Οι αιτούντες, και ειδικότερα: α) το σωματείο «Σύλλογος υπέρ των Μεσσηνιακών Ελαιοκομικών Προϊόντων Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης», β) ο «Αγροτικός Ελαιουργικός Συνεταιρισμός Μεσσηνίας - Η Ένωση», γ) η Περιφέρεια Πελοποννήσου, καθώς και οι Δήμοι Καλαμάτας, Μεσσήνης, Πύλου-Νέστορος, Τριφυλίας, Οιχαλίας και Δυτικής Μάνης, που επικαλούνται το ενδιαφέρον τους ως φορέων α΄ και β΄ βαθμού τοπικής αυτοδιοίκησης για τις συνέπειες της προσβαλλόμενης πράξης στην επιχειρηματική δράση και την τοπική οικονομία εν γένει, δ) το Επιμελητήριο Μεσσηνίας και ε) οι Δικηγορικοί Σύλλογοι Καλαμάτας και Κυπαρισσίας, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση θα επηρεάσει δυσμενώς την τοπική κοινωνία από κοινωνική και οικονομική άποψη, επιδιώκουν την ακύρωση της απόφασης του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων περί καταχώρισης στο τηρούμενο Μητρώο Ποικιλιών της ονομασίας «ΚΑΛΑΜΑΤΑ/KALAMATA» ως συνωνύμου της ονομασίας φυτικής ποικιλίας ελιάς «ΚΑΛΑΜΩΝ/KALAMON», για το λόγο ότι, όπως υποστηρίζεται, η ονομασία αυτή θίγει την προστατευόμενη ονομασία προέλευσης «Ελιά Καλαμάτας». Ειδικότερα, με την κρινόμενη αίτηση προβάλλεται ότι η υπό προσβολή υπουργική απόφαση, που προβλέπει την καταχώριση στο οικείο μητρώο φυτικών ποικιλιών του συνωνύμου «ΚΑΛΑΜΑΤΑ/KALAMATA», είναι αντίθετη προς τις διατάξεις του ενωσιακού δικαίου περί προστασίας των Π.Ο.Π., δεδομένου ότι από την εν λόγω ονομασία δημιουργείται κίνδυνος παραπλάνησης του καταναλωτή, κυρίως για τις αγορές του εξωτερικού, και απειλείται το κατοχυρωμένο με Π.Ο.Π. προϊόν με την ονομασία «Ελιά Καλαμάτας/Elia Kalamatas», «olive de Kalamata» κ.λπ., με εστίαση στην ομοιότητα μεταξύ των ονομασιών. Συγκεκριμένα, εν προκειμένω τυγχάνει άμεσης εφαρμογής η, ειδική για το επίδικο ζήτημα, διάταξη του άρθρου 42 του Κανονισμού 1151/2012, ενώ αποκλείεται η περίπτωση εφαρμογής της γενικής διάταξης του άρθρου 13 του ίδιου Κανονισμού, δεδομένου ότι πρόκειται για καταχώριση προϋφιστάμενης ονομασίας φυτικής ποικιλίας σε ειδικό κατάλογο ποικιλιών μετά τη καταχώριση προϊόντος Π.Ο.Π., και όχι νέας ονομασίας παλαιάς φυτικής ποικιλίας, όπου, άλλωστε, θα είχε ευθεία εφαρμογή το άρθρο 13 του Κανονισμού. Περαιτέρω, οι παρεμβαίνοντες προβάλλουν ότι η καταχώριση του επίμαχου συνωνύμου επιτρέπει στους παραγωγούς που καλλιεργούν τη φυτική ποικιλία στις λοιπές ελαιοπαραγωγικές περιοχές της Χώρας να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν την ονομασία αυτή για τα προϊόντα τους, όπως έπρατταν άλλωστε παλαιότερα, και ειδικότερα το όνομα «KALAMATA OLIVES», ονομασία με την οποία είναι εξοικειωμένος ο μέσος ενημερωμένος καταναλωτής που αντιλαμβάνεται το προϊόν ως προερχόμενο από την εν λόγω ποικιλία, την οποία γνωρίζει τουλάχιστον από το έτος 1954, και όχι ως το προϊόν Π.Ο.Π., το οποίο κυκλοφορεί μετά το έτος 1996. Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης και κατά τις παραδοχές της Διοίκησης, από τον τρόπο και τις ιδιαίτερες περιστάσεις της μακροχρόνιας χρήσης της ονομασίας φυτικής ποικιλίας «ΚΑΛΑΜΑΤΑ/KALAMATA», η οποία - καλλιεργούμενη πλέον σε ολόκληρη την Επικράτεια, κυρίως δε εκτός του Ν. Μεσσηνίας - διαθέτει εξαιρετική φήμη, και από το νόημα που η ονομασία αυτή απέκτησε με την πάροδο του χρόνου, ο μέσος ενημερωμένος καταναλωτής της Χώρας και του εξωτερικού, στο οποίο κυρίως απευθύνονται τα παραγόμενα από την ποικιλία προϊόντα, εκλαμβάνει την ονομασία αυτή ως ονομασία της συγκεκριμένης φυτικής ποικιλίας και όχι ως ονομασία προϊόντος παραγόμενου αποκλειστικά στο Ν. Μεσσηνίας και, μάλιστα, του συγκεκριμένου προϊόντος Π.Ο.Π. «Eλιά Καλαμάτας», «οlive de Kalamata» κ.λπ., με αποτέλεσμα να μην συντρέχει κίνδυνος παραπλάνησής του, εκμετάλλευση της φήμης του προϊόντος Π.Ο.Π. ή περίπτωση αθέμιτου ανταγωνισμού. Καταληκτικά, το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση, έκανε δεκτές τις παρεμβάσεις, ενώ απεφάνθη ότι δεν υποχρεούται σε αποστολή προδικαστικού ερωτήματος στο Δ.Ε.Ε., δεδομένου ότι η ερμηνεία του εφαρμοστέου εν προκειμένω δικαίου της Ένωσης (άρθρα 6, 13 και 42 του Κανονισμού 1151/2012) παρίσταται τόσο προφανής -κατά την έννοια της διάταξης του εδαφίου γ΄ του άρθρου 267 Σ.Λ.Ε.Ε.-, ώστε να μην καταλείπεται περιθώριο εύλογης αμφιβολίας (Μειοψ.).