Με την κρινόμενη αίτηση ζητήθηκε η ακύρωση α) της .../28.7.2014 απόφασης της Γενικής Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου – Δυτικής Μακεδονίας, με την οποία εγκρίθηκαν περιβαλλοντικοί όροι για την εγκατάσταση μονάδας αερόβιας επεξεργασίας ιλύος («υπαίθριας κομποστοποίησης») από μονάδες επεξεργασίας αστικών λυμάτων και υγρών αποβλήτων παρόμοιας σύνθεσης της ατομικής επιχείρησης του Κ.Σ. στο υπ’ αριθμόν ... κληροτεμάχιο του αναδασμού Ελεούσας Δήμου Ζίτσας της Περιφερειακής Ενότητας Ιωαννίνων της Περιφέρειας Ηπείρου, και β) της .../27.10.2014 απόφασης του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή που ασκήθηκε από τον αιτούντα Δήμο κατά της πρώτης προσβαλλόμενης απόφασης. Κρίθηκε ότι θεμιτώς από συνταγματική άποψη ο νομοθέτης του άρθρου 57 παρ. 6 του ν. 4042/2012 εισήγαγε τη ρύθμιση, με την οποία κάμπτονται οι απαγορεύσεις των ΖΟΕ ως προς τη χωροθέτηση δραστηριοτήτων που είναι σύμφωνες με τον θεσμοθετημένο σχεδιασμό, τούτο δε ανεξάρτητα από τον φορέα υλοποίησής τους, δεδομένου, μάλιστα, ότι οι εγκαταστάσεις διαχείρισης αποβλήτων συνιστούν, στην πραγματικότητα, εγκαταστάσεις περιβαλλοντικής υποδομής. Με την αίτηση προβλήθηκε ότι μη νομίμως με την προσβαλλόμενη πράξη αδειοδοτήθηκε περιβαλλοντικώς η επίμαχη δραστηριότητα σε έκταση, εντός της οποίας η ισχύουσα ΖΟΕ δεν επιτρέπει τη χωροθέτηση παρόμοιων εγκαταστάσεων. Ωστόσο, και υπό την εκδοχή ότι η ΖΟΕ Ιωαννίνων, στον συνοδευτικό χάρτη της οποίας εμφαίνεται η ως άνω ΕΕΛ, ερμηνευθεί, παρά ταύτα, ως μη επιτρέπουσα την εγκατάσταση αυτή, το γεγονός αυτό δεν αποτελεί, κατά το άρθρο 57 παρ. 6 του ν. 4042/2012, νομικό κώλυμα για την εγκατάσταση σε απόσταση 150 μ. από την ΕΕΛ της επίμαχης μονάδας, η οποία, αντιθέτως, εναρμονίζεται με τον ισχύοντα κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης σχεδιασμό διαχείρισης αστικών αποβλήτων και, ιδίως, με την αρχή της εγγύτητας που αυτός εξαγγέλλει, αφού η αρχή αυτή διέπει όχι μόνο τη σχέση μεταξύ του τόπου παραγωγής των αποβλήτων και του τόπου αρχικής διαχείρισής τους, αλλά και αυτήν μεταξύ των τόπων αρχικής και περαιτέρω επεξεργασίας τους. Επίσης, προβλήθηκε καθ’ ερμηνεία του δικογράφου ότι η χωροθέτηση της επίμαχης μονάδας στην προπεριγραφόμενη έκταση, η οποία, κατά την ΖΟΕ, εμπίπτει σε γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας (ΓΓΥΠ), παραβιάζει, και από την άποψη αυτή, την ισχύουσα ΖΟΕ, καθώς και εν γένει τους προστατευτικούς των ΓΓΥΠ κανόνες. Ο καθορισμός, όμως, των κριτηρίων διαβάθμισης και κατάταξης της γεωργικής γης και, ιδίως, αυτής που χαρακτηρίζεται από υψηλή παραγωγικότητα, καθώς και ο χαρακτηρισμός ως τέτοιας ορισμένης περιοχής διέπονται από ειδική νομοθεσία και, πάντως, δεν αποτελούν αντικείμενο του καθορισμού Ζωνών Οικιστικού Ελέγχου κατά την πολεοδομική νομοθεσία. Ενόψει τούτου, η μνεία «ΓΓΥΠ» ως προς την περιοχή με το στ. 1 της ΖΟΕ Ιωαννίνων δεν έχει προδήλως την έννοια του χαρακτηρισμού της περιοχής αυτής ως ΓΓΥΠ κατά την αγροτική νομοθεσία και, μάλιστα, στο σύνολό της. Σε κάθε περίπτωση, ακόμη, δηλαδή, και αν η επίμαχη έκταση είχε πράγματι χαρακτηριστεί ως ΓΓΥΠ, ο χαρακτηρισμός αυτός δεν θα παρεμπόδιζε τη χωροθέτηση, εντός αυτής, βασικών έργων υποδομής, και, μάλιστα, εγκαταστάσεων διαχείρισης αποβλήτων, όπως η επίμαχη, για τις οποίες οι ΓΓΥΠ δεν αποτελούν, κατά το νόμο και τον οικείο ισχύοντα σχεδιασμό, ζώνες αποκλεισμού. Περαιτέρω, ο χαρακτηρισμός έκτασης και, μάλιστα, ευρείας, ως ΓΓΥΠ, ακόμη και όταν αφορά στην έκταση στο σύνολό της, περίπτωση, που, κατά τα αμέσως προαναφερόμενα, δεν συντρέχει εν προκειμένω, δεν θα αποτελούσε, πάντως, ανυπέρβλητο νομικό κώλυμα ούτε για τη χωροθέτηση έργων που δεν έχουν τον χαρακτήρα βασικού έργου υποδομής, τούτο δε ακόμη και όταν με τη θυσία ΓΓΥΠ, η οποία, βεβαίως, πρέπει να αποτελεί προϊόν στάθμισης και να αιτιολογείται προσηκόντως, αποσκοπείται η ικανοποίηση και οικιστικών ακόμη αναγκών, η απαγόρευση «οποιασδήποτε άλλης δραστηριότητας» εντός ΓΓΥΠ που έχει καθοριστεί εντός ΖΟΕ, δεν καταλαμβάνει «την εκτέλεση μεγάλων αναπτυξιακών έργων… των ΟΤΑ πρώτου και δεύτερου βαθμού» και, για την ταυτότητα του λόγου, τα αμέσως συνδεόμενα με αυτά έργα υποδομής, όπως η επίμαχη μονάδα κομποστοποίησης αστικών λυμάτων της δημοτικής ΕΕΛ του μεγαλύτερου πολεοδομικού συγκροτήματος της Περιφέρειας Ηπείρου. Εξάλλου, η απαγόρευση αυτή δεν εκτείνεται, πάντως, στα εν λόγω έργα υποδομής που προβλέπονται ήδη στο οικείο ΓΠΣ και, περαιτέρω, εναρμονίζονται με τον οικείο τομεακό σχεδιασμό, όπως, εν προκειμένω, το ΠΕΣΔΑ της Ηπείρου. Ενόψει των διαλαμβανόμενων στην ΜΠΕ του επίδικου έργου, κρίθηκαν απορριπτεόι οι λόγοι κατά τους οποίους η ΜΠΕ δεν προβλέπει μέτρα επαρκή για την αντιμετώπιση του ενδεχομένου δυσμενών επιπτώσεων του επίμαχου έργου στο έδαφος και τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής, καθώς και του κινδύνου έκλυσης οσμών από αυτό στην περιοχή, η περαιτέρω δε αμφισβήτηση της προσφορότητας των μέτρων αυτών ανάγεται στην τεχνική κρίση της Διοίκησης, η οποία είναι ακυρωτικώς ανέλεγκτη. Τέλος, προβλήθηκε εμμέσως ότι τόσο η ως άνω ΜΠΕ όσο και η εκδοθείσα βάσει αυτής προσβαλλόμενη ΑΕΠΟ δεν έχουν συνεκτιμήσει το γεγονός ότι το προκείμενο έργο χωροθετείται εντός περιοχής Natura. Η ΜΠΕ, όμως, η οποία περιλαμβάνει παράρτημα τιτλοφορούμενο «ειδική οικολογική αξιολόγηση», περιέχει σωρεία αναφορών στα χαρακτηριστικά της έκτασης ως περιοχής Natura, με προστατευόμενα, ιδίως, τα είδη «κιρκινέζι» και «τσίφτης», χωρίς οι παραδοχές της να αμφισβητούνται με κάποιον συγκεκριμένο ισχυρισμό από πλευράς του αιτούντος Δήμου. Το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση.