Πρόσφατη νομολογία
11 Ιουν 2018
ΣτΕ 762/2018 Τμ.Β΄: Δικαίωμα περιουσίας και επιβολή δημοτικών τελών καθαριότητας και φωτισμού
Σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 1828/1989, ενιαίο τέλος καθαριότητας και φωτισμού, το οποίο έχει ανταποδοτικό (και όχι φορολογικό) χαρακτήρα, επιβάλλεται για παρεχόμενες από τους δήμους υπηρεσίες (ιδίως, καθαριότητας των οδών, πλατειών και κοινόχρηστων εν γένει χώρων, περισυλλογής, αποκομιδής και διάθεσης των απορριμμάτων και φωτισμού των κοινόχρηστων χώρων), μπορεί να επιβληθεί κανονιστικώς και σε βάρος όσων χρησιμοποιούν ακίνητα που βρίσκονται εκτός σχεδίου πόλεως, εφόσον συντρέχει πραγματική δημόσια ανάγκη για παροχή της σχετικής υπηρεσίας (καθαριότητας ή/και φωτισμού) στη συγκεκριμένη εκτός σχεδίου περιοχή και η υπηρεσία αυτή έχει οργανωθεί κατάλληλα και παρέχεται πράγματι, τα ανωτέρω δε στοιχεία (δηλαδή, της συνδρομής ανάγκης επέκτασης της υπηρεσίας σε περιοχή εκτός σχεδίου, της κατάλληλης οργάνωσής της και της πραγματικής παροχής της) πρέπει να προκύπτουν, κατά τρόπο σαφή και επαρκώς τεκμηριωμένο, από την κανονιστική απόφαση του δημοτικού συμβουλίου που επιβάλλει το τέλος. Περαιτέρω, από τις διατάξεις του Ν. 2338/1995 συνάγεται ότι (α) η εταιρεία ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΕΡΟΛΙΜΕΝΑΣ ΑΘΗΝΩΝ Α.Ε. είναι αποκλειστικώς αρμόδια και υπεύθυνη για την παροχή υπηρεσιών φωτισμού στην περιοχή του αεροδρομίου καθώς και υπηρεσιών καθαριότητας (συμπεριλαμβανομένης της συλλογής και μεταφοράς των στερεών απορριμμάτων) στο χώρο του αεροδρομίου αυτού καθεαυτό και, συνεπώς, στη συγκεκριμένη περιοχή δεν προβλέπεται παροχή δημοτικών υπηρεσιών καθαριότητας και φωτισμού ούτε είναι επιτρεπτή η επιβολή σχετικών ανταποδοτικών δημοτικών τελών και (β) για τη “Ζώνη Περιορισμένης Ανάπτυξης”, ναι μεν δεν προβλέπεται ανάλογη αρμοδιότητα και ευθύνη της ως άνω εταιρείας και, επομένως, δεν αποκλείεται η παροχή υπηρεσιών καθαριότητας ή/και φωτισμού από τον αιτούντα δήμο, έναντι σχετικών ανταποδοτικών τελών, αλλά, δεδομένου ότι πρόκειται για περιοχή εκτός σχεδίου πόλεως, η κανονιστική πράξη του δήμου περί επιβολής τέτοιων τελών είναι νόμιμη μόνον εφόσον συντρέχει πραγματική ανάγκη για παροχή της σχετικής υπηρεσίας (καθαριότητας ή/και φωτισμού), ενόψει των συνθηκών που κρατούν στην περιοχή, και η υπηρεσία αυτή έχει οργανωθεί κατάλληλα και παρέχεται πράγματι (χωρίς να αρκεί η απλή «δυνατότητα ή ετοιμότητα lato sensu παροχής» της υπηρεσίας), τα ανωτέρω δε στοιχεία πρέπει να προκύπτουν, κατά τρόπο σαφή και επαρκώς τεκμηριωμένο, από την οικεία κανονιστική απόφαση του δημοτικού συμβουλίου.
Σύνδεσμος
ΣτΕ 762/2018 Τμ.Β΄ - Πλήρες κείμενο
