Με την κρινόμενη αίτηση ζητείται η ακύρωση της υπ’ αριθμ. 187/2022 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αλίμου, δυνάμει της οποίας καθορίστηκαν οι συντελεστές υπολογισμού τελών χρήσης κοινοχρήστων χώρων για το έτος 2023, κατά το σκέλος με το οποίο αυξήθηκαν τα ένδικα τέλη στο Α΄ και Β΄ Αλίπεδο Αλίμου, καθορίστηκε δε μέγιστη επιτρεπόμενη επιφάνεια κατάληψης των κοινοχρήστων χώρων (μέχρι 400 τ.μ.). Με τη μεταγενέστερη «αίτηση συνέχισης της δίκης» ζητήθηκε, κατ’ επίκληση του άρθρου 32 § 3 Π.Δ. 18/1989, η ακύρωση της υπ’ αριθμ. 274/2023 απόφασης του ιδίου ως άνω Δημοτικού Συμβουλίου, με την οποία καθορίστηκαν οι συντελεστές υπολογισμού τελών χρήσης κοινοχρήστων χώρων για το έτος 2024. Ειδικότερα, στον Δήμο Αλίμου έχει παραχωρηθεί για 30 έτη, κατά χρήση και χωρίς αντάλλαγμα, παραθαλάσσια έκταση 36.998 τ.μ., κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου, με σκοπό την δημιουργία από τον Δήμο -με δαπάνες του- έργων δημόσιας ωφέλειας, χαρακτηριζόμενη ως «τουριστικός χώρος», ενώ η παραχώρηση δεν περιελάμβανε τον έμπροσθεν της έκτασης αυτής αιγιαλό και παραλία, που παρέμειναν στη διαχείριση του Ε.Ο.Τ.. Σε συνέχεια της αποδοχής της παραχώρησης από το Δημοτικό Συμβούλιο Αλίμου, ακολούθησε η υπογραφή ιδιωτικού συμφωνητικού μεταξύ, αφενός, του Δήμου Αλίμου και της «ΑΔΗΠΑΛ Α.Ε.» και αφετέρου της εταιρείας «… Ε.Π.Ε.», η δε «ΑΔΗΠΑΛ Α.Ε.» είχε συσταθεί με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αλίμου με καταστατικό σκοπό, μεταξύ άλλων, την εκμετάλλευση των κοινοχρήστων χώρων του Δήμου. Περαιτέρω, προβλήθηκε από τις αιτούσες ότι κατά παράβαση του άρθρου 13 του β.δ/τος της 24.9/20.10.1958 καθορίζονται με τις προσβαλλόμενες κανονιστικές πράξεις τα επίμαχα τέλη σε ακίνητα του Α΄ και Β΄ Αλιπέδου του Δήμου Αλίμου, τα οποία αποτελούν εκτάσεις ανήκουσες στην κυριότητα ή διαχειριστική εξουσία της Ε.Τ.Α.Δ., ενόψει, ιδίως, του γεγονότος ότι τα τέλη χρήσης κοινοχρήστων χώρων επιβάλλονται μόνο σε χώρους νομίμως χαρακτηρισμένους ως κοινοχρήστους. Κατά την έννοια ειδικότερων διατάξεων του Ν.Ο.Κ., η επιβολή του καθοριζομένου από το άρθρο 13 του από 24.9/20.10.1958 β.δ/τος τέλους προβλέπεται και για τη χρήση κοινοχρήστων χώρων που κείνται εκτός σχεδίου πόλεως, αλλά εντός των διοικητικών ορίων του οικείου Δήμου, υπό την προϋπόθεση, ωστόσο, οι χώροι αυτοί να έχουν πράγματι τεθεί στην κοινή χρήση και ανήκουν στον επιβάλλοντα το τέλος Δήμο. Επιπροσθέτως, σύμφωνα με την πάγια νομολογία, ακίνητο που βρίσκεται εκτός σχεδίου πόλεως αποκτά την ιδιότητα του κοινοχρήστου α) από τον νόμο ή δυνάμει άλλης διοικητικής πράξης (όπως ο καθορισμός οριογραμμής αιγιαλού), β) με τη βούληση του ιδιοκτήτη του, η οποία πρέπει να εκδηλωθεί με νομότυπη δικαιοπραξία (π.χ. διαθήκη ή δωρεά) ή και με παραίτηση από την κυριότητα με σκοπό να καταστεί το πράγμα κοινόχρηστο (με συμβολαιογραφική πράξη η οποία θα μεταγραφεί) και γ) στην περίπτωση της «αμνημονεύτου χρόνου αρχαιότητας» (vetustas). Η υπαγωγή της έκτασης στην έννοια και το προστατευτικό καθεστώς των παράκτιων ζωνών, μοναδικώς ένεκα της θέσης και της μορφολογίας αυτής, δεν της προσδίδει άνευ ετέρου τον χαρακτήρα του κοινοχρήστου και εκτός συναλλαγής πράγματος, εφ’ όσον, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, στην επίμαχη εκτός σχεδίου έκταση δεν περιλαμβάνεται αιγιαλός και παραλία, ενώ έχουν διατηρηθεί οι νομίμως υφιστάμενες κατά τον χρόνο θέσπισης του Π.Δ. χρήσεις που ευρίσκονται στις επίδικες εκτάσεις (εντός των χρήσεων περιλαμβάνονται και τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος). Το Δικαστήριο απέρριψε την παρέμβαση της ΕΤΑΔ και έκανε δεκτή την αίτηση, ακυρώνοντας τις προσβαλλόμενες κανονιστικές πράξεις του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αλίμου, κατά το μέρος που αναφέρονται στην εδαφική έκταση, στην οποία ευρίσκονται τα ΚΥΕ των αιτουσών εταιρειών.