Πρόσφατη νομολογία


1 Μαρ 2024

ΣτΕ (Ε΄ Τμ.) 90/2024: Νομιμότητα σχεδίου επέκτασης του νέου αερολιμένα Πάρου

Οι αιτούντες στρέφονται κατά του Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών και κατά του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, επιδιώκοντας την ακύρωση της απόφασης του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας με θέμα «Τροποποίηση των περιβαλλοντικών όρων του νέου αερολιμένα Πάρου για την επέκταση του διαδρόμου» και της απόφασης του Γενικού Διευθυντή Περιβαλλοντικής Πολιτικής του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας με θέμα «Τροποποίηση της απόφασης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων του νέου αερολιμένα Πάρου κ.λπ.», εκδοθείσες αμφότερες κατ’ εφαρμογήν της νομοθεσίας για την προστασία του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος. Συνάμα αιτείται η ακύρωση της σχετικής διακήρυξης του έργου «Ανάπτυξη και βελτίωση υποδομών του νέου αεροδρομίου Πάρου», εκτιμώμενης αξίας 46.208.467,99 ευρώ που δημοπρατείται από το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, αίτημα που, ωστόσο, κρίνεται από το Δικαστήριο απαράδεκτο, δεδομένου ότι κατά της πράξης αυτής δεν προβάλλεται με το δικόγραφο κάποιος συγκεκριμένος αυτοτελής λόγος ακύρωσης. Στην ενωσιακή νομοθεσία υφίσταται πρόβλεψη για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον, στην Οδηγία 2011/92/ΕΕ, όπως η ίδια έχει αντικατασταθεί με την Οδηγία 2014/52/ΕΕ, ενώ, σε εθνικό επίπεδο, στα ζητήματα περιβαλλοντικής αδειοδότησης και μελέτης των επιπτώσεων των περιβαλλοντικών έργων αναφέρεται ο Ν. 4014/2011. Περαιτέρω, το ΔΕΕ έχει αποφανθεί ότι οι αρμόδιες αρχές οφείλουν να χρησιμοποιούν πρόσφορους τρόπους ενημέρωσης, προκειμένου να παράσχουν στο ενδιαφερόμενο κοινό τη δυνατότητα να πληροφορηθούν για τα σχεδιαζόμενα έργα και τις δραστηριότητες, τη διαδικασία λήψης αποφάσεων και το δικαίωμά τους να συμμετέχουν αποτελεσματικά στη διαδικασία που απολήγει στην περιβαλλοντική αδειοδότηση ή την απόρριψη του σχετικού αιτήματος. Εντούτοις, η Οδηγία δεν ορίζει τον τρόπο ή τη διαδικασία γνωστοποίησης της Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων στο κοινό, ούτε προβλέπει κανόνες σχετικούς με την αφετηρία και τον υπολογισμό της προθεσμίας για την άσκηση ενδίκου βοηθήματος κατ’ αυτής, αλλά καταλείπει τη ρύθμιση των ζητημάτων αυτών στα κράτη μέλη, τηρουμένης της αρχής της αποτελεσματικότητας. Εν προκειμένω, οι κάτοικοι αιτήθηκαν, με σχετικό υπόμνημά τους στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, την αποχή της Διοίκησης από οποιαδήποτε ενέργεια επέκτασης του υπάρχοντος διαδρόμου απογείωσης και προσγείωσης του αεροδρομίου Πάρου από 1.400 μέτρα σε 1.800 μέτρα, με την αιτιολογία ότι δεν συντρέχουν λόγοι ασφαλείας και ότι η Πάρος και η Αντίπαρος έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τη φέρουσα ικανότητά τους για τουριστική ανάπτυξη, οπότε δεν απαιτείται η επέκταση του νέου αεροδρομίου. Ο ισχυρισμός περί έκδοσης της ΑΕΠΟ κατά παραβίαση των χωροταξικών σχεδίων που ισχύουν στην Πάρο δεν θεμελιώνεται, διότι με τις προσβαλλόμενες πράξεις προβλέπεται η σημαντική επέκταση του νέου Κ.Α.ΠΑ. με σκοπό την εξυπηρέτηση του μαζικού τουρισμού μέσα από μεγάλες εγκαταστάσεις και υποδομές δυσανάλογες του μεγέθους του νησιού. Μεταξύ άλλων, το Γενικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης, ως χωροταξικό σχέδιο, δεν αντιτίθεται στον υπερκείμενο χωροταξικό σχεδιασμό, ενώ η ενδεχόμενη επέλευση σημαντικών και ουσιωδών μεταβολών στη φυσιογνωμία και τα χαρακτηριστικά του νέου Κρατικού Αερολιμένα Πάρου δεν συνοδεύεται από περαιτέρω τεκμηρίωση. Επισημαίνεται ότι η μελλοντική λειτουργία του αεροδρομίου, συμπεριλαμβανομένων των προτεινόμενων έργων και με την προϋπόθεση ολοκλήρωσης των βασικών εγκεκριμένων υποδομών, αναμένεται να βελτιώσει σημαντικά τον τομέα των αερομεταφορών, τόσο ως προς την ασφάλεια, όσο και ως προς τον βαθμό εξυπηρέτησης του επιβατικού κοινού. Συνεπώς, οι επιπτώσεις της μελλοντικής λειτουργίας του αεροδρομίου με τα προτεινόμενα έργα αναμένονται θετικές, άμεσες ή έμμεσες και μακροχρόνιες, με την ευπάθεια του αερολιμένα και των υποδομών του σε φυσικές καταστροφές ή μεγάλα ατυχήματα να κρίνεται χαμηλή. Εξάλλου, κατά τον χωροταξικό σχεδιασμό, το Αιγαίο αποτελεί εθνικό πόλο έλξης τουριστικής δραστηριότητας υψηλής έντασης και απόδοσης, η δε Πάρος συγκεντρώνει σημαντικό όγκο της τουριστικής κίνησης στο Αιγαίο και κατατάσσεται στην ομάδα των νησιών που αναπτύσσονται τουριστικά. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η οδική σύνδεση του νέου αεροδρομίου Πάρου έχει ήδη αδειοδοτηθεί περιβαλλοντικά, ότι το σχετικό συνοδό έργο έχει ήδη υλοποιηθεί και λειτουργεί και ότι με τη δεύτερη προσβαλλόμενη πράξη δεν επέρχονται σημαντικές και ουσιώδεις μεταβολές στη φυσιογνωμία και τα χαρακτηριστικά του αερολιμένα, καθότι δεν προκύπτουν νέες περιβαλλοντικές επιπτώσεις για τις πλησιόχωρες προστατευόμενες περιοχές του δικτύου Natura 2000, δεν κρίνεται απαραίτητη η εκπόνηση συγκοινωνιακής μελέτης ή ειδικής οικολογικής αξιολόγησης. Καταληκτικά, το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση και έκανε δεκτές τις παρεμβάσεις.


Σύνδεσμος

ΣτΕ 90/2024 Τμ.Ε - Πλήρες κείμενο »