Με την κρινόμενη αίτηση ζητήθηκε η ακύρωση: α. Της παράλειψης του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Μυκόνου να επιληφθεί της …/7.8.2019 αίτησης για την αποδέσμευση τμήματος ακινήτου, το οποίο οι αιτούντες ισχυρίζονται ότι ανήκει σε συνιδιοκτησία τους, στη θέση “…” της νήσου Μυκόνου, το οποίο είχε περιληφθεί εντός των ορίων χώρου εξομοιούμενου με ζώνη λιμένα, όπως τα όρια του χώρου αυτού έχουν εγκριθεί με την 27321/10941/ 25.9.2009 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου και β. Της παράλειψης του Δήμου Μυκόνου να επιληφθεί της …/…/28.2.2019 αίτησης, που υπέβαλαν οι αιτούντες στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και την απηύθυναν προς το Δήμο Μυκόνου, την Περιφέρεια Κυκλάδων-Σύρου, την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Κυκλάδων-Πειραιά και το ΥΠΕΚΑ, για την άρση της απαλλοτρίωσης έτερων τμημάτων του αυτού ως άνω ακινήτου, τα οποία είχαν ρυμοτομηθεί για τη δημιουργία οδών με το Π.Δ. 5.9/14.9.1995 περί αναθεώρησης του εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου του οικισμού της Χώρας Μυκόνου του Δήμου Μυκονίων (Ν. Κυκλάδων), καθορισμού χρήσεων, όρων και περιορισμών δόμησης αυτού και ένταξης στο σχέδιο του προϋφιστάμενου του έτους 1923 οικισμού του ίδιου Δήμου. Με την πράξη καθορισμού χερσαίας ζώνης λιμένος δεν κηρύσσεται εν ταυτώ αναγκαστική απαλλοτρίωση των τυχόν ευρισκόμενων εντός αυτής ιδιωτικών ακινήτων, αλλά απαιτείται η έκδοση αυτοτελούς διοικητικής πράξεως περί κηρύξεως αυτής. Ο καθορισμός, όμως, χερσαίας ζώνης λιμένος, καθ’ ό μέρος περιλαμβάνει ακίνητα ιδιωτών, επιφέρει ουσιώδη περιορισμό των δικαιωμάτων των ιδιοκτητών, δεδομένου ότι συνεπάγεται απαγόρευση διαθέσεως των εν λόγω ακινήτων για άλλο σκοπό. Και ναι μεν αποτελεί επιτρεπτή κατά το Σύνταγμα (άρθρο 17) δέσμευση της ιδιοκτησίας, εφόσον δεν υπερβαίνει τα εύλογα, για κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, χρονικά όρια, ωστόσο αν η ανωτέρω δέσμευση διατηρηθεί πέραν των ορίων αυτών, χωρίς να προωθείται η διαδικασία της αναγκαστικής απαλλοτριώσεως, τότε ο εν λόγω καθορισμός καθίσταται πλέον οικονομικό και νομικό βάρος της ιδιοκτησίας, που έρχεται σε αντίθεση προς τη συνταγματική της προστασία, ανακύπτει δε εκ του λόγου τούτου υποχρέωση της Διοικήσεως να άρει, κατόπιν αιτήσεως του ιδιοκτήτη, τη δέσμευση αυτή, με τον αποχαρακτηρισμό του ακινήτου ως χώρου περιλαμβανόμενου στη χερσαία ζώνη λιμένος. Αρμόδιος δε να κρίνει και να προωθήσει, αν συντρέχει νόμιμη περίπτωση, αίτημα αποχαρακτηρισμού ακινήτου ως χώρου περιλαμβανόμενου στη χερσαία ζώνη λιμένος είναι, κατά την έννοια των άρθρων 19, 21 και 22 του Ν. 2971/2001, όπως ισχύουν, ο οικείος φορέας διοίκησης και εκμετάλλευσης λιμένα, στον οποίο ανήκει α) κατ’ αρχήν, η αρμοδιότητα καθορισμού του ορίου της χερσαίας και θαλάσσιας ζώνης λιμένα, β) η χρήση και η εκμετάλλευση των χώρων και όλων εν γένει των κτημάτων που περιλαμβάνονται στη ζώνη λιμένα και γ) η αρμοδιότητα κίνησης της διαδικασίας αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, για λόγους δημόσιας ωφέλειας, των κτημάτων ιδιωτών που περιλαμβάνονται στη ζώνη λιμένα. Περαιτέρω, η Διοίκηση όφειλε να επιληφθεί του από 7.8.2019 αιτήματος και -αφού αποσαφηνίσει το ιδιοκτησιακό και πολεοδομικό καθεστώς που διέπει την έκταση των 86,97 τ.μ.- να αποφανθεί εάν εν προκειμένω συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για τον αποχαρακτηρισμό της επίμαχης εκτάσεως ως εμπίπτουσας στον εξομοιούμενο με χερσαία ζώνη λιμένα χώρο. Οι δε περιλαμβανόμενοι στα από 24.3.2023, 7.10.2023 και 19.2.2025 έγγραφα απόψεων προς το Δικαστήριο ισχυρισμοί του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου, με τους οποίους επιχειρεί, το πρώτον, να αιτιολογήσει την απόρριψη του από 7.8.2019 αιτήματος, ισχυριζόμενο, με αναφορά σε συγκεκριμένα έγγραφα, ότι η ως άνω έκταση δεν ανήκει στην ιδιοκτησία των αιτούντων, και δεν αποτελεί “δημόκοινο/δημόσιο” χώρο, διότι «τα όρια της Χερσαίας Ζώνης Λιμένα συμπίπτουν με τη Ρυμοτομική Γραμμή της πόλεως Μυκόνου», κρίθηκαν απορριπτέοι, δεδομένου ότι, όπως γίνεται παγίως δεκτό, η αναπλήρωση της ελλείπουσας αιτιολογίας των διοικητικών πράξεων δεν είναι εφικτή με την έκθεση των απόψεων της Διοίκησης προς το Δικαστήριο επ’ ευκαιρία της ασκηθείσας αίτησης ακυρώσεως. Το Δικαστήριο παρέπεμψε στο Διοικητικό Πρωτοδικείου Σύρου την αίτηση, καθ’ ό μέρος αφορούσε στην παράλειψη της Διοίκησης να επιληφθεί του αιτήματος περί άρσεως της επιβληθείσας με το π.δ. 5.9.14.9.1995 και μη συντελεσθείσας ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης τμημάτων του επίμαχου ακινήτου, ενώ δέχτηκε την αίτηση καθ’ ό μέρος στρεφόταν κατά του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Μυκόνου, ακυρώνοντας την παράλειψή του να αποφανθεί στην …/7.8.2019 αίτηση και αναπέμποντας την υπόθεσης σε αυτό.