ΜΠρΑθ 70555/2025 - Πλήρες κείμενο

Σύνθεση: Ελένη Κανούτα, Πρωτοδίκης
Δικηγόροι: Ευγενία Γαβριήλ

Πνευματική ιδιοκτησία· χωρίς άδεια χρήση της μουσικής που ενσωματώνεται σε ταινίες προβαλλόμενες από κινηματογράφο· αποζημίωση· υπολογισμός αποζημίωσης σε περίπτωση μη προσκομίσεως στοιχείων για παρελθούσες χρήσεις για τον προσδιορισμό των δικαιωμάτων· υπολογισμός αποζημίωσης βάσει αμοιβολογίου· επιδίκαση διπλάσιας αποζημίωσης· ηθική βλάβη· ηθική βλάβη νομικού προσώπου· προσβολή εμπορικής πίστης και φήμης. Ομολογία λόγω ερημοδικίας.

Νομικές διατάξεις: άρθρα 1, 2, 3, 4, 54, 55, 56, 58, 63, 65 ν. 2121/1993, 59, 60, 914, 932 ΑΚ, 176, 237, 907, 908 ΚΠολΔ

ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Τακτική Διαδικασία

Αριθμός Απόφασης 70555/2025

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Συγκροτήθηκε από τη Δικαστή Ελένη Κανούτα, Πρωτοδίκη Ε.Ε., που ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου Αθηνών και τη δικαστική Γραμματέα Ελένη Κωνσταντίνου.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 30 Ιανουάριου 2025 για να δικάσει την υπόθεση:

Του ενάγοντος: Ν.π.ι.δ. με την επωνυμία «…» και με δ.τ. «Α…», που εδρεύει στο Μαρούσι Αττικής, οδός … αρ. …, με Α.Φ.Μ. …, νόμιμα εκπροσωπούμενου, που δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο και προκατέθεσε προτάσεις, τις οποίες υπογράφει η πληρεξούσια δικηγόρος του Ευγενία Γαβριήλ του Σπυρίδωνος, Αμαρουσίου Αττικής, οδός ... αρ. …, η οποία προσκόμισε το υπ’ αρ. …/2023 γραμμάτιο προείσπραξης δικηγορικής αμοιβής του Δ. Σ.Αθηνών.

Της εναγόμενης: … … του …, με Α.Φ.Μ. …, ιδιοκτήτριας ατομικής επιχείρησης, που εδρεύει στην Αθήνα, … αρ. …, η οποία έχει τη διαχείριση, εκμετάλλευση και κατά νόμο ευθύνη λειτουργίας του κινηματογράφου με το δ.τ. «…», που λειτουργεί στην Αθήνα, οδός … αρ. …, Πλατεία Αμερικής, η οποία δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο και δεν προκατέθεσε προτάσεις.

Το ενάγον κατέθεσε στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου (πρώην Ειρηνοδικείου Αθηνών) την από 21.08.2023 αγωγή του, η οποία έλαβε αριθμό κατάθεσης …/…/24.08.2023, ενώ με την υπ’ αρ. …/2024 Πράξη του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου Αθηνών ορίσθηκε δικάσιμος αυτή που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας. Η αγωγή εγγράφηκε στο πινάκιο της δικασίμου αυτής και συζητήθηκε, αφού εκφωνήθηκε νόμιμα στη σειρά της, χωρίς να εμφανισθούν στο ακροατήριο οι διάδικοι.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

Από την υπ’ αρ. …/30.08.2023 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας στο Εφετείο Αθηνών … …, που προσκόμισε εμπρόθεσμα το ενάγον, προκύπτει ότι ακριβές αντίγραφο της υπό κρίση αγωγής, μετά της υπό Γ.Α.Κ. …/2023 και Ε.Α.Κ. …/2023 έκθεσης κατάθεσης, επιδόθηκε στην εναγόμενη νομίμως και εμπροθέσμως, ήτοι εντός 30 ημερών από την κατάθεση της αγωγής. Κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο οι διάδικοι δεν παραστάθηκαν, γεγονός που δεν επηρεάζει, κατ’ άρθρο 237 παρ. 1 και 2 του ΚΠολΔ (ως ισχύει μετά το ν. 4335/2015) την πρόοδο της δίκης, καθώς στις υποθέσεις της τακτικής διαδικασίας του ν. 4335/2015 η παράσταση του διαδίκου διαμορφώνεται από την κατάθεση προτάσεων εκ μέρους του (βλ. και Αιτιολογική Έκθεση του ν. 4335/2015, Β Μέρος, IV, 3.3). Το ενάγον εμπρόθεσμα (άρθρο 237 παρ. 1 εδαφ. β ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε με το ν. 4335/2015), ήτοι στις 27.12.2023, με καταληκτική ημερομηνία την 02.01.2024, κατέθεσε προτάσεις ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, μετά των επικαλούμενων σχετικών εγγράφων, η εναγόμενη, όμως, δεν κατέθεσε προτάσεις εντός του ανωτέρω διαστήματος, συνεπώς θα δικασθεί ερήμην (άρθρα 237 παρ. 1 και 271 παρ. 2 του ΚΠολΔ, όπως τροποποιήθηκε με το ν. 4335/2015).

Κατά το άρθρο 1 παρ. 1 του ν. 2121/1993 οι πνευματικοί δημιουργοί, με τη δημιουργία του έργου, αποκτούν πάνω σε αυτό πνευματική ιδιοκτησία, που περιλαμβάνει, ως αποκλειστικά και απόλυτα δικαιώματα, το δικαίωμα της εκμετάλλευσης του έργου (περιουσιακό δικαίωμα) και το δικαίωμα της προστασίας του προσωπικού τους δεσμού προς αυτό (ηθικό δικαίωμα). Από τα δικαιώματα αυτά, το μεν περιουσιακό δικαίωμα παρέχει στο δημιουργό τις αναφερόμενες στο άρθρο 3 του νόμου αυτού εξουσίες, μεταξύ των οποίων είναι να επιτρέπει ή να απαγορεύει τη δημόσια εκτέλεση του έργου, το δε ηθικό δικαίωμα τις αναφερόμενες στο άρθρο 4 εξουσίες. Κατά τη διάταξη του άρθρου 54 παρ. 1 και 3 του ιδίου νόμου, οι δημιουργοί μπορούν να αναθέτουν σε οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης και προστασίας, που έχουν αποκλειστικά αυτό το σκοπό, τη διαχείριση και προστασία του περιουσιακού τους δικαιώματος ή εξουσιών που απορρέουν από αυτό. Η ανάθεση μπορεί να γίνεται, είτε με μεταβίβαση του δικαιώματος ή των σχετικών εξουσιών προς το σκοπό της διαχείρισης ή της προστασίας, είτε με παροχή σχετικής πληρεξουσιότητας. Εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 55 παρ. 2 εδ. α' του ιδίου νόμου, τεκμαίρεται ότι, οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης ή προστασίας έχουν την αρμοδιότητα διαχείρισης ή προστασίας όλων των πνευματικών δημιουργών και όλων των έργων, για τα οποία δηλώνουν εγγράφως ότι έχουν μεταβιβασθεί σ' αυτούς οι σχετικές εξουσίες ή ότι καλύπτονται από την πληρεξουσιότητα. Με βάση τη διάταξη αυτή 4 θεσπίζεται μαχητό τεκμήριο, που λειτουργεί κατ' αρχήν αποδεικτικά και αποβλέπει στη διευκόλυνση της απόδειξης, εκ μέρους των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας ή συγγενικών προς τούτο δικαιωμάτων, της νομιμοποίησης τους, τόσο για την κατάρτιση των σχετικών συμβάσεων και την είσπραξη των προβλεπομένων από τον παραπάνω νόμο αμοιβών, όσο και για τη δικαστική προστασία των δικαιούχων των δικαιωμάτων αυτών, ενισχύοντας έτσι σημαντικά την έναντι των χρηστών θέση των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης, η οποία, υπό το προϊσχύον δίκαιο, ήταν ιδιαίτερα ασθενής, με εντεύθεν συνέπεια τη μαζική προσβολή των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και των συγγενικών δικαιωμάτων (Θ. Μαρίνου «Πνευματική ιδιοκτησία», έκδ. β, σελ. 3 79 Δ. Καλλινίκου «Πνευματική ιδιοκτησία και Συγγενικά δικαιώματα» έκδ. β', σελ. 275 και 276). Από την ως άνω, όμως, διάταξη και ιδίως από την περιεχόμενη σ' αυτή φράση «όλων των έργων για τα οποία δηλώνουν εγγράφως, ότι έχουν μεταβιβασθεί σ' αυτούς οι σχετικές εξουσίες ή ότι καλύπτονται από την πληρεξουσιότητα», δεν μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα, ότι ο νόμος απαιτεί, για το ορισμένο της σχετικής αγωγής των ημεδαπών οργανισμών συλλογικής διαχείρισης, την εξαντλητική και δη την ονομαστική αναφορά στο δικόγραφο της όλων των δικαιούχων (ημεδαπών ή αλλοδαπών) πνευματικής ιδιοκτησίας που οι οργανισμοί αυτοί εκπροσωπούν και όλων των έργων τους, για τα οποία τους έχουν μεταβιβασθεί οι σχετικές εξουσίες, καθώς και των αντίστοιχων αλλοδαπών οργανισμών, στους οποίους ανήκουν οι αλλοδαποί δικαιούχοι, ή των επί μέρους στοιχείων και λεπτομερειών των σχετιζομένων με τις συμβάσεις αμοιβαιότητας, που οι ενάγοντες ημεδαποί οργανισμοί έχουν συνάψει με τους ομοειδείς αλλοδαπούς. Κατά συνέπεια, πρέπει να γίνει δεκτό, ότι το εισαγόμενο από τη διάταξη αυτή μαχητό τεκμήριο λειτουργεί όχι μόνον αποδεικτικά, αλλά και νομιμοποιητικά και, επομένως, κατά την αληθή έννοια της εν λόγω διάταξης, αρκεί για το ορισμένο και παραδεκτό της σχετικής αγωγής των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης, η αναφορά στο δικόγραφο της, ότι αυτοί εκπροσωπούν το σύνολο της ενδιαφερόμενης κατηγορίας δικαιούχων πνευματικών δημιουργών (ημεδαπών ή αλλοδαπών) και του έργου αυτών, καθώς και, το πολύ, η δειγματοληπτική αναφορά τούτων και δεν απαιτείται η εξαντλητική αναφορά του συνόλου των προεκτεθέντων στοιχείων, μη απαιτουμένης ούτε της διευκρίνησης της επί μέρους σχέσης που συνδέει τους τελευταίους με τον κάθε αλλοδαπό δικαιούχο, για τον οποίο αξιώνουν την καταβολή της αμοιβής, αφού σύμφωνα με τη διάταξη β' του προαναφερομένου άρθρου του ν. 2121 /1993, οι ενάγοντες οργανισμοί νομιμοποιούνται και μπορούν πάντα να ενεργούν δικαστικώς ή εξωδίκως, στο δικό τους και μόνον όνομα, χωρίς να χρειάζεται, επομένως, να διευκρινίζουν κάθε φορά την ειδικότερη σχέση που τους συνδέει με τον καθένα από τους δικαιούχους, ημεδαπούς ή αλλοδαπούς (ΕφΘεσ 929/2010, Αρμ 2011/752, ΕφΘεσ 2187/2008 ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 4172/2008, ΔΕΕ 2009/190, ΕφΠατρ 1082/2008 αδημ., σχετ. ΕφΑθ 6354/2004, ΔΕΕ 2005/425). Περαιτέρω, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 63 και 65 του ως άνω νόμου συνάγεται ότι, η υπαίτια προσβολή της πνευματικής ιδιοκτησίας του δημιουργού πάνω στο έργο, που ως τέτοιο νοείται και η μουσική σύνθεση με κείμενο ή χωρίς κείμενο, ή των συγγενικών δικαιωμάτων του οργανισμού συλλογικής διαχείρισης, θεμελιώνει υποχρέωση σε αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Το νομικό πρόσωπο ως φορέας εννόμων αγαθών, μπορεί, να ζητήσει χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, αν με την αδικοπραξία προσβλήθηκε η εμπορική του πίστη, η επαγγελματική του υπόληψη και γενικά το εμπορικό του μέλλον (βλ. Γεωργιάδη σε ΑΚ Γεωργιάδη-Σταθόπουλου, άρθρο 932 παρ. 13), πρέπει όμως να αποδείξει ότι υπέστη τέτοια, διότι η ηθική βλάβη στα νομικά πρόσωπα δεν αναφέρεται, όπως στα φυσικά πρόσωπα, σε ενδιάθετο αίσθημα αναγόμενο στον εσωτερικό κόσμο κρινόμενο με τα δεδομένα της ανθρώπινης λογικής χωρίς αποδείξεις, αλλά σε μία συγκεκριμένη βλάβη που έχει υλική υπόσταση (ΜΕφΘεσσαλ 78/2018, ΝΟΜΟΣ).

Με την υπό κρίση αγωγή, το ενάγον εκθέτει ότι συστήθηκε νόμιμα το έτος 2001 και λειτουργεί στο πλαίσιο του νόμου 2121/1993 «για την Πνευματική Ιδιοκτησία και τα συγγενικά δικαιώματα», σε συνδυασμό με τις διατάξεις του Ν. 4481/2017 «για τη συλλογική διαχείριση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και συγγενικών δικαιωμάτων». Ότι έχει ως αποκλειστικό σκοπό τη διαχείριση και την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων επί των μουσικών έργων των μελών του, ήτοι συνθετών και στιχουργών, εκδοτών-υποεκδοτών μουσικών έργων και εν γένει δικαιούχων στην Ελλάδα, δυνάμει της ισχύουσας νομοθεσίας και των διεθνών συμβάσεων, ειδικότερα δε έχει την αρμοδιότητα να καταρτίζει συμβάσεις με τους χρήστες για τους όρους εκμετάλλευσης των έργων και για την οφειλόμενη αμοιβή, να εξασφαλίσει στους δικαιούχους την αμοιβή, εισπράττοντας αυτή από τους χρήστες των έργων και να την αποδώσει στους δημιουργούς. Ότι για την υλοποίηση του σκοπού αυτού, έχει συνάψει, αφενός συμβάσεις εκχώρησης με Έλληνες πνευματικούς δημιουργούς και αφετέρου συμβάσεις αμοιβαίας εκπροσώπησης με αντίστοιχους Οργανισμούς Συλλογικής Διαχείρισης που λειτουργούν στο εξωτερικό και έτσι αυτοί έχουν εκχωρήσει στον ενάγοντα, με καταπιστευτική μεταβίβαση, το αποκλειστικό και απόλυτο δικαίωμα της εκμετάλλευσης του έργου τους. Ότι μορφή της ως άνω εκμετάλλευσης αποτελεί και η δημόσια εκτέλεση των πάσης φύσεως έργων, είτε γίνεται ζωντανά, είτε με μηχανικά μέσα και ότι το δικαίωμα της παροχής άδειας για την εν λόγω εκμετάλλευση έναντι αμοιβής, παραχωρήθηκε από το σύνολο των πνευματικών δημιουργών, όπως αυτοί αναλυτικά αναφέρονται στο δικόγραφο, στον ίδιο (ενάγοντα). Ότι η εναγόμενη διατηρεί ατομική επιχείρηση, που έχει τη διαχείριση, εκμετάλλευση και την κατά το νόμο ευθύνη λειτουργίας του κινηματογράφου με το δ.τ. «…», που λειτουργεί στην Αθήνα εποχιακά, κατά τη θερινή περίοδο (Ιούνιος - Οκτώβριο εκάστου έτους) και διαθέτει μία αίθουσα προβολής, εκτελεί δε συστηματικά, διά των νόμιμων εκπροσώπων της ή των προστηθέντων της, δημόσια μουσικά έργα του ρεπερτορίου του, που περιλαμβάνονται στις κινηματογραφικές ταινίες που προβάλλονται στην αίθουσα του κινηματογράφου. Ότι, σύμφωνα με την κατηγορία Δ01 του αμοιβολογίου του, προβλέπεται ότι τα δικαιώματα που οφείλονται υπολογίζονται με ποσοστό 1% επί της τιμής του εισιτηρίου, βάσει του εκπροσωπούμενου ρεπερτορίου του, ανά ταινία, αφαιρουμένων των φόρων δημοσίων θεαμάτων και ήδη αφαιρουμένου του αναλογούντος ΦΠΑ. Ότι η εναγόμενη, παρά τις οχλήσεις του, ουδέποτε απέστειλε λίστα με τις προβληθείσες ταινίες από το έτος 2018 και έπειτα, αλλά ούτε και τις οικονομικές καταστάσεις της των ως άνω ετών ανά ταινία. Ότι, ειδικότερα, στις 02.09.2022 με ώρα προβολής 20:30 πρόβαλε την ταινία με τίτλο «…» (με πρωτότυπο τίτλο παραγωγής «…») σκηνοθεσίας … ..., όπου εν γνώσει της και με δόλο, αν και προηγουμένως το ενάγον την είχε οχλήσει, έκανε χρήση και εκμετάλλευση του προστατευόμενου μουσικού ρεπερτορίου του χωρίς την προηγούμενη γραπτή άδειά του και, ειδικότερα, των στην αγωγή περιγραφόμενων μουσικών έργων και τραγουδιών, με συνολικό ποσοστό εκπροσώπησης στην ως άνω ταινία 62,32%. Ότι, περαιτέρω, σύμφωνα με το πρόγραμμα προβολής ταινιών έτους 2022, που η εναγόμενη έχει αναρτήσει στο διαδίκτυο, προβλήθηκαν οι ταινίες που στην αγωγή περιγράφονται, ενώ, ενδεικτικά, για κάποιες από αυτές, που επίσης στην αγωγή αναφέρονται, τα ποσοστά εκπροσώπησης του ενάγοντος κυμαίνονται από 90,00% έως 100,00%, όπως κάθε ποσοστό για εκάστη αυτών αναγράφεται στην αγωγή. Ότι η εναγόμενη προβαίνει στην εμπορική χρήση και δημόσια εκτέλεση του εκπροσωπούμενου από αυτό ρεπερτορίου, που είναι ενσωματωμένο στις κινηματογραφικές ταινίες που προβάλλονται στον κινηματογράφο της, άνευ σύναψης συμφωνίας και καταβολής αμοιβής, μη τηρουμένων των διατάξεων περί πνευματικής ιδιοκτησίας και συγγενικών δικαιωμάτων. Ότι, για τις επιχειρήσεις της εναγομένης, σε περίπτωση μη προσκομίσεως στοιχείων από τους χρήστες για παρελθούσες χρήσεις για τον προσδιορισμό των δικαιωμάτων, τα ελάχιστα δικαιώματα για κάθε κινηματογραφική αίθουσα ορίζονται, για χειμερινή ή θερινή περίοδο, σε ποσό 2.000,00 Ευρώ άπαξ κατ’ έτος. Ότι, εν προκειμένω, η εναγόμενη λειτουργεί κινηματογράφο τη θερινή περίοδο με μία αίθουσα, συνεπώς η αμοιβή του ανέρχεται σε 2.000,00 Ευρώ πλέον ΦΠΑ 24% ποσού 480,00 Ευρώ, ήτοι σε συνολικά 2.480,00 Ευρώ, το οποίο δεν του κατέβαλε, προσβάλλοντας έτσι παράνομα και υπαίτια την πνευματική ιδιοκτησία, που διαχειρίζεται και προστατεύει το ενάγον, συνεπώς η αποζημίωσή του ανέρχεται στο διπλάσιο αυτού, ήτοι σε 4.960,00 Ευρώ (συμπ. ΦΠΑ 24%). Ότι από την παράνομη αυτή και υπαίτια συμπεριφορά της εναγόμενης, έχει υποστεί ηθική βλάβη, λόγω της προσβολής της πίστης, της υπόληψης, της φήμης και του κύρους του στις συναλλαγές, για την οποία δικαιούται χρηματικής αποζημίωσης ύψους 3.000,00 Ευρώ πλέον ΦΠΑ ποσού 720,00 Ευρώ, ήτοι συνολικά 3.720,00 Ευρώ. Ότι, επικουρικά, η εναγόμενη οφείλει κατά τις διατάξεις του αδικαιολόγητου πλουτισμού να του καταβάλει το συνολικό ποσό των 2.000,00 Ευρώ πλέον αναλογούντος ΦΠΑ, ήτοι συνολικά 2.480,00 Ευρώ, για τα καταβλητέα πνευματικά δικαιώματα που θα όφειλε να του είχε καταβάλει βάσει του αμοιβολογίου του εάν είχε ζητήσει εκ των προτέρων την έγγραφη άδειά του για τη δημόσια εκτέλεση της μουσικής κατά το ανωτέρω έτος, ποσό κατά το οποίο η εναγόμενη κατέστη πλουσιότερη χωρίς νόμιμη αιτία. Με το ανωτέρω ιστορικό, ζητεί να υποχρεωθεί η εναγόμενη να του καταβάλει το συνολικό ποσό των 8.680,00 Ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την πλήρη εξόφληση, πλην του αιτούμενου ποσού ΦΠΑ επί εκάστου κονδυλίου, το οποίο ζητά νομιμοτόκως από την επομένη της ημερομηνίας εκδόσεως εκάστου φορολογικού παραστατικού και έως την ολοσχερή εξόφληση, άλλως να υποχρεωθεί να του καταβάλει το συνολικό ποσό των 2.480,00 Ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την πλήρη εξόφληση, πλην του αιτούμενου ποσού ΦΠΑ, το οποίο ζητά νομιμοτόκως από την επομένη της ημερομηνίας εκδόσεως εκάστου φορολογικού παραστατικού και έως την ολοσχερή εξόφληση, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικασθεί στη δικαστική του δαπάνη.

Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα η υπό κρίση αγωγή παραδεκτώς εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, το οποίο είναι καθ’ ύλην και κατά τόπον αρμόδιο (άρθρα 8, 9, 10,14 παρ.1α, ως είχε κατά το χρόνο κατάθεσης της αγωγής και 22 του ΚΠολΔ) και ορθώς με την τακτική διαδικασία των άρθρων 237 επ. του ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε από την παρ. 2 του άρθρου δεύτερου του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015. Όπως ανωτέρω ήδη αναφέρθηκε, η αγωγή έχει επιδοθεί στην εναγόμενη νόμιμα και εμπρόθεσμα, περαιτέρω δε έχουν κατατεθεί από το ενάγον εμπρόθεσμα τα έγγραφα πληρεξουσιότητας της διάταξης του άρθρου 96 ΚΠολΔ, ήτοι η από 18.10.2023 εξουσιοδότηση του νομίμου, δυνάμει του αποσπάσματος πρακτικών της από 14.10.2022 συνεδριάσεως του Δ.Σ. του ενάγοντος, εκπροσώπου του τελευταίου, με βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής του, προς την υπογράφουσα την αγωγή και τις προτάσεις δικηγόρο. Επιπλέον, έχουν κατατεθεί εμπρόθεσμα από το ενάγον οι προτάσεις του με όλα τα αποδεικτικά του μέσα, η δε εναγόμενη δεν κατέθεσε προτάσεις και σχετικά. Περαιτέρω, η αγωγή είναι ορισμένη και νόμιμη ως προς την κύρια βάση της, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρ. 1, 2 παρ. 1, 3 παρ. 1-2, 6, 12 παρ. 1, 13 παρ. 2-3, 14, 15 παρ. 1, 32 παρ. 1, 54, 55 παρ. 1-3, 56 παρ. 1, 58, 65 παρ. 2-3 του Ν. 2121/93, 59, 60, 914, 932, 346 ΑΚ, 907, 908 και 176 ΚΠολΔ. Ως προς την επικουρική βάση του αδικαιολόγητου πλουτισμού, η αγωγή τυγχάνει μη νόμιμη, εφόσον η βάση αυτή τελεί σε σχέση ουσιαστικής επικουρικότητας ως προς τις βάσεις από την σύμβαση και την αδικοπραξία και μπορεί να ασκηθεί μόνον όταν λείπουν οι προϋποθέσεις της αγωγής από τη σύμβαση ή την αδικοπραξία, εκτός εάν θεμελιώνεται σε πραγματικά περιστατικά διαφορετικά ή πρόσθετα από εκείνα στα οποία στηρίζεται η αγωγή από τη σύμβαση ή την αδικοπραξία και υπό την ενδοδιαδικαστική αίρεση (επικουρικώς) κατ' άρθρ. 219 ΚΠολΔ. της απόρριψης της κύριας βάσης της αγωγής από τη σύμβαση ή την αδικοπραξία, τέτοια δε πρόσθετα περιστατικά (π.χ. ανυπαρξία των αξιώσεων από την αδικοπραξία), δεν επικαλείται το ενάγον. Το αίτημα επιδίκασης του ΦΠΑ επί της αποζημίωσης συνολικού ύψους 960,00 Ευρώ τυγχάνει μη νόμιμο, αφού ΦΠΑ επιδικάζεται μόνο εφόσον έχουν ήδη εκδοθεί τα αντίστοιχα φορολογικά παραστατικά, ενώ το αίτημα για επιδίκαση ΦΠΑ ποσού 720,00 Ευρώ επί του ποσού των 3.000,00 Ευρώ για την ηθική βλάβη του ενάγοντος για την άνευ αδείας χρήση του ρεπερτορίου τυγχάνει ομοίως μη νόμιμο, διότι ο ΦΠΑ (φόρος προστιθέμενης αξίας) είναι φόρος κατανάλωσης, που εφαρμόζεται σε αγαθά και υπηρεσίες και δε βρίσκει πεδίο εφαρμογής στην χρηματική ικανοποίηση της ηθικής βλάβης, που είναι η ανεπίδεκτη χρηματικής αποτίμησης ζημία που υφίσταται ένα πρόσωπο, φυσικό ή νομικό, από την προσβολή των εννόμων αγαθών του. Κατόπιν αυτών, η αγωγή πρέπει να ερευνηθεί, κατά την κύρια βάση της, κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη, περαιτέρω κατ’ ουσία, δεδομένου ότι το ενάγον προσκόμισε την από 15.04.2023 έγγραφη ενημέρωση της πληρεξούσιας δικηγόρου του για τη δυνατότητα επίλυσης διαφοράς με διαμεσολάβηση του άρ. 3 παρ. 3 του Ν. 4640/2019 και το υπ’ αρ. … ηλεκτρονικό παράβολο μετά της από 18.12.2023 απόδειξης ηλεκτρονικής πληρωμής του.

Κατά της υπό κρίση αγωγής δεν υφίσταται ένσταση, που να εξετάζεται αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο, πλην της ως άνω περί νομιμότητας των αιτουμένων κονδυλίων ΦΠΑ, ενώ για την απόδειξη των γεγονότων, που αναφέρονται στην κρινόμενη αγωγή, επιτρέπεται η ομολογία. Συνεπώς, εφόσον η εναγόμενη ερημοδικεί, αποδεικνύονται πλήρως οι περιεχόμενοι στο αγωγικό δικόγραφο πραγματικοί ισχυρισμοί, αφού θεωρούνται ως ομολογημένοι από αυτή (ΚΠολΔ 271 παρ. 3 και 352 παρ. 1). Πρέπει, επομένως, κατά το κεφάλαιο της αποζημίωσης, να γίνει η αγωγή εν μέρει δεκτή ως κατ' ουσία βάσιμη και να καθορισθεί το ύψος της εύλογης αμοιβής του ενάγοντος από την εκμετάλλευση του ρεπερτορίου του εκ μέρους της εναγόμενης στο συνολικό ποσό των 4.000,00 Ευρώ ως αποζημίωση για τα προσβληθέντα πνευματικά δικαιώματα. Περαιτέρω, από την από 15.12.2023 ένορκη βεβαίωση, κατ’ άρθρο 421 ΚΠολΔ, του … … του … ενώπιον της Δικηγόρου Αθηνών … …, μετά την νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση της εναγομένης, καθώς και από όλα τα προσκομιζόμενα και επικαλούμενα έγγραφα, είτε προς άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων Οργανισμός, ο οποίος ως νομικό πρόσωπο είναι φορέας έννομων αγαθών, από την παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά των εκπροσώπων της εναγόμενης και συγκεκριμένα από τη δημόσια εκτέλεση των μουσικών έργων χωρίς άδεια, προσβλήθηκε στην εμπορική του πίστη και φήμη, καθώς και στο κύρος του στις συναλλαγές, ως Οργανισμός διαχείρισης και προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας. Πρέπει, επομένως, να του επιδικασθεί ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής του βλάβης, το ποσό των 600,00 ευρώ, το οποίο το Δικαστήριο κρίνει εύλογο και δίκαιο, σταθμίζοντας το είδος και, κυρίως, την έκταση της προσβολής, το βαθμό του πταίσματος της εναγόμενης και την οικονομική κατάσταση των διαδίκων.

Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η αγωγή ως κατ’ ουσία βάσιμη και να υποχρεωθεί η εναγόμενη να καταβάλει στο ενάγον το συνολικό ποσό των‘4.600,00 ευρώ (4.000,00 + 600,00), με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής μέχρι την εξόφληση. Όσον αφορά το αίτημα για την κήρυξη της απόφασης προσωρινώς εκτελεστής, το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν συντρέχουν λόγοι προς τούτο, απορριπτόμενου ως ουσία αβάσιμου του αιτήματος αυτού. Τέλος, λόγω της ερημοδικίας της εναγόμενης, πρέπει να ορισθεί το νόμιμο παράβολο για την περίπτωση άσκησης εκ μέρους της ανακοπής ερημοδικίας κατά της παρούσας (άρθρο 505§2 ΚΠολΔ) και να καταδικασθεί στην πληρωμή μέρους των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος, λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας τους, σταθμιζομένων αναλόγως με την έκταση της νίκης και της ήττας καθενός (άρθρο 178 ΚΠολΔ), όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ ερήμην της εναγόμενης.

ΟΡΙΖΕΙ το παράβολο της ανακοπής ερημοδικίας στο ποσό των εκατόν πενήντα (150,00) ευρώ.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ό, τι έκρινε απορριπτέο.

ΔΕΧΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΑ ΛΟΙΠΑ την αγωγή.

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την εναγόμενη να καταβάλει στο ενάγον το συνολικό ποσό των τεσσάρων χιλιάδων εξακοσίων (4.600,00) Ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής μέχρι την εξόφληση και

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εναγόμενη στην εν μέρει δικαστική δαπάνη του ενάγοντος, την οποία ορίζει σε τριακόσια (300,00) Ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριό του στην Αθήνα και σε έκτακτη δημόσια αυτού συνεδρίαση στις 27.02.2025, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ

Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ