Με την κρινόμενη αίτηση ζητήθηκε η αναίρεση της 511/2019 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Χανίων, με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή της αναιρεσείουσας εταιρίας κατά της υπ’ αριθμ. ΔΙΣΑ 1637/ Π10/4/061/Ε/Ν.3299.04/11.6.2010 απόφασης του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Κρήτης. Με την τελευταία αυτή απόφαση ανακλήθηκαν οι ΔΙΣΑ 4813/Π10/4/061/Ε/Ν.3299.04/14.10.2005 και ΔΙΣΑ/8118/Π10/4/061/ Ν.3299.04/31.10.2008 αποφάσεις του ίδιου οργάνου περί υπαγωγής της αναιρεσείουσας στις διατάξεις του ν. 3299/2004 για την ενίσχυση του επενδυτικού σχεδίου της με το κίνητρο της επιχορήγησης και περί παράτασης για δύο έτη του χρόνου ολοκλήρωσης του επενδυτικού σχεδίου της. Επίσης, με την ίδια προσβαλλόμενη απόφαση διατάχθηκε η κατάπτωση εγγυητικής επιστολής της Συνεταιριστικής Τράπεζας Χανίων. Εν προκειμένω, η ένδικη διαφορά προέκυψε από την αμφισβήτηση της νομιμότητας πράξης που εκδόθηκε κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του ν. 3299/2004 “Κίνητρα Ιδιωτικών Επενδύσεων για την Οικονομική Ανάπτυξη και την Περιφερειακή Σύγκλιση”, δηλαδή κατ’ εφαρμογή νομοθεσίας περί επενδύσεων. Το ένδικο βοήθημα που άσκησε η αναιρεσείουσα κατά της υπ’ αριθμ. ΔΙΣΑ 1637/Π10/4/061/Ε/Ν.3299.04/11.6.2010 απόφασης του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Κρήτης εκδικάστηκε από το Διοικητικό Εφετείο Χανίων ως προσφυγή ουσίας και απορρίφθηκε με την ήδη αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση. Ωστόσο, το ένδικο αυτό βοήθημα, ασκηθέν στις 18.10.2010, ήταν εκκρεμές στις 2.4.2012, ημερομηνία έναρξης ισχύος της διάταξης του άρθρου 110 παρ. 14 εδάφιο δεύτερο περ. α του ν. 4055/2012, δεδομένου ότι όπως προκύπτει από την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση η συζήτηση ενώπιον του δικάσαντος Δικαστηρίου έλαβε χώρα στις 21.6.2018. Από την έναρξη της ισχύος της διάταξης του άρθρου 110 παρ. 14 εδ. β’ περ. α του ν. 4055/2012, το ασκηθέν από την αναιρεσείουσα ένδικο βοήθημα υπήχθη εκ νέου στην ακυρωτική αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας. Έσφαλε, συνεπώς, το Διοικητικό Εφετείο Χανίων διότι, καθ’ υπέρβαση της αρμοδιότητάς του να δικάζει διοικητικές διαφορές ουσίας, δίκασε ως προσφυγή ουσίας το ως άνω ένδικο βοήθημα, ενώ έπρεπε να το παραπέμψει στο αρμόδιο Συμβούλιο της Επικρατείας, προκειμένου να εκδικαστεί ως αίτηση ακυρώσεως. Για τον λόγο αυτό, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή και να αναιρεθεί η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση. Πρέπει δε, περαιτέρω, η υπόθεση να κρατηθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας και το ασκηθέν από την αναιρεσείουσα ένδικο βοήθημα να δικαστεί ως αίτηση ακύρωσης. Για την τήρηση και στην παρούσα περίπτωση των διατάξεων που ισχύουν για την άσκηση του ενδίκου βοηθήματος της αίτησης ακύρωσης, εφαρμόζονται αναλόγως οι συναφείς διατάξεις του π. δ/τος 18/1989 όπως ισχύουν.