O νομοθέτης δεν κωλύεται να προβλέψει την διάλυση αναγκαστικών συνεταιρισμών, οι οποίοι δεν έχουν ιδρυθεί ελευθέρως, κατ’ ενάσκηση συνταγματικού δικαιώματος των μελών τους, όπως οι εκούσιοι συνεταιρισμοί, αλλά έχουν συσταθεί είτε διά νόμου είτε με πράξη της Διοικήσεως επί τη βάσει νομοθετικής εξουσιοδοτήσεως. Πολλώ δε μάλλον δεν κωλύεται ο νομοθέτης να προβλέψει την υποχρεωτική «μετατροπή» υφισταμένων συνεταιρισμών σε εκούσιους -απειλουμένης, άλλως, της λύσεώς τους- προκειμένου να προσαρμοσθεί το καταστατικό τους στους γενικώς ισχύοντες κανόνες περί της ιδρύσεως και λειτουργίας συνεταιρισμών κατά το άρθρο 12 παρ. 4 του Συντάγματος. Το άρθρο 32 του ν. 4384/2016 δεν τάσσει ως διαδικαστική προϋπόθεση για την έκδοση της προβλεπομένης από την διάταξη αυτήν ΚΥΑ περί της μετατροπής των αναγκαστικών συνεταιρισμών και των ενώσεών τους σε εκούσιους αγροτικούς συνεταιρισμούς, την κατάρτιση μελέτης από την οποία να προκύπτει ότι δεν συντρέχουν πλέον οι λόγοι για τους οποίους είχε κριθεί επιβεβλημένη η σύσταση και διατήρηση του υπό μετατροπήν αναγκαστικού συνεταιρισμού, κατά παρέκκλιση από την συνταγματικώς κατοχυρωμένη αρχή της ελεύθερης συστάσεως και της ελεύθερης συμμετοχής σε συνεταιρισμούς. Η προηγούμενη σύνταξη σχετικής μελέτης ως προϋπόθεση της μετατροπής αναγκαστικών συνεταιρισμών δεν μπορεί να συναχθεί, εξ άλλου, από καμία διάταξη του Συντάγματος, το οποίο δεν επιτάσσει, αλλά επιτρέπει απλώς στον νομοθέτη, την ίδρυση αναγκαστικών συνεταιρισμών όταν συντρέχουν οι προϋποθέσεις της παραγράφου 5 του άρθρου 12 (εκπλήρωση σκοπών κοινής ωφέλειας ή δημόσιου ενδιαφέροντος ή κοινής εκμεταλλεύσεως γεωργικών εκτάσεων ή άλλης πλουτοπαραγωγικής πηγής) και μάλιστα, τηρουμένων των περιορισμών που απορρέουν από την αρχή της αναλογικότητας κατά το Σύνταγμα αλλά και το άρθρο 11 παρ. 2 της ΕΣΔΑ. Επομένως, αβασίμως προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη πράξη είναι ακυρωτέα για τον λόγο ότι εκδόθηκε χωρίς να προηγηθεί η σύνταξη μελέτης κατά τα ανωτέρω. Και τούτο ανεξαρτήτως του ότι όλοι οι λόγοι, τους οποίους είχε επικαλεσθεί το Ελληνικό Δημόσιο για να τεκμηριώσει την ανάγκη διατηρήσεως του καθεστώτος του α.ν. 6085/1934, κρίθηκαν ήδη ως ανεπαρκείς, υπό το πρίσμα του διεθνούς δικαίου, με βάση απόφαση του ΕΔΔΑ (Μειοψ.). Απορρίπτονται και οι λοιποί προβαλλόμενοι λόγοι ακυρώσεως.