Με την κρινόμενη αίτηση ο αιτών Δήμος ζήτησε την ακύρωση της υπ’ αριθ. 33/2022 απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου του Αναγκαστικού Συνδέσμου Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων Διαχειριστικής Ενότητας Περιφέρειας Ηπείρου και κάθε άλλης σχετικής πράξης ή παράλειψης της Διοικήσεως. Το κρινόμενο ένδικο βοήθημα, το οποίο κατατέθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας ως αίτηση ακυρώσεως, στρεφόταν κατά απόφασης η οποία έχει εκδοθεί στο πλαίσιο διαφοράς που ανέκυψε από την ερμηνεία και εκτέλεση της από 21.7.2017 διοικητικής Σύμβασης Σύμπραξης. Ως εκ τούτου, κρίθηκε ότι η ένδικη διαφορά αποτελούσε διοικητική διαφορά ουσίας, υπαγόμενη στην αρμοδιότητα των διοικητικών δικαστηρίων, ανεξαρτήτως αν ο αιτών Δήμος αποτελεί τρίτο που δεν μετέσχε στην κατάρτιση της εν λόγω σύμβασης. Ενόψει αυτών, το ΣτΕ έκρινε ότι το ένδικο αυτό βοήθημα έπρεπε να παραπεμφθεί, κατά το άρθρο 34 παρ. 1 του ν. 1968/1991, στο κατά τόπον αρμόδιο Διοικητικό Εφετείο Ιωαννίνων, στην περιφέρεια του οποίου εδρεύει η αρχή που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, προκειμένου να δικασθεί ως προσφυγή ουσίας.