Με την κρινόμενη αγωγή ζητήθηκε να αναγνωρισθεί, με απόφαση κηρυσσόμενη προσωρινώς εκτελεστή, η υποχρέωση του εναγόμενου, Ελληνικού Δημοσίου να καταβάλει χρηματικό ποσό, με νόμιμους τόκους από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής, βάσει του άρθρου 105 του ΕισΝΑΚ, ή, επικουρικώς, κατά τη διάταξη της § 5 του άρθρου 4 του Συντάγματος, για την ευθύνη από νόμιμες πράξεις, ως αποζημίωση για την αποκατάσταση της υλικής ζημίας και της, κατ’ άρθρο 932 του ΑΚ, ηθικής βλάβης που ο ενάγων ισχυρίζεται ότι έχει υποστεί από παρενέργειες, μετά από τον προληπτικό του εμβολιασμό έναντι του ιού «COVID- 19», με το εμβόλιο «…», στις 20.4.2021.Το Δικαστήριο έκρινε ότι, σε περίπτωση που, συνεπεία της συνταγματικώς θεμιτής και νόμιμης πραγματοποιήσεως εμβολιασμού, επέλθει ευθέως βλάβη της υγείας προσώπου, δηλαδή βλάβη μη οφειλόμενη σε παρεμβαλλόμενη παράνομη πράξη ή παράλειψη, όπως λ.χ. με τη χορήγηση ελαττωματικού ή ακατάλληλου σκευάσματος ή λόγω πλημμελειών κατά τη διενέργεια του εμβολιασμού, ανακύπτει ευθύνη του Κράτους προς εύλογη, μόνον, αποκατάσταση της ζημίας του παθόντος, υπό την έννοια της εύλογης αποκαταστάσεως τόσο τυχόν υλικής του ζημίας όσο και της ηθικής του βλάβης, κατ’ ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 932 του ΑΚ. Τούτο λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι στην περίπτωση αυτή η προκαλούμενη από την πραγματοποίηση του εμβολιασμού βλάβη, συνιστά υπέρμετρη θυσία για τον παθόντα, χάριν του συμφέροντος του κοινωνικού συνόλου. Επίσης, όπως ρητά προβλέπεται στο άρθρο 3 § 4 εδ. β΄ της υπ’ αριθ. ΓΠοικ.75769/6.12.2021 ΚΥΑ, το Ελληνικό Δημόσιο είναι υπεύθυνο για τυχόν αξιώσεις από την εμφάνιση παρενεργειών σε εμβολιασθέντες, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία και, ιδίως, σύμφωνα με το άρθρο 4 του Συντάγματος. Εν προκειμένω, ο ενάγων, ο οποίος πάσχει από πολλαπλή σκλήρυνση κατά πλάκας, αναφερόμενη από την ηλικία των 14 ετών, μετά από τον εμβολιασμό με την πρώτη δόση του εμβολίου κατά του ιού COVID-19, νοσηλεύτηκε επανειλημμένα (και σε ιδιωτικό νοσοκομείο) εξαιτίας νευρολογικής επιπλοκής που συνδέεται, σύμφωνα με τις ιατρικές γνωματεύσεις, με τον εμβολιασμό του, ενώ κρίθηκε σκόπιμη η παραμονή του σε κέντρο αποκατάστασης. Για το περιστατικό αυτό είχε υποβληθεί στον ΕΟΦ κίτρινη κάρτα, μετά από την επαναξιολόγηση της οποίας η Επιτροπή Φαρμακοεπαγρύπνησης κατέληξε στο πόρισμα ότι είναι πιθανή η συσχέτιση της επίμαχης νευρολογικής επιπλοκής με τον εμβολιασμό με το συγκεκριμένο εμβόλιο. Σύμφωνα με τι Δικαστήριο, η αποδιδόμενη στην Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών παρανομία, ότι δηλαδή επέτρεψε τον εμβολιασμό με το επίμαχο εμβόλιο προσώπων που πάσχουν από την πάθηση του ενάγοντος, παρά τα περιορισμένα ιατρικά δεδομένα και χωρίς πλήρως επιβεβαιωμένο κατάλογο παρενεργειών, δεν στοιχειοθετείται, καθώς το εμβόλιο «…», κατά τον χρόνο του εμβολιασμού του ενάγοντος, διέθετε κεντρική άδεια κυκλοφορίας, με απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Επιπλέον, κρίθηκε ότι δεν στοιχειοθετείται παράλειψη των οργάνων του Δημοσίου να κατευθύνουν τον εναγόμενο στον εμβολιασμό του με σκεύασμα άλλης εταιρείας, διότι δεν αποδεικνύεται ότι το σκεύασμα αυτό θα ήταν ασφαλέστερο για την περίπτωσή του, ούτε στοιχειοθετείται η αποδιδόμενη παρανομία της μη προσήκουσας ενημέρωσης και της παράλειψης του ιατρού του Τοπικού Ιατρείου, όπου εμβολιάστηκε ο ενάγων, να αποτρέψει τον εμβολιασμό του τελευταίου, καθώς δεν προσκομίζονται αποδεικτικά στοιχεία και, ιδίως, η έντυπη ιατρική εντολή του επιβλέποντος ιατρού με την υπογραφή του εν λόγω εμβολιαζόμενου και το ληφθέν σύντομο ιατρικό ιστορικό του. Τέλος, κρίθηκε ότι η πρόκληση σοβαρών παρενεργειών από εμβόλιο, συγκεκριμένα, έναντι του κορωνοϊού COVID- 19 συνιστά βλάβη ιδιαίτερη και σπουδαία, που υπερβαίνει για τον παθόντα το εύλογο όριο ανοχής και αλληλεγγύης, το οποίο δικαιούται να αξιώνει το Κράτος από τους πολίτες, χάριν του γενικού συμφέροντος του κοινωνικού συνόλου και της, κατ’ άρθρο 25 § 4 του Συντάγματος, αρχής της κοινωνικής αλληλεγγύης. Ως εκ τούτου, με βάση και όσα έγιναν ad hoc δεκτά με τις υπ’ αριθ. 1762-4/2023 αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, επί τέτοιας βλάβης, συντρέχει περίπτωση αποζημιώσεως του παθόντος, με βάση το άρθρο 4 § 5 του Συντάγματος, για την ευθύνη του Δημοσίου από νόμιμες ενέργειές του. Υπό τα δεδομένα αυτά, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις σοβαρές παρενέργειες του ενάγοντος, ήτοι την πρόκληση σε αυτόν οξείας διάσπαρτης εγκεφαλιομυελίτιδας (ADEM), καθώς και ότι, με βάση την αξιολόγηση της σχετικής κίτρινης κάρτας από την Επιτροπή Φαρμακοεπαγρυπνήσεως του ΕΟΦ, θεωρήθηκε πιθανή («probable») η συσχέτιση της εν λόγω ανεπιθύμητης ενέργειας με τον εμβολιασμό του με το εμβόλιο «…», εν προκειμένω, έχει επέλθει ευθέως βλάβη της υγείας του ενάγοντος, χωρίς, μάλιστα, να προκύπτει άλλη, παρεμβαλλόμενη πράξη ή παράλειψη, με τη χορήγηση λ.χ. ελαττωματικού σκευάσματος ή με πλημμέλειες κατά τη διενέργεια του εν λόγω εμβολιασμού του. Συνεπώς, κρίθηκε ότι στοιχειοθετείται ευθύνη του εναγόμενου Ελληνικού Δημοσίου, ευθέως εκ του άρθρου 4 § 5 του Συντάγματος, δεκτής γενόμενης της επικουρικής αυτής βάσεως της αγωγής.