Όταν ανακύπτει αμφισβήτηση ή δισταγμός σχετικά με την ανασταλτική δύναμη ενδίκου μέσου (κατ’ άρθρ. 472 ΚΠΔ), πριν την εισαγωγή του για συζήτηση, δηλαδή πριν την επίδοση της κλήσης για το ακροατήριο, τότε αρμόδιο να επιληφθεί είναι το δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση. Ωστόσο, ζήτημα γεννάται ως προς την υλική αρμοδιότητα, σε περίπτωση που η απόφαση έχει εκδοθεί από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο και η αμφισβήτηση προκύπτει μετά το πέρας της συνόδου των 24 ημερών. Καταρχάς, πρόκειται για ζήτημα δικαιοδοτικό, που προκύπτει μετά την επί της ουσίας κρίση της υποθέσεως και, επομένως, αρμόδιοι είναι οι τακτικοί δικαστές. Περαιτέρω, στην περίπτωση αυτή, σύμφωνα με την άποψη που επικράτησε, καταλείπεται κενό, το οποίο πρέπει να πληρωθεί με ανάλογη εφαρμογή του τ. άρθρου 371 παρ. 4 ΚΠΔ (ήδη 369 ΚΠΔ), οπότε αρμόδιο είναι το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Αντίστοιχα, αν το δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση ήταν το ΜΟΕ, αρμόδιο να επιληφθεί θα ήταν το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Αντίθετα, αποκλείεται η επάνοδος τακτικών δικαστών μελλοντικής συνόδου σε απόφαση ΜΟΔ που έχει εκδοθεί σε προγενέστερη σύνοδο, όπως και η εισαγωγή της αίτησης αναστολής σε επόμενη σύνοδο του ΜΟΔ για να κριθεί από τους οικείους τακτικούς δικαστές. Κατά την άποψη όμως ενός μέλους της σύνθεσης, ήτοι της Προέδρου, αν ήθελε ο νομοθέτης να είναι αρμόδιο και στην περίπτωση αυτή το Τριμελές Εφετείο, θα το όριζε ρητά, όπως έκανε και για την περίπτωση του άρθρου 471 παρ. 4. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, λοιπόν, αρμόδιο να κρίνει επί τυχόν αμφισβήτησης πριν την εισαγωγή του ενδίκου μέσου για συζήτηση στο ΜΟΕ, είναι το εκδόν την απόφαση ΜΟΔ.
Εν προκειμένω, ο αιτών, ο οποίος καταδικάστηκε ερήμην από το ΜΟΔ, ζητεί να αναγνωριστεί ότι η έφεσή του ασκήθηκε εμπρόθεσμα και συνακόλουθα έχει αναστέλλουσα δύναμη, διότι η επίδοση της απόφασης δια θυροκολλήσεως ήταν άκυρη, καθώς επί του επιδοθέντος εγγράφου δεν αναγράφεται ο τόπος επίδοσης, ούτε το πρόσωπο στο οποίο αυτό παραδόθηκε. Το Δικαστήριο επί του ζητήματος αυτού έκρινε ομόφωνα ότι η μη τήρηση των διατυπώσεων του άρθρου 162 παρ. 2 εδ. α’ ΚΠΔ δεν επιφέρει ακυρότητα της επίδοσης, η οποία έγινε νομότυπα παρουσία μάρτυρα, ενώ στο αποδεικτικό αναφέρεται μεταξύ άλλων και ο τόπος επίδοσης.
Για τους λόγους αυτούς, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων έκρινε ότι η αίτηση αρμοδίως εισάγεται Ενώπιόν του, απορρίπτεται όμως κατ’ ουσίαν.