Με την -κατ’ εφαρμογήν των διατάξεων του ν. 2322/1995- παροχή της εγγυήσεως του Ελληνικού Δημοσίου για δάνεια που χορηγούνται από πιστωτικά ιδρύματα προς ορισμένες κατηγορίες επιχειρήσεων γεννάται παρεπόμενη ενοχή, η φύση της οποίας καθορίζεται βάσει της κύριας έννομης σχέσεως, της σχέσεως, δηλαδή, στο πλαίσιο της οποίας γεννήθηκε η κύρια οφειλή, προς εξασφάλιση της οποίας χορηγείται η εγγύηση. Εφόσον, συνεπώς, η κύρια έννομη σχέση του δανείου, για το οποίο ζητήθηκε από την δανειοδοτηθείσα επιχείρηση η παροχή της εγγυήσεως του Δημοσίου, διέπεται καθ’ ολοκληρίαν από το ιδιωτικό δίκαιο, η υπό κρίση διαφορά που γεννήθηκε με την άρση της εγγυήσεως του Δημοσίου συνιστά, ενόψει του παρεπομένου χαρακτήρα της συμβάσεως εγγυήσεως, ιδιωτική διαφορά, η επίλυση της οποίας ανήκει στα πολιτικά δικαστήρια κατ’ άρθρο 94 παρ. 2 του Συντάγματος. (Μειοψ.).