Ο ενάγων, φύλακας ασφαλείας (security), με την κρινόμενη αγωγή επιδιώκει την αναγνώριση της υποχρέωσης του Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «...», προς καταβολή σε εκείνον ποσού ύψους εκατόν πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ, ως χρηματική αποζημίωση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη εξαιτίας του τραυματισμού του, συνεπεία πτώσης του εντός του κοιμητηρίου Δήμου, η οποία οφείλεται σε παράνομες πράξεις και παραλείψεις των οργάνων του εναγομένου. Η διάταξη του άρθρου 150 Κ.Δ.Δ. επιβάλλει θεμιτό περιορισμό του δικαιώματος δικαστικής προστασίας και εξ αυτού προκύπτει ότι η επίκληση και προσκόμιση αποδεικτικών στοιχείων πρέπει να διενεργείται, επί ποινή απαραδέκτου της οικείας διαδικαστικής πράξης, μέχρι την προτεραία της πρώτης συζήτησης, με εξαίρεση την περίπτωση κατά την οποία η έγκαιρη κατάθεσή τους ήταν αδύνατη. Θεμελιώνεται ευθύνη του Δημοσίου ή του Ν.Π.Δ.Δ. και στην περίπτωση παράλειψης των ιδιαίτερων καθηκόντων και υποχρεώσεων των οργάνων, που προσιδιάζουν στη συγκεκριμένη υπηρεσία και προσδιορίζονται από την κειμένη νομοθεσία, τα διδάγματα της κοινής πείρας και τις αρχές της καλής πίστης. Ειδικότερα, ο παράνομος χαρακτήρας της ζημιογόνου πράξης, παράλειψης ή υλικής ενέργειας, αρκεί για να στοιχειοθετηθεί η ευθύνη του Δημοσίου ή του Ν.Π.Δ.Δ., χωρίς την απαίτηση διαπίστωσης πταίσματος του οργάνου του, ενώ η απόδειξη συγκεκριμένης ζημίας εκ μέρους του ζημιωθέντος συνιστά προϋπόθεση για την επιδίκαση αποζημίωσης. Εξαιρείται η ζημία που προκαλείται από απρόοπτο, τυχαίο ή έκτακτο περιστατικό ή που οφείλεται στην ιδιομορφία της συγκεκριμένης περίπτωσης, η οποία δεν συνδέεται αιτιωδώς με την αποδιδόμενη στο εναγόμενο παράνομη πράξη ή παράλειψη. Εν προκειμένω, ο ακριβής τόπος και χρόνος του ατυχήματος δεν δύνανται να αποδειχθούν από την προσκομιζόμενη βεβαίωση του ΕΚΑΒ, η οποία δεν κατατέθηκε προαποδεικτικώς, αλλά μετά τη συζήτηση της υπόθεσης, και -συνεπώς- δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη από το Δικαστήριο για το σχηματισμό δικανικής πεποίθησης. Δεδομένου ότι ο ενάγων δεν προσκομίζει στοιχεία επαρκή και πρόσφορα για την εξαγωγή βέβαιης δικανικής κρίσης, το Δικαστήριο έκρινε ότι ο ίδιος δεν απέδειξε, ως έχων το σχετικό δικονομικό βάρος, τις πραγματικές περιστάσεις κατά τις οποίες έλαβε χώρα το επίδικο ατύχημα και, μάλιστα, τον αιτιώδη σύνδεσμο μεταξύ του γεγονότος και των παρανόμων ενεργειών και παραλείψεων των οργάνων του εναγόμενου Ν.Π.Δ.Δ.. Το Δικαστήριο απέρριψε την αγωγή ένεκα μη θεμελίωσης αστικής ευθύνης του εναγομένου προς αποζημίωση.