 25.11.2020, συνεργεία της προστηθείσης από την πρώτη εναγομένη δεύτερης εναγομένης προσήλθαν στον περιβάλλοντα χώρο της Ι.Μ. ...και άρχισαν να εκτελούν εργασίες για την τοποθέτηση των δύο πυλώνων και τη διάνοιξη της διόδου πρόσβασης σε αυτούς. Στις 27.11.2020 οι ενάγοντες προέβησαν στην κατάθεση, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καλαβρύτων, της από 25.11.2020 και με αριθμό καταθέσεως .../2020 αιτήσεως λήψεως ασφαλιστικών μέτρων - εκδόσεως προσωρινής διαταγής. Επ’ αυτής εξεδόθη, αφενός, η από 28.11.2020 προσωρινή διαταγή, με την οποία υποχρεώθηκαν προσωρινά οι ήδη εναγόμενες να παύσουν τις εργασίες τοποθέτησης των πυλώνων και διάνοιξης της διόδου εξυπηρέτησης αυτών μέχρι τη συζήτηση της αιτήσεως, απορριφθείσης της .../16.12.2020 αιτήσεως ανακλήσεώς της, που άσκησαν οι εναγόμενες, αφετέρου, η με αριθμό 2/2021 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, με την οποία έγινε δεκτή η αίτηση και απαγορεύθηκε προσωρινά στις εναγόμενες η εγκατάσταση των πυλώνων και η διάνοιξη της διόδου, απειλώντας σε βάρος εκάστης εξ αυτών χρηματική ποινή ύψους 2.000 ευρώ για κάθε παραβίαση της αποφάσεως. Από το σύνολο των αποδεικτικών μέσων αποδείχθηκε ότι, όπως προαναφέρθηκε, η Ιερά Μονή ... έχει χαρακτηριστεί, δυνάμει της υπ’ αριθ. Α/Φ.26/27971/2299/08.08.1973 (ΦΕΚ973Β’/18.08.1973) απόφασης του Υπουργού Πολιτισμού και Επιστημών, κατά το άρθρο 52 του ΚΝ 5351/1932 «περί αρχαιοτήτων», και την υπ’ αριθ. 21/19.06.1973 πράξη του Αρχαιολογικού Συμβουλίου, ιστορικό διατηρητέο μνημείο, που υπάρχει πριν το 1830. Οι πυλώνες με αριθμούς 146 και 147 πρόκειται να τοποθετηθούν στην ανατολική πλευρά της κορυφογραμμής, υψομέτρου 1.200 μ., η οποία υπέρκειται της Ιεράς Μονής, καθώς η τελευταία έχει ανεγερθεί κάτω από την κορυφογραμμή, στην πλαγιά του βουνού. Ειδικότερα ο πρώτος, ύψους 46 μ. και με εμβαδό βάσης 324 τ.μ., θα τοποθετηθεί στη θέση «...», σε απόσταση 500 μ. βορειοδυτικά από το κεντρικό κτίριο της Ιεράς Μονής και ο δεύτερος, Το ακριβές ύψους 56 μ. και με εμβαδό βάσης 361 τ.μ., στη θέση «...», σε απόσταση 370 μ. δυτικά από το ..., που εντάσσεται στο αρχιτεκτονικό σύνολο της μονής, 429 μ. από το κεντρικό κτίριο της μονής και 129 μ. από τη δυτική περίφραξη της Μονής. Δεδομένου, επομένως, του χαρακτηρισμού της Ιεράς Μονής ... ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου, απαιτείτο να τηρηθεί, σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στην υπό στοιχ. I μείζονα σκέψης της παρούσης, η διαδικασία του ν. 3028/2002 «Για την προστασία των Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομιάς». Ειδικότερα, εκ του συνδυασμού των διατάξεων των άρθρων 2γγ, που ορίζει ότι στα ακίνητα μνημεία συμπεριλαμβάνονται οι εγκαταστάσεις, οι κατασκευές και τα διακοσμητικά και λοιπά στοιχεία που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα τους, καθώς και το άμεσο περιβάλλον τους, 3 παρ. 1, 6 παρ. 1,10 που ορίζει ότι απαγορεύεται κάθε ενέργεια σε ακίνητο μνημείο (και στο περιβάλλον του), η οποία είναι δυνατόν να επιφέρει με άμεσο ή έμμεσο τρόπο καταστροφή, βλάβη, ρύπανση ή αλλοίωση της μορφής του, καθώς και η τοποθέτηση τηλεπικοινωνιακών ή άλλων εγκαταστάσεων, η επιχείρηση οποιουδήποτε τεχνικού ή άλλου έργου ή εργασίας, καθώς και η οικοδομική δραστηριότητα πλησίον εκτός αν υπάρχει από έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού, η οποία εκδίδεται ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου, απαιτείτο για την υλοποίηση του έργου «ΚΥΤ ΠΑΤΡΑΣ - ΚΥΤ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗΣ» και συγκεκριμένα για την τοποθέτηση των ανωτέρω δύο πυλώνων και τη διάνοιξη της διόδου προσβάσεως σε αυτούς, καθώς οι επεμβάσεις αυτές θα διενεργηθούν στο επίσης προστατευτέο άμεσο περιβάλλον διατηρητέου μνημείου, που ορίζεται ως ο ευρύτερος γύρω από το μνημείο χώρος και μάλιστα σε έκταση επαρκή για την προστασία και ανάδειξη του μνημείου, και δη σε πολύ κοντινή απόσταση σε σχέση με αυτό, κατά τα προλεχθέντα, και αποτελούν ενέργειες, που είναι δυνατόν να εισφέρουν με άμεσο ή έμμεσο τρόπο καταστροφή, βλάβη, ρύπανση ή αλλοίωση της μορφής του, αλλά και τοποθέτηση εγκαταστάσεων και επιχείρηση τεχνικού ή άλλου έργου ή εργασίας, απαιτούνταν, σύμφωνα με το άρ. 10 του ν. 3028/2002, να προηγηθεί των αδειών άλλων αρχών έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού, ύστερα από γνώμη του συμβουλίου λαμβανομένων υπόψη του περιβάλλοντος χώρου του μνημείου και ιδίως της ανεμπόδιστης θέασης αυτού, του χαρακτήρα και της φυσιογνωμία της ευρύτερης περιοχής, που τελεί σε άμεση οπτική επαφή με το μνημείο και είναι αναγκαία για την ανάδειξή του, αν η απόσταση του έργου από το μνημείο ή η σχέση του με αυτό, εν όψει των μορφολογικών του στοιχείων, είναι τέτοια ώστε να διασφαλίζεται η αναλλοίωτη έποψη του μνημείου και η ακεραιότητα του αναγκαίου για την ανάδειξή του σε ιστορική, αισθητική και λειτουργική ενότητα περιβάλλοντος χώρου. Ωστόσο, η πρώτη εναγομένη δεν μερίμνησε για την τήρηση της προβλεπόμενης από τον νόμο διαδικασίας έγκρισης της τοποθέτησης των ένδικων πυλώνων στον περιβάλλοντα χώρο της Ιεράς Μονής από τον Υπουργό Πολιτισμού, η οποία ήταν αναγκαία προϋπόθεση της διαδικασίας έγκρισης περιβαλλοντικών όρων του έργου και έκδοσης της σχετικής ΑΕΠΟ, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 2 § 4 εδ. τελ. του Ν. 4014/2011, σε συνδ. με άρθρο 10 § 3 του Ν. 3028/2002, γεγονός το οποίο συνομολογούν αμφότερες οι εναγόμενες. Συγκεκριμένα, η πρώτη εναγομένη ισχυρίζεται ότι δεν απαιτούνταν η έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού κατόπιν γνωμοδότησης του οικείου Συμβουλίου, διότι αυτή απαιτείται μόνο όταν η εκτέλεση του έργου λαμβάνει χώρα στο άμεσο περιβάλλον του μνημείου, που ταυτίζεται με την χαρακτηρισμένη διοικητικά ζώνη προστασίας του. Επίσης, επικαλέστηκε τα υπ’ αριθ. 4042/26.10.12 και 2873/23.10.09 έγγραφα της κατά τόπον αρμόδιας 6ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, εκ των οποίων το πρώτο συνόδευε το φάκελο της ΜΠΕ που υποβλήθηκε προς έγκριση, με το οποίο δεν εκφράστηκαν αντιρρήσεις για την υλοποίηση του έργου, ενώ με το δεύτερο, που συνόδευε την Προμελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ’ αριθ. οικ. 125872/08.05.10 θετική γνωμοδότηση του Γ. Δ/ντή Περιβάλλοντος του Υπ. Περιβάλλοντος, δεν εκφράστηκαν αντιρρήσεις, αλλά ζητήθηκε, για την καλύτερη προστασία του ενδίκου μνημείου, η μετατόπιση των πύργων ευθυγραμμίας σε μεγαλύτερη απόσταση από αυτήν των 200 μ. Ωστόσο, οι ισχυρισμοί αυτοί δεν ευσταθούν, διότι το έργο αποτελεί επέμβαση στο άμεσο περιβάλλον του διατηρητέου μνημείου της Ιεράς Μονής, τα επικαλούμενα έγγραφα, πέραν του ότι δεν συνιστούν παράλειψη εκφράσεως αντιρρήσεων, ούτε και δύνανται να υποκαταστήσουν την απαιτούμενη έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού, αναιρούνται από τα ανωτέρω αναφερόμενα έγγραφα της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αχαΐας, με τα οποία ζητούσε από την πρώτη εναγομένη να εξετάσει την πρόταση εναλλακτικής διόδου των πυλώνων. Επιπροσθέτως, όπως αποδεικνύεται ιδίως από την Μ.Π.Ε. ενώ γίνεται μνεία του πολιτιστικού μνημείου της Ιεράς Μονής ... στην περιοχή, παραλείπεται ολοσχερώς η διερεύνηση των επιπτώσεων του έργου στο εν λόγω μνημείο στο σχετικό κεφάλαιο «ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ», εν όψει του ότι η Ιερά Μονή εμπίπτει στην άμεση περιοχή μελέτης και δη στον περιβάλλοντα χώρο σε απόσταση 1.000 μέτρων, σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 9/96 ΑΠ 1810/458/30.1.1996 Εγκύκλιο. Συνεπώς, η διαδικασία έγκρισης περιβαλλοντικών όρων του έργου και έκδοσης της σχετικής ΑΕΠΟ, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 2 § 4 εδ. τελ. του Ν. 4014/2011, έγινε κατά παράβαση των διατάξεων του ν. 3028/2002 «Για την προστασία των Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομιάς». Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι αμφότεροι οι επίδικοι πυλώνες θα είναι απολύτως ορατοί από κάθε σημείο της δυτικής και βόρειας όψης του κτιρίου της Μονής, γεγονός το οποίο δεν αναιρείται από το ότι η Ιερά Μονή δεν είναι ορατή από τα σημεία τοποθέτησης των πυλώνων, αφού θα τοποθετηθούν στο ύψος της κορυφογραμμής, όπου φύεται χαμηλή βλάστηση, σε υψόμετρο 146 και 113 μ. αντίστοιχα πάνω από το επίπεδο του ισογείου του κτιρίου της, δηλαδή θα υπέρκεινται αυτής σε ύψος 210 και 170 μ. αντίστοιχα. Λαμβανομένης υπόψη της μορφής του φυσικού περιβάλλοντος, που είναι παρθένο, ανέγγιχτο από ανθρώπινες επεμβάσεις, καλυμμένο από πλούσια βλάστηση και με άπλετη θέα χωρίς να παρεμβάλλεται οποιοδήποτε εμπόδιο μεταξύ του κτιρίου της Μονής και των πυλώνων, της απόλυτης καθαρότητας της ατμόσφαιρας στο υψόμετρο αυτό και της ηλιοφάνειας τις περισσότερες ημέρες του χρόνου, το γιγαντιαίο μέγεθος των πυλώνων διαταράσσει ολοκληρωτικά το φυσικό τοπίο, προκαλεί την προσοχή του παρατηρητή και δημιουργεί αισθητικά το αποτέλεσμα της κάλυψης της Μονής από δύο, παράταιρους, επιβλητικούς γίγαντες και της εντύπωσης βιομηχανικού τοπίου, με αποτέλεσμα να μην διασφαλίζεται η αναλλοίωτη έποψη του μνημείου και η ακεραιότητα του αναγκαίου για την ανάδειξή του σε ιστορική, αισθητική και λειτουργική ενότητα περιβάλλοντος χώρου. Η εγκατάσταση των ανωτέρω πυλώνων θα επιφέρει, με το ύψος και τον όγκο τους, σοβαρότατη και ανεπανόρθωτη έμμεση αισθητική βλάβη στο πολιτιστικό περιβάλλον της Ιεράς Μονής ... Καλαβρύτων, βλάπτοντας τον ιστορικό χαρακτήρα της, καθώς και το φυσικό περιβάλλον, που τελεί σε αδιάσπαστη ενότητα με τον πολιτισμικό χώρο της, προσβάλλοντας ευθέως τον πυρήνα του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς. Εν συνεχεία, οι ενάγοντες επικαλούνται ότι η εκπεμπόμενη από τους πυλώνες ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία θα προκαλέσει πολλές βλάβες των ζωντανών οργανισμών, συνδεόμενη και με την πρόκληση λευχαιμίας σε παιδιά που ζουν πλησίον των ηλεκτρικών δικτύων, εκτιθέμενα σε μαγνητικά πεδία 50 Hz με ένταση έως 0,5 μΤ και δη διαφόρων καρκινογενέσεως από τα μαγνητικά πεδία 50/60 Hz, κατάθλιψης, αυτοκτονικών τάσεων, δυσλειτουργιών στην ανάπτυξη και στο ανοσοποιητικό σύστημα και εκφυλισμού του νευρικού συστήματος. Ωστόσο, παρά τους πιθανούς αλλά ενδεχόμενους κινδύνους, που είναι άμεσα συνυφασμένοι με την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, δεν αποδεικνύεται στην υπό κρίση υπόθεση ότι ελλοχεύουν αυτοί με πλήρη δικανική πεποίθηση, καθόσον αυτή δεν μπορεί να στηριχθεί σε αμιγώς υποθετικά στοιχεία. Άλλωστε, μετά την εισαγωγή, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (άρθρο 130 § 2, ήδη νέο άρθρο 174 § 2 ΣυνθΕΚ), στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο, της αρχής της προφύλαξης, σύμφωνα με την οποία, οσάκις υφίστανται αμφιβολίες ως προς τη συνδρομή ή τη σημασία κινδύνων για την υγεία των ατόμων, λαμβάνονται μέτρα προστασίας, κατόπιν της Συστάσεως του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης L 199 (1999/ 519/EC), 30.7.1999, «Σχετικά με τον περιορισμό της έκθεσης του κοινού σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία 0 Hz - 300 GHz», έχει, δε, εκδοθεί η υπ’ αριθμ. 3060 (ΦΟΡ) 238/2002 κοινή απόφαση των Υπουργών Ανάπτυξης, Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, Υγείας και Πρόνοιας (ΦΕΚ Β' 512/25.04.2002), με θέμα «Μέτρα προφύλαξης του κοινού από τη λειτουργία διατάξεων εκπομπής ηλεκτρομαγνητικών πεδίων χαμηλών συχνοτήτων», με την οποία θεσπίστηκαν περιορισμοί ως προς την λειτουργία των διατάξεων εκπομπής ηλεκτρομαγνητικών πεδίων χαμηλών συχνοτήτων (0 Hg -150 KHz), χάριν προφυλάξεως του κοινού. Ειδικότερα, με την απόφαση αυτή θεσπίσθηκαν: α) βασικοί περιορισμοί για την έκθεση των ατόμων σε ηλεκτρομαγνητικό πεδία, για τους οποίους ελήφθησαν υπόψη οι αβεβαιότητες, που σχετίζονται με την ατομική ευαισθησία, οι περιβαλλοντικές συνθήκες, καθώς και το γεγονός ότι η ηλικία και η κατάσταση της υγείας του κοινού ποικίλει και β) συγκεκριμένα επίπεδα αναφοράς, τα οποία αποτελούν τα όρια ασφαλούς έκθεσης του κοινού σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία στο φάσμα των χαμηλών συχνοτήτων, όπως ακριβώς είχαν καθορισθεί αυτά στην ανωτέρω Σύσταση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι βασικοί περιορισμοί αφορούν την πυκνότητα του επαγόμενου ρεύματος στις συχνότητες 4 έως 100 kHz, ενώ τα επίπεδα αναφοράς αφορούν τα μετρήσιμα φυσικά μεγέθη της έντασης του ηλεκτρικού πεδίου (Ε) και της μαγνητικής επαγωγής (Β) για συχνότητες έως 1000 Hz. Οι επιτρεπόμενες τιμές για την προστασία του κοινού έναντι συνεχούς έκθεσης σε πεδία συχνότητας 50 Hz, στην οποία λειτουργεί το Ελληνικό Σύστημα Μεταφοράς και Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας στη Χώρα μας, βάσει των ανωτέρω νομοθετημάτων, καθώς και της Οδηγίας της Διεθνούς Επιτροπής Προστασίας Έναντι μη Ιοντίζουσας Ακτινοβολίας (ICNIRP) ανέρχεται ως Εορ = 5 kv/m για την ένταση του ηλεκτρικού πεδίου και σε Βορ=100 μΤ για τη μαγνητική επαγωγή. Επιπλέον, δεν αποδείχθηκε ότι το φαινόμενο corona effect, ήτοι το φαινόμενο ηλεκτρικής φύσεως που εμφανίζεται σε γραμμές μεταφοράς υψηλής τάσης και προκαλεί θόρυβο που μπορεί να είναι ιδιαίτερα ενοχλητικός ανάλογα με την τάση λειτουργίας της γραμμής, την απόσταση και τις καιρικές συνθήκες, θα έχει τέτοια επίδραση στη συγκεκριμένη περίπτωση, λαμβανομένης υπόψη της απόστασης των πυλώνων από το χώρο δραστηριοποίησης των Μοναχών και των επισκεπτών της Μονής, ώστε να επηρεάζεται η υγεία τους, δεδομένου ότι, με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας και τους κανόνες της επιστήμης, η πρόκληση του θορύβου δεν είναι μόνιμη, αλλά εξαρτώμενη από τις καιρικές συνθήκες, ούτε και μπορεί να προσδιοριστεί θεωρητικά, καθώς δεν έχουν εγκατασταθεί και λειτουργήσει οι πυλώνες, η ένταση και η συχνότητα του θορύβου σε συνάρτηση και με το ότι, λόγω της μορφολογίας του εδάφους και της τοποθέτησης των πυλώνων σε υψομετρική διαφορά σε σχέση με τις εγκαταστάσεις της Ιεράς Μονής, ο ήχος διαχέεται στο περιβάλλον και ενδεχομένως να υπερκαλύπτεται από το θόρυβο των εκάστοτε καιρικών φαινομένων. Με βάση τα προρρηθέντα, δεν αποδείχθηκε ότι από την παρουσία και λειτουργία των πυλώνων θα διασαλευθεί η υγεία των πέντε πρώτων εναγουσών, ούτε θα παρεμποδιστεί η ενάσκηση της θρησκευτικής τους ελευθερίας σε όλες τις εκφάνσεις αυτής στο πεδίο του θρησκευτικού περιβάλλοντος, του τελευταίου νοούμενου ως ειδικότερη εκδήλωση του πολιτιστικού περιβάλλοντος. Αναλυτικότερα, δεν αποδείχθηκε η παρεμπόδιση εκ της υπάρξεως των πυλώνων της ακώλυτης λατρείας στους χώρους της Ιεράς Μονής, η διατάραξη της ησυχαστικής ζωής των εγκαταβιουσών σε αυτή Μοναχών, ούτε και τυχόν διατάραξη του απαραίτητου για την ενάσκηση του μοναστικού τρόπου ζωής ησυχαστικού χαρακτήρα του περιβάλλοντος χώρου της Ιεράς Μονής, αλλά και των πιστών, που την επισκέπτονται ή φιλοξενούνται σε αυτή ή των σχεδιαζόμενων δραστηριοτήτων, που θα λειτουργήσουν μελλοντικά στους χώρους της (λ.χ. κηροποιεία, ξενώνες προσκυνητών, κατασκηνώσεις κ.α.). Παράλληλα, ούτε η κατασκευή της διόδου εξυπηρετήσεως των δύο πυλώνων, που κατατέμνει το μοναστηριακό συγκρότημα, θα διαταράξει ή θα παρακωλύσει την ομαλή λειτουργία της Ιεράς Μονής και των Μοναχών της ή των πιστών, διότι η προσέλευση τεχνικών, βοσκών ή έτερων περίοικων δεν αναμένεται να είναι συχνή, ιδίως εξαιτίας της απομονωμένης θέσεως της Ιεράς Μονής σε σχέση με τις πλησιέστερες κατοικημένες περιοχές και των δυσχερειών πρόσβασης σε αυτή με βάση το υπάρχον οδικό δίκτυο. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι η υδροδότηση της Ιεράς Μονής ... γίνεται αποκλειστικά από τις επονομαζόμενες πηγές «...» και «...», που βρίσκονται πλησίον του σχεδιαζόμενου δρόμου πρόσβασης στους πυλώνες και στη βορειοδυτική πλευρά της Μονής σε απόσταση περίπου 800 μ. από αυτή. Το νερό των πηγών, οι οποίες βρίσκονται σε ασταθές πρανές με μορφολογική κλίση εδάφους άνω του 35%, συγκεντρώνεται σε δύο δεξαμενές δύο (2) κ.μ. και με αγωγό παροχετεύεται στην Ιερά Μονή. Ωστόσο, από κανένα αποδεικτικό μέσο δεν αποδεικνύεται ότι ο διερχόμενος δρόμος, ο οποίος απέχει 53 μ. και 34 μ. αντίστοιχα από τις προαναφερθείσες πηγές, θα επηρεάσει και με ποιο τρόπο και σε ποια έκταση τα γεωλογικά και υδρογεωλογικά δεδομένα της περιοχής, ώστε να διαταράξει αυτό και δη ανεπανόρθωτα, προκαλώντας στην οριστική καταστροφή των πηγών και, συνεπακόλουθα, σοβαρότατο πρόβλημα υδροδότησης στην Ιερά Μονή, όπως αβασίμως επικαλούνται οι ενάγοντες, κρίση η οποία δεν αντικρούεται ούτε από την από Ιανουάριο 2021 μελέτη τρωτότητας πηγών νερού Ι.M. ... Καλαβρύτων Αχαΐας του ... ..., γεωλόγου, στην οποία δεν γίνεται καμία μνεία αναφορικά με τους ένδικους πυλώνες. Τέλος, αναφορικά με τον επικαλούμενο κίνδυνο πρόκλησης πυρκαγιών στην περιοχή από τη λειτουργία των πυλώνων υπερυψηλής τάσης, αποδείχθηκε ότι από την εγκριθείσα ως άνω ΑΕΠΟ επιβλήθηκαν στην πρώτη εναγομένη υποχρεώσεις λήψεως μέτρων αντιπυρικής προστασίας στο πλαίσιο πρόληψης από κινδύνους πυρκαγιάς. Δεν αποδεικνύεται, όμως, παραβίαση της υποχρεώσεως αυτής από τις εναγόμενες, ούτε άλλωστε γίνεται και επίκληση συγκεκριμένων περιστατικών παραβιάσεως αυτής, μη αρκούσης της αόριστης και όλως υποθετικής πρόβλεψης τέτοιου κινδύνου. Με βάση τα προεκτεθέντα, αποδείχθηκε ότι η πρώτη εναγομένη, υπό την ιδιότητά της ως διαχειρίστριας του συστήματος μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και αρμόδιας για την εκτέλεση και υλοποίηση του έργου «ΚΥΤ Πάτρας - ΚΥΤ Μεγαλόπολης» και η δεύτερη εναγομένη, υπό την ιδιότητά της ως προστηθείσα της πρώτης εταιρεία έχουσα αναλάβει την εκτέλεση του έργου, παράνομα επιχείρησαν, αρχικά το έτος 2018 και στη συνέχεια στις 15.1.2020 και στις 25.11.2020, παρά τις αντιδράσεις των εναγόντων να εισέλθουν στις ανωτέρω θέσεις, με συνεργεία εργαζομένων και εκσκαφείς, προκειμένου να ξεκινήσουν εργασίες εγκατάστασης των πυλώνων και διάνοιξης δρόμων πρόσβασης σε αυτούς. Οι ενέργειες τους αυτές και η επιχειρούμενη από αυτές ολοκλήρωση του προπεριγραφόμενου έργου εντός του περιβάλλοντος, υπό την προεκτεθείσα έννοια, χώρου της Ιεράς Μονής ..., πλήττουν, σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στην υπό στοιχ. I και ΙΙ μείζονα σκέψη της παρούσης, το κατοχυρωμένο στο άρθρο 24 του Συντάγματος δικαίωμα απόλαυσης και προστασίας του πολιτιστικού και φυσικού περιβάλλοντος των εναγόντων, όπως αυτό έμμεσα τριτενεργεί μέσω της 57 και 966 επ. ΑΚ, και αποτελεί επί μέρους έκφανση του ενιαίου δικαιώματος της προσωπικότητάς τους, κατά τρόπο ώστε η προσβολή του αγαθού αυτού, που κρίνεται προστατευτέο έναντι αυτού της ελεύθερης ανάπτυξης της επιχειρηματικής δραστηριότητας των εναγομένων, να συνεπάγεται και προσβολή του δικαιώματος της προσωπικότητας των εναγόντων και συγκεκριμένα των πέντε πρώτων εξ αυτών ως φυσικών προσώπων - Μοναχών που εγκαταβιούν και δραστηριοποιούνται στο χώρο της Ιεράς Μονής, του δε έκτου ενάγοντος ΝΠΔΔ ως νομικού προσώπου δραστηριοποιούμενου στον ίδιο χώρο, στερώντας τους το δικαίωμα απόλαυσης του πολιτιστικού και φυσικού περιβάλλοντος χώρου, που αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της προσωπικότητάς τους, αφού αυτός είναι ο ζωτικός χώρος μέσα στον οποίο ζουν και αναπτύσσουν τις δραστηριότητές τους. Η προστασία του δικαιώματος τους στην προσωπικότητα δεν παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, ούτε υπό τις δεδομένες συνθήκες κρίνεται αναγκαίος ο περιορισμός του χάριν του δημοσίου συμφέροντος, δεδομένου ότι το τελευταίο δύναται να εξυπηρετηθεί με την μετατόπιση της εγκατάστασης των δύο πυλώνων με χάραξη εναλλακτικής θέσεως αυτών, ενώ η μη εγκατάσταση των πυλώνων στις προαναφερθείσες επιλεγμένες θέσεις δεν παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, αφού δεν οδηγεί σε πλήρη στέρηση της επιχειρηματικής και οικονομικής ελευθερίας της πρώτης εναγόμενης, η οποία δύναται να υλοποιήσει εναλλακτικό τρόπο όδευσης της γραμμής μεταφοράς ενέργειας, προκειμένου να προστατευτεί το φυσικό περιβάλλον και το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα προστασίας του, το οποίο έχει αναδειχθεί σε υπέρτατο αγαθό για τη σύγχρονη εποχή. Άλλωστε η δυνατότητα αυτή της πρώτης εναγομένης να προβεί σε εναλλακτική θέση όδευσης της γραμμής μεταφοράς ενέργειας και μετατόπισης της θέσης εγκατάστασης των δύο πυλώνων επιρρωνύεται και από το γεγονός ότι, η ίδια ισχυριζόταν αντιφατικά κατά προφανή προσχηματικό τρόπο και δίχως ουσιαστική εξέταση αυτών ότι είναι ανέφικτα τα προτεινόμενα από τους ενάγοντες σχέδια εναλλακτικής όδευσης, με την απεμπόλιση των ευθυνών της για την προστασία του περιβάλλοντος, ευθύνη, η οποία, εν όψει της ιδιότητάς της ως διαχειριστή ενέργειας πανελλαδικά, είναι ιδιαίτερα βαρύνουσα, στοιχεία τα οποία συνάγονται ιδίως από α) τις προσκομιζόμενες αποτυπώσεις των πυλώνων, στις οποίες τεχνηέντως δεν απεικονίζεται η πραγματική εικόνα του ύψους των υπερμεγεθών πυλώνων σε συνάρτηση με τον περιβάλλοντα χώρο και την εν γένει περιοχή, αλλά επιδιώκεται να δοθεί εικόνα συμβατότητας αυτών με το περιβάλλον, β) το με αριθ. πρωτ. 20010/04.01.2019 έγγραφό της προς την Εφορεία Αρχαιοτήτων Αχαΐας, στο οποίο, ύστερα από την απαίτηση της τελευταίας να εξεταστεί το σχέδιο εναλλακτικής όδευσης που πρότειναν οι ενάγοντες, αναφέρει ότι η μορφολογία του εδάφους στο υπόψη τμήμα της Γραμμής που διέρχεται παραπλεύρως της Ιεράς Μονής είναι ορεινή με μεγάλες κλίσεις και χαράδρες, καθιστώντας αδύνατη τη μετατόπιση του υπόψη πύργου Νο 147, χωρίς να συμπαρασύρει αναγκαστικά και τους εκατέρωθεν πύργους. Εκ των πραγμάτων θα απαιτηθεί αναγκαστική μετακίνηση τριών ή και περισσότερων πύργων, δηλαδή εκτενής παραλλαγή τμήματος της Γραμμής, για την υλοποίηση της οποίας θα απαιτηθούν νέες χρονοβόρες αδειοδοτήσεις και καθυστερήσεις, με κίνδυνο μη υλοποίησης του σημαντικού αυτού έργου εντός των χρονοδιαγραμμάτων, γεγονός που θα επιβαρύνει με αρκετά εκατομμύρια ευρώ τους Έλληνες καταναλωτές, χωρίς να αποκλείονται περαιτέρω απρόβλεπτες συνέπειες. Παράλληλα δε η πρότασή της για την επίλυση του ζητήματος των Μοναχών ήταν να βαφούν οι πυλώνες σε χρώμα συμβατό με τον περιβάλλοντα χώρο και γ) το με ΑΡ./ΗΜ.:ΔΑΔΥ/23972/10.12.2020 έγγραφό της προς τον Αντιπεριφερειάρχη Επιχειρηματικότητας, Έρευνας & Καινοτομίας Δυτικής Ελλάδας, στο οποίο η πρώτη εναγόμενη παραθέτει ως επιχείρημα την εκτέλεση του έργου σε ποσοστό 98%, επικαλούμενη όλως αορίστως και δίχως συγκεκριμένα στοιχεία, συγκριτικές μελέτες και αιτιολογίες ότι η παραλλαγή της χάραξης είναι ανέφικτη, καθώς, προκειμένου να εξασφαλιστεί η τήρηση των ελάχιστων ορίων των αποστάσεων των αγωγών από το έδαφος, αναπτύσσονται υπερβολικά υψηλά μηχανικά φορτία, πολλαπλάσια εκείνων που προδιαγράφονται για τους πιστοποιημένους πυλώνες. Επισημαίνει δε ότι, σε υποτιθέμενη περίπτωση εύρεσης μίας όδευσης που δημιουργεί αποδεκτά μηχανικά φορτία για τους πυλώνες, χωρίς, όμως, να αναφέρει αν εξετάστηκε τέτοια περίπτωση και ποια συγκεκριμένα, ανακύπτουν τα ζητήματα: α) Λόγω των περιορισμών που επιβάλλει το γεωγραφικό ανάγλυφο της περιοχής, η νέα όδευση θα απέχει αρκετά από τη σχεδιασθείσα, γεγονός που θα απαιτήσει την κατασκευή ενός μεγάλου πλήθους νέων πυλώνων, οι οποίοι εκτιμάται ότι θα ξεπεράσουν τους 15, β) Η πρόσθετη αυτή κατασκευή των 15 τουλάχιστον πυλώνων θα απαιτήσει την εκπόνηση μίας τροποποίησης της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, την υποβολή της για έγκριση και την έκδοση μίας τροποποίησης της ΑΕΠΟ. Θα ακολουθήσει η διαδικασία απαλλοτριώσεων και αδειών από τις Δασικές Υπηρεσίες και, τέλος, η κατασκευή. Λαμβάνοντας υπόψη για κάθε ένα από τα πιο πάνω στάδια μία διάρκεια 6 μηνών, η υλοποίηση αυτής της υποτιθέμενης λύσης θα προκαλέσει μία καθυστέρηση 1,5 έτους στην ολοκλήρωση του έργου, γ) θα πρέπει να αποξηλωθούν όλοι οι εγκατεστημένοι πυλώνες της αρχικής χάραξης, δ) είναι λίαν πιθανό το ενδεχόμενο πρόκληση κοινωνικών αντιδράσεων, καθώς η υποτιθέμενη νέα όδευση θα προσεγγίσει κατά πολύ υφιστάμενους οικισμούς, με αυξημένη πιθανότητα υπέρβασης των αποδεκτών από τη νομοθεσία ορίων εγγύτητας και ε) θα υπάρξει αυξημένος κίνδυνος έγερσης απαιτήσεων για εφαρμογή ανάλογων παραλλαγών από όλες τις κοινότητες στις οποίες υπάρχει εγγύτητα με την εναέρια γραμμή Μεταφοράς, όλως αορίστως χωρίς να παραθέτει κανένα απολύτως στοιχείο για τους ισχυρισμούς της. Άλλωστε, τα προπαρατεθέντα επιχειρήματά της αντικρούονται και από τη μεταγενέστερη στάση της ιδίας, η οποία, σε διάστημα μόλις έξι μηνών από την έκδοση της υπ’ αριθμ. 2/2021 απόφασης ασφαλιστικών μέτρων, με την οποία απαγορεύτηκαν προσωρινά οι εργασίες τοποθέτησης των πυλώνων και διάνοιξης της διόδου, ευχερώς μελέτησε, σχεδίασε και αποφάσισε νέα εναλλακτική όδευση της Γραμμής Μεταφοράς ενέργειας, κινώντας άμεσα τη σχετική διαδικασία εγκρίσεως, η οποία αναμενόταν να ολοκληρωθεί σε συντομότατο χρόνο και δη μέχρι τον Ιούλιο του 2021 (βλ. το από 10.4.2021 φύλλο της εφημερίδας Πελοπόννησος και το από 22.6.2021 άρθρο της ... ... στην ιστοσελίδα «...», τα οποία νομίμως προσκομίστηκαν με την προσθήκη επί των προτάσεων των εναγόντων ως νέα αποδεικτικά κατ’ άρ. 237 ΚΠολΔ). Συνοψίζοντας, δεν αποδείχθηκε το ανέφικτο της εναλλακτικής όδευσης της Γραμμής Μεταφοράς ενέργειας, που η ίδια η πρώτη είχε υποχρέωση και βάρος να μελετήσει, να υποδείξει και να εφαρμόσει, ως μόνη αρμόδια, διαθέτοντας τους πόρους, τα τεχνολογικά μέσα και το ανθρώπινο δυναμικό, όπως ήδη έπραξε μεταγενέστερα στη συγκεκριμένη περίπτωση. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή και α) να υποχρεωθούν οι εναγόμενες να άρουν την προσβολή και, δη, να παύσουν τις εργασίες εγκατάστασης, στο πλαίσιο υλοποίησης του έργου γραμμής μεταφοράς ενέργειας «ΚΥΤ Πάτρας - ΚΥΤ Μεγαλόπολης», στον περιβάλλοντα χώρο της Ιεράς Μονής ... Καλαβρύτων των πυλώνων υπερυψηλής τάσης με αριθ. 146 και 147, τους οποίους προτίθενται να τοποθετήσουν στις θέσεις «...», σε απόσταση 500 μ. βορειοδυτικά από το κτίριο του Μοναστηριού και «...», σε απόσταση 370 μ. δυτικά από το ... και 429 μ. από το κτίριο του Μοναστηριού αντίστοιχα, καθώς και τις εργασίες διάνοιξης του δρόμου πρόσβασης προς τους πυλώνες αυτούς σε απόσταση 100 μ. δυτικά από το κτίριο του Μοναστηριού, Β) να υποχρεωθούν οι εναγόμενες να παραλείπουν στο μέλλον οποιαδήποτε προσβολή της προσωπικότητας των εναγόντων με την εγκατάσταση των πυλώνων στις ανωτέρω θέσεις στον περιβάλλοντα χώρο του κτιρίου της Ιεράς Μονής και τη διάνοιξη του δρόμου απειλουμένης κατ’ αυτών χρηματικής ποινής ύψους δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ για κάθε παραβίαση της εκδοθησομένης αποφάσεως ισομερώς υπέρ έκαστου των εναγόντων (άρ. 947 ΚΠολΔ), να κηρυχθεί η παρούσα προσωρινά εκτελεστή (άρ. 907, 908 ΚΠολΔ) και, τέλος, να καταδικαστούν οι εναγόμενες στα δικαστικά τους έξοδα λόγω της ήττας τους (176 και 191 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό της παρούσης.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ό,τι κρίθηκε στο σκεπτικό ως απορριπτέο.

ΔΕΧΕΤΑΙ την αγωγή.

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τις εναγόμενες να άρουν την προσβολή της προσωπικότητας των εναγόντων και, δη, να παύσουν τις εργασίες εγκατάστασης, στο πλαίσιο υλοποίησης του έργου γραμμής μεταφοράς ενέργειας «ΚΥΤ Πάτρας - ΚΥΤ Μεγαλόπολης», στον περιβάλλοντα χώρο της Ιεράς Μονής ... Καλαβρύτων των πυλώνων υπερυψηλής τάσης με αριθ. 146 και 147, τους οποίους προτίθενται να τοποθετήσουν στις θέσεις «...», σε απόσταση 500 μ. βορειοδυτικά από το κτίριο του Μοναστηριού και «...», σε απόσταση 370 μ. δυτικά από το ... και 429 μ. από το κτίριο του Μοναστηριού αντίστοιχα, καθώς και τις εργασίες διάνοιξης του δρόμου πρόσβασης προς τους πυλώνες αυτούς σε απόσταση 100 μ. δυτικά από το κτίριο του Μοναστηριού.

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τις εναγόμενες να παραλείπουν στο μέλλον οποιαδήποτε προσβολή της προσωπικότητας των εναγόντων με την εγκατάσταση των πυλώνων στις ανωτέρω θέσεις στον περιβάλλοντα χώρο του κτιρίου της Ιεράς Μονής και τη διάνοιξη του δρόμου.

ΑΠΕΙΛΕΙ σε βάρος εκάστης των εναγομένων χρηματική ποινή ύψους δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ για κάθε παραβίαση της εκδοθησομένης αποφάσεως ισομερώς υπέρ εκάστου των εναγόντων.

ΚΗΡΥΣΣΕΙ την παρούσα προσωρινά εκτελεστή.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τις εναγόμενες στα δικαστικά έξοδα των εναγόντων, τα οποία ορίζει στο ποσό των επτακοσίων πενήντα (750) ευρώ.

Κρίθηκε και αποφασίστηκε στα Καλάβρυτα στις 22 Ιουνίου 2022 και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στα Καλάβρυτα στις 30 Ιουνίου 2022, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ