Η παραγραφή χρηματικής αξιώσεως κατά του Ελληνικού Δημοσίου η οποία βεβαιώθηκε με τελεσίδικη απόφαση διοικητικού δικαστηρίου είναι πενταετής και αρχίζει από τη δημοσίευση της ως άνω αποφάσεως, διακόπτεται δε με την άσκηση ενδίκου μέσου κατ' αυτής. Εξάλλου, κατά τα παγίως κριθέντα, η αρχή της παραγραφής εν επιδικία, η οποία προϋποθέτει την αδράνεια των διαδίκων, δεν δύναται να εφαρμοσθεί στη διοικητική δικονομία, δεδομένου ότι στη διοικητική δικονομία η διαδικασία κινείται αυτεπαγγέλτως και όχι με πρωτοβουλία των διαδίκων, με συνέπεια ο διάδικος καθ' ου τρέχει η παραγραφή να μην έχει τη δυνατότητα να την διακόψει επιχειρώντας διαδικαστικές πράξεις, πράξεις δηλαδή οι οποίες προβλέπονται ειδικώς στον νόμο και επάγονται νομικές συνέπειες στην κίνηση και στην πρόοδο της διαδικασίας. Τούτο, εξάλλου, ειδικώς ορίζεται σε ειδικές διατάξεις και στον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας. Ενόψει των ανωτέρω, και υπό την ισχύ των διατάξεων του ν. 2362/1995, η παραγραφή χρηματικής απαιτήσεως κατά του Ελληνικού Δημοσίου βεβαιωθείσης με τελεσίδικη απόφαση διοικητικού δικαστηρίου, η οποία διακόπηκε με την άσκηση αιτήσεως αναιρέσεως κατ' αυτής, δεν αρχίζει εκ νέου ούτε συμπληρώνεται καθ' ον χρόνο εκκρεμεί η εκδίκαση της αιτήσεως αναιρέσεως. Περαιτέρω, και στην περίπτωση της θέσεως της υποθέσεως στο αρχείο, είτε με πράξη του Προέδρου του οικείου σχηματισμού είτε με την έκδοση δικαστικής αποφάσεως, η παραγραφή της εν λόγω αξιώσεως ρυθμίζεται αποκλειστικώς από τις ειδικές διατάξεις του Δημοσίου Λογιστικού, με συνέπεια η ρύθμιση, κατά την οποία η αίτηση αναιρέσεως θεωρείται στην περίπτωση αυτή ως μηδέποτε ασκηθείσα, να μην ασκεί από την άποψη αυτή επιρροή.