Ο εκκαλών φορέας «e-Ε.Φ.Κ.Α.», καθολικός διάδοχος του Ν.Π.Δ.Δ. «Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ.», ζητεί την εξαφάνιση της οριστικής απόφασης του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή του εκκαλούντος Ν.Π.Δ.Δ., δυνάμει της οποίας ο εκκαλών επεδίωξε την ακύρωση της απόφασης της Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής του Υποκαταστήματος Ι.Κ.Α. -Ε.Τ.Α.Μ. Αθηνών, με την οποία έγινε δεκτή στο σύνολό της η ένσταση του εφεσίβλητου -και ήδη αποβιώσαντος, για τον οποίο παραστάθηκαν η σύζυγος και ο υιός του αποβιώσαντος- και κρίθηκε η συγχώρεση της εκπρόθεσμης υποβολής της από 21.3.2014 αίτησής του για υπαγωγή του -μη οφειλόμενη, κατά τους ισχυρισμούς του, σε υπαιτιότητά του- ως νέος ασφαλισμένος, στην κοινή προαιρετική ασφάλιση του κλάδου κύριας σύνταξης του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. και του κλάδου επικουρικής σύνταξης του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Ε.Α.Μ.. Ειδικότερα, η εκκαλούμενη απόφαση απέρριψε την προσφυγή του εκκαλούντος φορέα αναφέροντας ως αιτιολογία την προχωρημένη ηλικία του εφεσίβλητου, την πολυπλοκότητα του διέποντος την περίπτωσή του νομοθετικού καθεστώτος, τη μη έγκαιρη και ουσιαστική ενημέρωσή του από τα όργανα του Ταμείου για τις προϋποθέσεις προαιρετικής συνέχισης της ασφάλισής του, το γεγονός ότι κατά τον χρόνο υποβολής της αίτησης του εφεσίβλητου, για συνέχιση προαιρετικά της ασφάλισής του με καταβολή των εισφορών από τον Λ.Α.Ε.Κ., ο τελευταίος τελούσε εύλογα υπό την πεποίθηση ότι πληροί τις προβλεπόμενες προϋποθέσεις, το γεγονός ότι ανακλήθηκαν μετά πάροδο ικανού χρόνου οι αρχικές αποφάσεις, που είχαν κάνει δεκτή την υπαγωγή του σε καθεστώς προαιρετικής ασφάλισης, και, τέλος, το ότι υπολείπονταν ελάχιστες ημέρες για τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού του δικαιώματος. Οι δε λόγοι αιτιολογίας του σκεπτικού της εκκαλούμενης απόφασης συμπλέουν με την αρχή της χρηστής διοίκησης, ενώ ως προς τις προκύπτουσες αντίστοιχες παλινωδίες και παραλείψεις, σημειώνεται ότι δεν άπτονται της υποκειμενικής συμπεριφοράς του εφεσίβλητου -και αποβιώσαντος-, αλλά αντιβαίνουν στη βασική αντικειμενική υπόσταση και πλήττουν τον πυρήνα της αρχής της χρηστής διοίκησης. Ως προς το νομοθετικό πλαίσιο, το άρθρο 42 του Ν. 2084/1992, προβλέπει την υποβολή εκ μέρους του ασφαλισμένου προς το Ι.Κ.Α. - Ε.Τ.Α.Μ. δήλωσης - αίτησης, εντός έτους από τη διακοπή της ασφάλισής του σε αυτό, για την προαιρετική συνέχιση της ασφάλισής του. Ωστόσο, η απώλεια του δικαιώματος αυτού του ασφαλισμένου επέρχεται μόνο στην περίπτωση που η τυχόν εκπρόθεσμη υποβολή της αίτησης αυτής οφείλεται σε υπαιτιότητα του ασφαλισμένου, ενώ εάν το εκπρόθεσμο οφείλεται στην πολυπλοκότητα των σχετικών με την ασφαλιστική νομοθεσία ρυθμίσεων, στην άγνοια του ασφαλισμένου περί των εν λόγω ρυθμίσεων και της διαδικασίας, την οποία πρέπει να τηρήσει, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και συμφερόντων του, καθώς και στην έλλειψη ενημέρωσης του από τα όργανα του ΙΚ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ., για τα δεδομένα της ασφαλιστικής του κατάστασης, δεν μπορεί να προσαφθεί στον ασφαλισμένο οποιαδήποτε αμέλεια για την μη τήρηση της εκ του νόμου προθεσμίας. Το Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή.