Το Συμβούλιο της Επικρατείας με την υπ’ αριθμ. 2096/2018 απόφασή του έκρινε ότι οι σύνδικοι πτώχευσης δεν υποχρεούνται πλέον να καταβάλλουν ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων, σε φορολογικές και τελωνειακές υποθέσεις, το 20% του οφειλόμενου φόρου ή δασμού ή τέλους, προκειμένου να εισαχθεί η υπόθεση στο ακροατήριο.

Συγκεκριμένα, στην απόφαση τονίζεται ότι η διάταξη του άρθ. 93 παρ. 3 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, η οποία προβλέπει ότι γενικά επί φορολογικών και τελωνειακών διαφορών ο προσφεύγων στα διοικητικά δικαστήρια οφείλει, «με ποινή απαραδέκτου της εφέσεως, να καταβάλει μέχρι την ημερομηνία της αρχικής δικασίμου ποσό 20% του οφειλομένου κυρίου φόρου, δασμού ή τέλους, δεν εφαρμόζεται σε περίπτωση που την έφεση ασκεί σύνδικος πτώχευσης, αναφορικά με φορολογική ενοχή του πτωχού».

Όπως αναφέρει το ΣτΕ, το άρθρο 277 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας προβλέπει την υποχρέωση καταβολής αναλογικού παραβόλου, ως προϋπόθεση του παραδεκτού της προσφυγής και της έφεσης στις χρηματικού αντικειμένου φορολογικές εν γένει διαφορές.

Αυτή η πρόβλεψη του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας περιλαμβάνει και τις περιπτώσεις, κατά τις οποίες το ένδικο μέσο (προσφυγή, έφεση κ.λπ.) ασκείται από σύνδικο πτώχευσης και αφορά στην επιβολή φόρων πάσης φύσεως και κυρώσεις για παραβάσεις φορολογικής νομοθεσίας που δημιουργήθηκαν πριν την κήρυξη σε πτώχευση της εταιρείας.

Όμως, επισημαίνεται στην απόφαση ότι «προκειμένου να μην καταβληθεί αναλογικό παράβολο, μπορεί ο σύνδικος να ζητήσει από το δικαστήριο τη χορήγηση του ευεργετήματος της πενίας, όπως προβλέπει το άρθρο 276 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας».