Με την κρινόμενη αίτηση ζητήθηκε να διαταχθούν ασφαλιστικά μέτρα σχετικά με τις: α) Φ.093/16765/Σ.2549/13.2.2023, β) Φ.093/3927/Σ.545/13.1.2023 αποφάσεις του Υπουργού Εθνικής Άμυνας, και κάθε άλλη σχετική πράξη ή παράλειψη της Διοικήσεως. Κατά την έννοια της διάταξης της παρ. 2 του άρθρου 89 του ν. 3978/2011, με την οποία ενσωματώθηκε στην εσωτερική έννομη τάξη το άρθρο 55 της οδηγίας 2009/81, και σύμφωνα με τη νομολογία του ΔΕΕ ως προς την έννοια των όμοιου περιεχομένου προς τις πιο πάνω διατάξεις της οδηγίας 2009/81 ΕΚ διατάξεων της δικονομικής οδηγίας 89/665 ΕΟΚ, υποψήφιος, ο οποίος έχει ήδη οριστικά αποκλειστεί από τη διαδικασία ανάθεσης δημόσιας σύμβασης με απόφαση της αναθέτουσας αρχής επικυρωθείσα με δικαστική απόφαση που απέκτησε ισχύ δεδικασμένου ή, ύστερα από προσφυγή άλλου διαγωνιζόμενου, με δικαστική απόφαση που απέκτησε ισχύ δεδικασμένου, δεν έχει έννομο συμφέρον να αμφισβητήσει τη νομιμότητα της απόφασης περί ανάθεσης της συγκεκριμένης σύμβασης σε άλλον προσφέροντα προκειμένου να επιτύχει τη ματαίωση του διαγωνισμού και την επανάληψή του. Ο κανόνας αυτός ισχύει και στην περίπτωση κατά την οποία ο οριστικώς αποκλεισθείς επικαλείται σοβαρή παράβαση των κανόνων του ανταγωνισμού ή παραβίαση του ενιαίου μέτρου κρίσης. Εν προκειμένω, κρίθηκε ότι η αιτούσα, η οποία είχε ήδη οριστικώς αποκλειστεί από τη συμμετοχή στην επίδικη διαγωνιστική διαδικασία με δικαστική απόφαση με δύναμη δεδικασμένου, δεν είχε έννομο συμφέρον να προσφύγει κατά της απόφασης περί ανάθεσης της σύμβασης για οιονδήποτε λόγο, περιλαμβανομένου και λόγου που αφορά παράβαση του ενιαίου μέτρου κρίσης. Σε κάθε περίπτωση, η νομολογία που επικαλέστηκε η αιτούσα εταιρεία προκειμένου να στοιχειοθετήσει κατ’ εξαίρεση το έννομο συμφέρον της δεν αφορούσε προσφέροντα που έχει αποκλειστεί οριστικά κατά την έννοια της παρ. 2 του άρθρου 89 του ν. 3978/2011.