Με την εκκαλούμενη απόφαση, απορρίφθηκε η με χρονολογία κατάθεσης 30-12-2009 αγωγή ως απαράδεκτη κατά το μέρος που στρεφόταν κατά του Ελληνικού Δημοσίου και κατά του 8ου και 9ου από τους εφεσιβλήτους, λόγω ελλείψεως παθητικής νομιμοποίησης, γιατί, αφενός δεν περιλαμβάνονταν στο δικόγραφο πράξεις ή παραλείψεις οργάνων του Δημοσίου, αφετέρου, κατ’άρθρο 105, 106 ΕισΝΑΚ, δεν ενάγεται το προσωπικά υπεύθυνο όργανο- φυσικό πρόσωπο. Κατά τα λοιπά, η αγωγή, με την εκκαλούμενη απόφαση, έγινε εν μέρει δεκτή ως προς τους λοιπούς εφεσιβλήτους, αφού κρίθηκε ότι, οι 8ος και 9ος εφεσίβλητοι παρέλειψαν να λάβουν τα απαραίτητα και αποτελεσματικά μέτρα ασφαλείας για την προφύλαξη του Ι. Μ. από κίνδυνο ηλεκτροπληξίας. Εξ αυτών των παραλείψεων, όπως κρίθηκε, επήλθε ο θάνατος του Ι. Μ. από ηλεκτροπληξία, όπως προκύπτει από τις ανωτέρω αποφάσεις και την ιατροδικαστική έκθεση της Ρ. Λ. και την 1534/24.7.2007 έκθεση ιστολογικής εξέτασης του Ν. Γ., αλλά και τις καταθέσεις των τελευταίων ενώπιον των ποινικών δικαστηρίων. Ακολούθως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, δέχθηκε ποσοστό συνυπαιτιότητας 20% του Ι. Μ., καθώς το ατύχημα έλαβε χώρα κατά την απόπειρα του ιδίου να αποσυνδέσει αυτοβούλως το κύκλωμα, απομακρύνοντας το καλώδιο τροφοδοσίας, παρά τις αντίθετες κατ’ επανάληψη υποδείξεις των καθηγητών και ενώ δεν είχε λάβει τέτοια εντολή από τον επιβλέποντα καθηγητή. Ο λόγος έφεσης ότι ο θάνατος του Ι. Μ. δεν οφείλεται σε ηλεκτροπληξία αλλά σε καρδιακό επεισόδιο, είναι αβάσιμος γιατί η αιτία θανάτου(ηλεκτροπληξία) του Ι. Μ. διαπιστώνεται στη Ν182/17.9.2007 ιατροδικαστική έκθεση νεκροψίας – νεκροτομής της ιατροδικαστού της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Λάρισας Ρ. Λ., σύμφωνα με την οποία «ο θάνατος οφείλεται σε ηλεκτροπληξία», ενώ, σύμφωνα με την 1534/24.7.2007 έκθεση ιστολογικής εξέτασης βιολογικών υλικών του ιατροδικαστή της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών Ν. Γ., το συμπέρασμα από την εξέταση είναι «αλλοιώσεις συμβατές με τις παρατηρούμενες σε ηλεκτροπληξία». Το συμπέρασμα αυτό ουδόλως έρχεται σε αντίθεση με τις επικαλούμενες από το εκκαλούν μαρτυρικές καταθέσεις του ιατροδικαστή Δ. Ψ. και του ιατρού του ΕΚΑΒ Θ. Θ. κατά την ποινική διαδικασία, δεδομένου ότι ο μεν πρώτος παρέπεμψε ευθέως στο Ν. Γ. που συνέταξε την ως άνω έκθεση ιστολογικής εξέτασης, ο δε δεύτερος, αναφέρει ότι η κατάσταση του αποβιώσαντος χαρακτηρίζεται ως ανακοπή που μπορεί να οφείλεται και σε ηλεκτροπληξία. Άλλωστε, η δεσμευτική αμετάκλητη κρίση του ποινικού δικαστηρίου για την τέλεση «ανθρωποκτονίας εξ αμελείας» συνδέεται με την ηλεκτροπληξία ως αιτία θανάτου. Ο λόγος έφεσης, ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο δικαστήριο προσδιόρισε το ποσοστό συνυπαιτιότητας σε 20%, ενώ, κατ’ ορθή εκτίμηση των αποδείξεων, θα έπρεπε να προσδιοριστεί σε 90% είναι επίσης αβάσιμος, δεδομένου ότι ο αποβιώσας σπουδαστής τελούσε υπό την άμεση εποπτεία του εξετάζοντος καθηγητή, ο οποίος είχε την ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να τον επιβλέπει ακόμη και κατά την αποσύνδεση των καλωδίων. Επίσης το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη το ποσοστό συνυπαιτιότητας, τις συνθήκες υπό τις οποίες επήλθε ο θάνατος του Ι. Μ. κατά τη διενέργεια εξέτασης ως σπουδαστής, το νεαρό της ηλικίας του (20 ετών), τους δεσμούς στενής συγγένειας και αμοιβαίας αγάπης μεταξύ αυτού και καθενός από τους εφεσιβλήτους και συνεκτιμώντας την κοινωνική θέση του θανόντος, κρίνει ότι, λόγω του θανάτου του συγγενούς τους προς ηθική παρηγοριά και ψυχική ανακούφιση τους, η χρηματική ικανοποίηση πρέπει να προσδιοριστεί στο εύλογο ύψος, όπως νόμιμα και ορθά έκρινε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο. Επιπλέον, επί διαφορών από αγωγές αποζημίωσης κατά τα άρθρα 105 και 106 του Εισ.Ν.Α.Κ., διάδικος εναγόμενος ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων είναι το Ελληνικό Δημόσιο ή το νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, όχι δε ευθέως το προσωπικά υπεύθυνο όργανο του Δημοσίου ή του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, απορριπτομένου σχετικού ισχυρισμού του εκκαλούντος. Τέλος, ο λόγος έφεσης, κατά τον οποίο, εσφαλμένα το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε την αγωγή κατά του Ελληνικού Δημοσίου λόγω ελλείψεως παθητικής νομιμοποίησης, κρίνεται απορριπτέος ως αβάσιμος γιατί η παρανομία δεν προήλθε από όργανα του Ελληνικού Δημοσίου.