Με την κρινόμενη αίτηση ζητήθηκε η ακύρωση της τεκμαιρόμενης, λόγω της άπρακτης παρόδου τριμήνου, σιωπηρής απόρριψης της ΥΠΕΝ/ΥΠΡΓ/52760/7595/8.8.2018 αίτησης του αιτούντος Δήμου προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ), κοινοποιηθείσας προς τον Υπουργό Υποδομών και Μεταφορών. Με την αίτηση αυτή, ο αιτών Δήμος ζητούσε από τη Διοίκηση τη συμμόρφωση προς το ενωσιακό και εθνικό δίκαιο και τη λήψη των αναγκαίων μέτρων για την προστασία των πληττόμενων περιοχών του Δήμου από τον περιβαλλοντικό θόρυβο που προέρχεται από τη λειτουργία του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών “Ελ. Βενιζέλος” (εφ’ εξής ΔΑΑ). Ειδικότερα, ζητούσε α) να ληφθούν τα προβλεπόμενα από την Οδηγία 2002/49/ΕΚ μέτρα για την πρόληψη και τον περιορισμό των συνεπειών έκθεσης σε περιβαλλοντικό θόρυβο, β) να επιβληθούν λειτουργικοί περιορισμοί, κατά την έννοια της Οδηγίας 2002/30/ΕΚ και του Κανονισμού 598/2014/ΕΚ, στον ΔΑΑ, γ) να εκδοθούν τα προβλεπόμενα στο άρθρο 14 του ν. 1650/1986 κανονιστικά προεδρικά διατάγματα και δ) να τεθεί, κατά τρόπο αποτελεσματικό, το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο για τον αεροπορικό θόρυβο, ώστε να προστατεύεται επαρκώς το περιβάλλον και η ανθρώπινη υγεία. Με την αίτηση προβλήθηκε ότι στοιχειοθετήθηκε παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας κατά το μέρος που θεσπίσθηκαν με την 211773/27.4.2012 κ.υ.α. τα ανώτατα επιτρεπόμενα όρια θορύβου κατά τρόπο κοινό και ενιαίο για το σύνολο των δεικτών οδικού, σιδηροδρομικού και αεροπορικού θορύβου κατά παράβαση του ενωσιακού δικαίου, το μεν διότι έπρεπε το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο θορύβου να διαφοροποιηθεί, ενόψει της ιδιαίτερης φύσης του, για τον αεροπορικό θόρυβο, το δε διότι τα ανώτατα όρια που τέθηκαν είναι υψηλότερα, δηλαδή χαλαρότερα από τα οριζόμενα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Με τον ισχυρισμό, όμως, αυτό πλήττεται η νομιμότητα διατάξεων της 211773/27.4.2012 κ.υ.α. και συγκεκριμένα η συμφωνία της με την Οδηγία 2022/49/ΕΚ όσον αφορά το ανώτατο όριο και την επιλογή του κατά τόπο ενιαίο για όλους τους τύπους του συγκοινωνιακού θορύβου. Όμως η εν λόγω κ.υ.α., ως εκ του κανονιστικού της χαρακτήρα, έχει διαφύγει τον ευθύ ακυρωτικό έλεγχο, λόγω εκπρόθεσμης άσκησης της κατ’ αυτής αίτησης ακυρώσεως, ενώ η νομιμότητά της εξετάστηκε παρεμπιπτόντως κατά τον έλεγχο παραδεκτώς προσβαλλόμενης ατομικής πράξης, της οποίας η νομιμότητα συναρτάται με την νομιμότητα της εν λόγω κανονιστικής πράξης. Περαιτέρω, όσον αφορά την προσβαλλόμενη παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας, εκ μέρους της Διοίκησης, να λάβει τα οριζόμενα από την Οδηγία 2002/30/ΕΚ, και, κατόπιν καταργήσεώς της, από τον Κανονισμό 598/2014/ΕΚ, η παράλειψη αυτή δεν συντελέσθηκε για το λόγο ότι προϋπόθεση εφαρμογής των διατάξεων αυτών είναι να εντοπίζεται πρόβλημα θορύβου (άρθρο 1 παρ. 1 του Κανονισμού 598/2014/ΕΚ). Εν προκειμένω, όμως, δεν προκύπτει ότι το επίπεδο αεροπορικού θορύβου στον ΔΑΑ υπερβαίνει το τεθέν με την κ.υ.α. 211773/27.4.2012, ώστε να έλκεται σε εφαρμογή η προβλεπόμενη στον Κανονισμό 598/2014/ΕΚ διαδικασία και να τίθεται ζήτημα επιβολής λειτουργικών περιορισμών στον ΔΑΑ και, κατ’ ακολουθίαν, παράλειψης της Διοικήσεως να εφαρμόσει τις οικείες διατάξεις. Τέλος, από τις διατάξεις των παρ. 1 και 6 του άρθρου 14 του ν. 1650/1986, συνάγεται ότι η παρ. 6 του άρθρου 14 αυτού στην οποία προβλέπεται η έκδοση κ.υ.α. η οποία καθορίζει τις αντιθορυβικές ζώνες γύρω από σημεία ενδιαφέροντος που θέτει ο νομοθέτης, μεταξύ των οποίων, και τα αεροδρόμια αποτελεί διάταξη ειδικότερη της παρ. 1 του ίδιου άρθρου, με την οποία προβλέπεται η έκδοση προεδρικού διατάγματος για τον καθορισμό οριακών τιμών στάθμης θορύβου στους χώρους κατοικίας ή συνάθροισης κοινού. Εν προκειμένω, σε συμμόρφωση προς την Οδηγία 2002/49/ΕΚ και κατ’ εξουσιοδότηση, μεταξύ άλλων, και του άρθρου 14 του ν. 1650/1986, εκδόθηκε η 13586/724/2006 κ.υ.α. και ακολούθως, και η 211773/ 27.4.2012 κ.υ.α. Με τις εν λόγω κανονιστικές αποφάσεις καθορίσθηκαν οι σταθμισμένοι δείκτες αξιολόγησης περιβαλλοντικού συγκοινωνιακού θορύβου και καθορίσθηκαν τα όρια των δεικτών αξιολόγησης οδικού, σιδηροδρομικού και αεροπορικού θορύβου για τον δείκτη Lden (24-ωρος) και για τον δείκτη Lnight (8-ωρος νυκτερινός) καθώς και οι ακουστικά ευαίσθητοι δέκτες που χρήζουν προστασίας από τον περιβαλλοντικό συγκοινωνιακό θόρυβο. Όσον αφορά την επικαλούμενη από τον αιτούντα Δήμο ως παράνομη και ακυρωτέα παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας του ΥΠΕΝ να προχωρήσει στην κανονιστική ρύθμιση των οριακών τιμών στάθμης θορύβου και δονήσεων στην ευρύτερη οικιστική περιοχή της Αρτέμιδος, παρά τον αμιγώς οικιστικό χαρακτήρα της και την άμεση γειτνίαση του αεροδρομίου με σχολικά συγκροτήματα, κλινικές και οικείες, δηλαδή την παράλειψη έκδοσης των κανονιστικών διαταγμάτων του άρθρου 14 παρ. 1 του ν. 1650/1986, καίτοι παρήλθε εύλογος χρόνος, αυτή δεν στοιχειοθετείται. Τούτο διότι σε συμμόρφωση και με την Οδηγία 2002/49/ΕΚ, η Διοίκηση άσκησε την κανονιστική της αρμοδιότητα που απέρρεε από την ειδικότερη της παρ. 1 διάταξη της παρ. 6 του άρθρου 14 του ν. 1650/1986 και εκδόθηκαν οι κανονιστικές πράξεις για τον καθορισμό των ορίων των δεικτών αξιολόγησης του αεροπορικού θορύβου. Επομένως, καθορίσθηκε, κατ’ ουσίαν, ζώνη προστασίας από το θόρυβο των περιοχών γύρω από το αεροδρόμιο, ούτως ώστε να υφίσταται, πάντως, κανονιστικό πλαίσιο προστασίας των περιοχών του αιτούντος Δήμου από τον αεροπορικό θόρυβο.