Με την κρινόμενη αίτηση οι αιτούντες - εταιρείες και φυσικά πρόσωπα που δραστηριοποιούνται στην παροχή υπηρεσιών εκμίσθωσης Επιβατηγών Ιδιωτικής Χρήσεως αυτοκίνητων- ζήτησαν την ακύρωση της απόφασης του Υφυπουργού Υποδομών και Μεταφορών με τίτλο «Καθορισμός κανόνων εφαρμογής της ολικής εκμίσθωσης Επιβατηγών Ιδιωτικής Χρήσης (Ε.Ι.Χ.) αυτοκινήτων με οδηγό μέσω προκρατήσεως». Αναφορικά με το νομοθετικό πλαίσιο, με τις διατάξεις του άρθρου 1 § Η υποπ. Η.2 περ. 1 N. 4093/2012 θεσπίζονται ελάχιστες απαιτήσεις σχετικά με τα προσόντα των οδηγών των Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων που απασχολούνται στις επιχειρήσεις της περ. 1, καθώς και σχετικά με τα οχήματα που εκμισθώνονται, αντιστοίχως. Με την υπ’ αριθ. 15732/13.11.2012 κοινή απόφαση των Υπουργών Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων και Τουρισμού «Όροι και προϋποθέσεις εκμίσθωσης επιβατηγών ιδιωτικής χρήσης αυτοκινήτων με οδηγό από τουριστικά γραφεία, γραφεία ενοικιάσεως αυτοκινήτων και εταιρείες και συνεταιρισμούς Επιβατηγών Δημόσιας Χρήσης Αυτοκινήτων», εξειδικεύθηκαν οι ρυθμίσεις του νόμου ως προς την εκμίσθωση Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων με οδηγό και καθορίσθηκε το ελάχιστο τίμημα της μίσθωσης. Eν προκειμένω, ειδικά για τις συμβάσεις ολικής εκμίσθωσης Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων με οδηγό, οι οποίες συνάπτονται για την εξυπηρέτηση μεταφορικών αναγκών στα νησιά της χώρας, πλην Κρήτης και Εύβοιας, κατά την περίοδο από την 1η Απριλίου έως την 31η Οκτωβρίου κάθε έτους, στο πλαίσιο της εξουσιοδότησης που παρέχεται στον Υπουργό Υποδομών και Μεταφορών για τη ρύθμιση των αναγκαίων ζητημάτων για την εφαρμογή της σχετικής πρόβλεψης, είναι δυνατόν να εξειδικεύεται και η απαίτηση της προκράτησης με τη θέσπιση συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος, το οποίο πρέπει υποχρεωτικώς να μεσολαβεί μεταξύ της σύναψης και της έναρξης εκτέλεσης της σύμβασης εκμίσθωσης. Στο πλαίσιο, δηλαδή, της σχετικής ευχέρειας που του παρέχεται για την κατάλληλη ρύθμιση των όρων εφαρμογής της ειδικής αυτής πρόβλεψης σχετικά με τη μειωμένη ελάχιστη διάρκεια των συμβάσεων ολικής εκμίσθωσης, ο κανονιστικός νομοθέτης είναι δυνατόν να κρίνει αναγκαία τη θέσπιση συγκεκριμένης απαίτησης ως προς τον χρόνο της προκράτησης, προκειμένου να διασφαλισθεί επαρκώς η διάκριση των δραστηριοτήτων της ολικής εκμίσθωσης Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων με οδηγό, από την εκτέλεση μεταφορικού έργου από τα Ε.Δ.Χ. αυτοκίνητα. Σύμφωνα με τα ανωτέρω, το ζήτημα του χρόνου της προκράτησης για την εκμίσθωση Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων με οδηγό στα νησιά κατά την τουριστική περίοδο αποτελεί ειδικότερο θέμα σε σχέση με τη βασική ρύθμιση του όρου της προκράτησης που τίθεται στον νόμο και, συνεπώς, εγκύρως παρέχεται εξουσιοδότηση στον Υπουργό Υποδομών και Μεταφορών και για τη ρύθμιση του θέματος αυτού. Ως εκ τούτου, ο προσδιορισμός της έννοιας της προκράτησης με την πρόβλεψη συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος, το οποίο πρέπει να μεσολαβεί μεταξύ της ανάρτησης των στοιχείων της σύμβασης ολικής εκμίσθωσης στο Ψηφιακό Μητρώο του άρθρου 20 του ν. 4530/2018 – και, κατ’ ακολουθίαν, και της ίδιας της σύναψης της συμβάσεως – και της ώρας έναρξης αυτής κατά το άρθρο 2 παρ. 2 της προσβαλλομένης υπουργικής αποφάσεως, εμπίπτει, κατ’ αρχήν, στο αντικείμενο της εξουσιοδότησης που παρεσχέθη με το τελευταίο εδάφιο της περ. 1 της υποπαραγράφου Η.2 της παραγράφου Η του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012. Περαιτέρω, όμως, κατά την έννοια της ανωτέρω εξουσιοδοτικής διατάξεως, το θεσπιζόμενο για την προκράτηση χρονικό διάστημα πρέπει να είναι εύλογο, να τελεί δε σε αντιστοιχία τόσο προς τον επιδιωκόμενο σκοπό, όσο και προς τις συνθήκες μεταφοράς επιβατών από τα Ε.Ι.Χ. αυτοκίνητα στα νησιά κατά την τουριστική περίοδο. Δεν μπορεί, πάντως, η θέσπιση ορισμένου χρόνου προκράτησης να συνεπάγεται δυσανάλογο περιορισμό στην άσκηση της οικείας οικονομικής δραστηριότητας, κατά παράβαση των άρθρων 5 παρ.1 και 25 παρ.1 του Συντάγματος. Εν προκειμένω, ούτε από την ίδια την προσβαλλόμενη απόφαση ούτε από τυχόν συνοδεύοντα αυτή στοιχεία προκύπτουν τα κριτήρια και οι εκτιμήσεις, στις οποίες στηρίχθηκε η κανονιστικώς δρώσα Διοίκηση για τη θέσπιση του συγκεκριμένου χρόνου προκράτησης των δύο ωρών. Δεδομένου, μάλιστα, ότι ο νομοθέτης προέβλεψε τη μείωση της ελάχιστης διάρκειας της σύμβασης ολικής εκμίσθωσης στα νησιά της χώρας κατά την τουριστική περίοδο σε μισή ώρα, αφού έλαβε υπ’ όψιν συγκεκριμένες παραμέτρους του εκτελουμένου μεταφορικού έργου, όπως οι μικρές σχετικά αποστάσεις, η έλλειψη μέσων μαζικής μεταφοράς και οι αυξημένες μεταφορικές ανάγκες για την εξυπηρέτηση των τουριστών, δεν τεκμηριώνεται επαρκώς ότι η θέσπιση του ανωτέρω χρόνου προκράτησης ανταποκρίνεται στις προαναφερθείσες συνθήκες εκτέλεσης του μεταφορικού έργου στα νησιά κατά την επίμαχη περίοδο. Εν όψει των ανωτέρω, δεν τεκμηριώνεται η αναγκαιότητα του εισαγομένου περιορισμού στην άσκηση της σχετικής δραστηριότητας για την εξυπηρέτηση του επιδιωκόμενου σκοπού. Συνεπώς, εφ’ όσον δεν προκύπτει ότι με την επίμαχη ρύθμιση του άρθρου 2 παρ. 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως του Υφυπουργού Υποδομών και Μεταφορών υπηρετείται κατά τρόπο αναλογικό ο επιδιωκόμενος σκοπός, η ρύθμιση αυτή δεν έχει τεθεί νομίμως.