Σωματική βλάβη αδυνάμων προσώπων (άρ. 312 ΠΚ). Η πράξη τελείται και από επιμελητή ανηλίκου ή και παιδαγωγό σε βάρος προσώπου που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του, εφ’ όσον έχει με το δράστη σχέση εργασίας ή υπηρεσίας. Δράστης μπορεί να είναι όχι μόνο ο εργοδότης αλλά οποιοσδήποτε προϊστάμενος ή εργοδηγός. Λόγος αδυναμίας αυτοπροστασίας μπορεί να είναι η αναπηρία ή η νόσος (μόνιμη ή παροδική), η πρόσδεση του θύματος, η εξάρτηση και ο φόβος των συνεπειών, χωρίς η δυνατότητα διαφυγής να αναιρεί την ιδιότητα του ανυπεράσπιστου προσώπου. Αρκεί και εν τοις πράγμασιν εργασιακή σχέση χωρίς να απαιτείται έγκυρη σύμβαση εργασίας. Ως σωματική εξάντληση νοείται η σωματική κατάπτωση, η εξασθένιση και γενικά η αδυναμία του ανθρώπινου οργανισμού, η  οποία πρέπει να είναι επικίνδυνη. Η έννοια του ψυχικού πόνου συναντάται και στο άρθρ. 1 της Διεθνούς Σύμβασης κατά των βασανιστηρίων. Μεθοδευμένη είναι η πρόσκληση πόνου ή εξάντλησης όταν η πράξη επαναλαμβάνεται και έχει χρονική διάρκεια. Τέλεση της πράξης με σωματική κάκωση και βλάβη της υγείας σε ανήλικους ευρισκόμενους υπό την προστασία των κατηγορουμένων βάσει πραγματικής κατάστασης, η οποία είχε ως επακόλουθο τη βαριά σωματική τους βλάβη, με τη μεθοδευμένη πρόκληση σ’ αυτούς σωματικής εξάντλησης επικίνδυνης για την υγεία τους και ψυχικού πόνου ικανού να επιφέρει σ’ αυτούς σοβαρή ψυχική βλάβη, μέσω της παρατεταμένης απομόνωσης αυτών.