Με την κρινόμενη έφεση ζητήθηκε η εξαφάνιση της 826/2020 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με την οποία απορρίφθηκε η από 28.12.2018 αίτηση ακύρωσης των ήδη εκκαλούντων κατά του υπ’ αριθμ. πρωτ. οικ. …/…/25.10.2018 πρωτοκόλλου επιβολής ειδικής αποζημίωσης (Π.Ε.Ε.Α.) της Διεύθυνσης Δασών Αθηνών, δυνάμει του οποίου είχε επιβληθεί σε βάρος των εκκαλούντων ειδική αποζημίωση για τη διατήρηση, για το χρονικό διάστημα από 1.1.2016 έως 31.12.2017, αυθαιρέτων κτισμάτων, εντός δασικής αναδασωτέας έκτασης στη θέση «…» της περιφέρειας του Δήμου Γαλατσίου Αττικής. Κατά την έννοια του άρθρου 52 § 7 Ν. 4280/2014, η Διοίκηση δεν στερείται της δυνατότητας να εκδώσει τα σχετικά πρωτόκολλα επιβολής ειδικής αποζημίωσης, των οποίων η ισχύς και μόνο αναστέλλεται κατά τη διάρκεια της σχετικής προθεσμίας, και τα οποία, λαμβανομένης υπόψη και της παράτασης της προθεσμίας αυτής μέχρι 31.12.2022, αποτελούν μοχλό πίεσης για την ταχύτερη διευθέτηση του ζητήματος, είτε με την κατεδάφιση των αυθαίρετων κατασκευών είτε με την λήψη των σχετικών εγκρίσεων, στην τελευταία δε περίπτωση οι πράξεις που έχουν εκδοθεί, είτε πριν είτε κατά τη διάρκεια της προθεσμίας αυτής, ανακαλούνται υποχρεωτικά. Εξάλλου, με την ως άνω διάταξη δεν καθίσταται νόμιμη η λειτουργία των επίμαχων εγκαταστάσεων για το επίμαχο χρονικό διάστημα, όπως εσφαλμένως υπολαμβάνουν οι εκκαλούντες, απλώς προβλέφθηκε μία μεταβατική περίοδος ανοχής τους. Συνεπώς, ο σχετικός λόγος έφεσης κρίθηκε απορριπτέος ως αβάσιμος. Ωστόσο, ενόψει της σημασίας του τιθέμενου ζητήματος σχετικά με την ερμηνεία της διάταξης του άρθρου 52 § 7 Ν. 4280/2014, το Τμήμα έκρινε ότι η υπόθεση έπρεπε ως προς τον λόγο αυτόν να παραπεμφθεί στην επταμελή σύνθεση του Τμήματος.