Η Διοίκηση δεν έχει, κατ’ αρχήν, υποχρέωση ανάκλησης ή τροποποίησης των κανονιστικών πράξεων που έχει εκδώσει κατ’ εξουσιοδότηση τυπικού νόμου. Εξάλλου, κατά το άρθρο 45 παρ. 4 του π.δ. 18/1989, χωρεί αίτηση ακύρωσης της παράλειψης της Διοίκησης να προβεί σε οφειλόμενη νόμιμη ενέργεια, εφόσον ο νόμος της επιβάλλει την υποχρέωση να ρυθμίσει συγκεκριμένο ζήτημα με την έκδοση εκτελεστής διοικητικής πράξης. Τέτοια παράλειψη δεν στοιχειοθετείται, κατ’ αρχήν, όταν ο νόμος παρέχει την εξουσία στη διοικητική αρχή να ρυθμίζει ζήτημα με κανονιστική πράξη, διότι η εκτίμηση της σκοπιμότητας για την έκδοση ή μη κανονιστικής πράξης και για το χρόνο έκδοσής της ανήκει στην ανέλεγκτη από τον ακυρωτικό δικαστή κρίση της διοικητικής αρχής. Κατ’ εξαίρεση, στοιχειοθετείται παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενεργείας είτε όταν η νομοθετική εξουσιοδότηση επιβάλλει στη Διοίκηση την υποχρέωση να εκδώσει κανονιστική πράξη, εφόσον συντρέχουν ορισμένες αντικειμενικές προϋποθέσεις ή εφόσον τίθεται ορισμένη προθεσμία, είτε όταν η υποχρέωση της Διοίκησης να προβεί σε κανονιστική ρύθμιση προκύπτει ευθέως από το Σύνταγμα. Εν προκειμένω, το άρθρο 41 του ν. 1249/1982 ναι μεν προβλέπει την περιοδική επανεξέταση και αναπροσαρμογή (ανά διετία ή εντός εύλογου χρόνου μετά την πάροδο αυτής), με κανονιστική πράξη της Διοίκησης, των τιμών εκκίνησης των ακινήτων, ενόψει της μεταβλητότητας της αγοράς των ακινήτων, ώστε οι τιμές αυτές να ανταποκρίνονται, κατά το δυνατόν, στις εκάστοτε διαμορφούμενες αγοραίες αξίες, αλλά δεν προβλέπει αντίστοιχη υποχρέωση της Διοίκησης για (περιοδική) έκδοση κανονιστικής πράξης όσον αφορά τους Συντελεστές Αξιοποίησης Οικοπέδου (ΣΑΟ), οι οποίοι, άλλωστε, δεν συναρτώνται με τα οικονομικά δεδομένα της αγοράς, αλλά αντιστοιχούν, κατ’ αρχήν, στους ισχύοντες συντελεστές δόμησης, ήτοι σε κανονιστικές ρυθμίσεις του πολεοδομικού καθεστώτος εκάστης περιοχής. Ενόψει των προηγουμένων, δεν στοιχειοθετείται, δια της επίδικης κοινής υπουργικής απόφασης, παράλειψη της Διοίκησης για ανακαθορισμό ή τροποποίηση ΣΑΟ ακινήτων.