Οι αιτούντες επιδιώκουν την ακύρωση της υπ’ αριθ. 158568/16.7.2024 απόφασης του Υφυπουργού Υποδομών και Μεταφορών, περί τροποποίησης της υπ’ αριθμ. 154785/15.5.2023 όμοιας απόφασης, δυνάμει της οποίας ρυθμίσθηκαν τα σχετικά με τις συμβάσεις ολικής εκμίσθωσης Επιβατηγών Ιδιωτικής Χρήσης (Ε.Ι.Χ.) αυτοκινήτων με οδηγό μέσω προκράτησης, οι οποίες συνάπτονται για την εξυπηρέτηση των μεταφορικών αναγκών στα νησιά της χώρας (πλην της Κρήτης και της Εύβοιας) κατά τη χρονική περίοδο από την 1/4 έως και την 31η/10 κάθε έτους και κατά το μέρος που με αυτήν ορίζεται ότι τα στοιχεία της σύμβασης ολικής εκμίσθωσης αναρτώνται υποχρεωτικώς στο Ψηφιακό Μητρώο των άρθρων 18 και 20 του Ν. 4530/2018 «τουλάχιστον εξήντα λεπτά προ της ώρας έναρξης αυτής». Συγκεκριμένα, οι αιτούντες προβάλουν τον ισχυρισμό ότι με τις ρυθμίσεις της προσβαλλόμενης απόφασης εισάγεται ουσιώδης περιορισμός στην άσκηση της επιχειρηματικής δραστηριότητάς τους, διότι η επιβαλλόμενη υποχρέωση σύναψης και ανάρτησης της σύμβασης εκμίσθωσης του Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτου τουλάχιστον μία ώρα πριν από την έναρξη αυτής συνεπάγεται δραστική μείωση του κύκλου εργασιών τους. Ο καθορισμός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος που πρέπει να μεσολαβεί μεταξύ της ανάρτησης των στοιχείων (και, επομένως, και της σύναψης) της σύμβασης και της έναρξης εκτέλεσης αυτής, ακυρώθηκε με την 656/2024 απόφαση της επταμελούς σύνθεσης του Δ´ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, δυνάμει της οποίας ορίστηκε το ακριβές περιεχόμενο της «προκράτησης», κατά το οποίο απαιτείται να μεσολαβεί ορισμένο ελάχιστο χρονικό διάστημα μεταξύ της σύναψης της σύμβασης εκμίσθωσης (και, κατ’ ακολουθίαν, και της υποχρεωτικής κατά νόμο ανάρτησης των στοιχείων της στο Ψηφιακό Μητρώο του άρθρου 20 του Ν. 4530/2018) και της έναρξης της μεταφοράς. Στο πλαίσιο της ευχέρειας που του παρέχεται για την κατάλληλη ρύθμιση των όρων εφαρμογής της ειδικής πρόβλεψης σχετικά με τη μειωμένη ελάχιστη διάρκεια των συμβάσεων ολικής εκμίσθωσης, ο κανονιστικός νομοθέτης δύνανται να κρίνει αναγκαία τη θέσπιση συγκεκριμένης απαίτησης ως προς τον χρόνο της προκράτησης, προκειμένου να διασφαλισθεί επαρκώς η διάκριση της ολικής εκμίσθωσης Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων με οδηγό από την εκτέλεση μεταφορικού έργου από τα Ε.Δ.Χ. αυτοκίνητα (ταξί). Η δε ανάγκη αυτή παρίσταται περισσότερο επιτακτική στις περιπτώσεις των συμβάσεων που συνάπτονται στα νησιά κατά την τουριστική περίοδο, ιδίως λόγω της μειωμένης ελάχιστης διάρκειας της σύμβασης εκμίσθωσης. Ωστόσο, κατά την επίμαχη εξουσιοδοτική διάταξη, το θεσπιζόμενο για την προκράτηση χρονικό διάστημα πρέπει να είναι εύλογο και να τελεί σε αντιστοιχία τόσο προς τον επιδιωκόμενο σκοπό, όσο και προς τις συνθήκες μεταφοράς επιβατών από τα Ε.Ι.Χ. αυτοκίνητα στα νησιά κατά την τουριστική περίοδο, ενώ δεν μπορεί να συνεπάγεται δυσανάλογο περιορισμό στην άσκηση της οικείας οικονομικής δραστηριότητας. Στην προσβαλλόμενη απόφαση προβλέπεται χρόνος προκράτησης εξήντα λεπτών (αντί των δύο ωρών που είχε προβλεφθεί με την υπ’ αριθμ. 154785/15.5.2023 υπουργική απόφαση), ενώ αναφέρεται γενικώς και αορίστως, χωρίς επαρκή τεκμηρίωση, η αναγκαιότητα και η αναλογικότητα της θεσπιζόμενης ρύθμισης. Συνεπώς, δεν τεκμηριώνεται ότι ο θεσπιζόμενος χρόνος προκράτησης περιορίζεται στο μέτρο που είναι αναγκαίο για τη διασφάλιση επαρκούς διάκρισης μεταξύ των δραστηριοτήτων των ταξί και των Ε.Ι.Χ. οχημάτων που εκμισθώνονται με οδηγό, χωρίς να συνεπάγεται δυσανάλογο περιορισμό στην άσκηση της οικείας οικονομικής δραστηριότητας (δηλαδή, της εκμίσθωσης Ε.Ι.Χ. οχημάτων με οδηγό), με την εισαγόμενη με την προσβαλλόμενη απόφαση ρύθμιση να διαπιστώνεται ότι τίθεται κατά παράβαση των όρων της εξουσιοδότησης του τελευταίου εδαφίου της περ. 1 της υποπαραγράφου Η.2 της παραγράφου Η του άρθρου πρώτου του Ν. 4093/2012. Το Δικαστήριο έκανε δεκτή την υπό κρίση αίτηση, ακύρωσε την προσβαλλόμενη υπουργική απόφαση και απέρριψε την παρέμβαση της ΠΟΕΙΑΤΑ.