Με την κρινόμενη αίτηση ζητήθηκε η αναίρεση της 3122/2017 αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με την οποία απορρίφθηκε η από 12.10.2015 προσφυγή του ήδη αναιρεσείοντος κατά της τεκμαιρομένης, λόγω απράκτου παρόδου τριμήνου, απορρίψεως της .../20.4.2015 ενδικοφανούς προσφυγής του, την οποία είχε ασκήσει κατ’ άρθρον 63 του ν. 4174/2013 ενώπιον της Διεύθυνσης Επιλύσεως Διαφορών της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων του Υπουργείου Οικονομικών κατά της, επίσης προσβληθείσης με την προσφυγή, .../26.3.2015 πράξεως του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Παλλήνης. Με την πράξη αυτή είχε καταλογισθεί στον αναιρεσείοντα φόρος κληρονομίας ύψους 281.665,90 ευρώ. Κατά τη διάταξη του άρθρου 10 παρ. 3 του Κώδικα Φορολογίας Κληρονομιών, εκείνος στον οποίο επήχθη κληρονομιαία ακίνητη περιουσία δύναται να ασκήσει, ενώπιον του αρμοδίου Διοικητικού Δικαστηρίου, προσφυγή προκειμένου να αμφισβητήσει την προκαθορισμένη (αντικειμενική) αξία των κληρονομιαίων ακινήτων και να ζητήσει να προσδιορισθεί η αξία αυτών στο ύψος της αγοραίας αξίας τους. Οι διατάξεις αυτές είναι ειδικές και ως τέτοιες δεν έχουν καταργηθεί από τον Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (Κ.Φ.Δ.), όμως δεν αποκλείουν άνευ ετέρου την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 63 του Κώδικα αυτού, σε περίπτωση κατά την οποία ο φορολογούμενος κληρονόμος ασκήσει εμπροθέσμως την κατ’ άρθρον 10 παρ. 3 του Κώδικα Φορολογίας Κληρονομιών προσφυγή, η δε φορολογική Αρχή, εν όσω η προσφυγή εκκρεμεί προς κρίση, προχωρήσει στην έκδοση πράξεως προσδιορισμού του φόρου κληρονομιάς επί τη βάσει της προκαθορισμένης (αντικειμενικής αξίας) εκάστου κληρονομιαίου ακινήτου. Η ερμηνεία αυτή διασφαλίζει την αποτελεσματική άσκηση του κατ’ άρθρον 20 παρ. 1 του Συντάγματος ατομικού δικαιώματος παροχής έννομης προστασίας. Ειδικότερα, σε περίπτωση ως η εν λόγω, ο φορολογούμενος κληρονόμος δύνανται να ασκήσει την κατ’ άρθρον 63 παρ. 8 του Κ.Φ.Δ. προσφυγή κατά της πράξεως του Εφόρου, και δι’ αυτής να προβάλει ισχυρισμούς με τους οποίους αμφισβητεί την προκαθορισμένη (αντικειμενική) αξία των κληρονομιαίων ακινήτων, η δε αρμόδια να κρίνει επί της προσφυγής αυτής διοικητική Αρχή, ως περαιτέρω και τα Διοικητικά Δικαστήρια, υποχρεούται να κρίνει επί των προβαλλομένων ισχυρισμών δεσμευομένη από την απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου που τυχόν έκρινε επί της κατ’ άρθρον 10 παρ. 3 του Κώδικα Φορολογίας Κληρονομιών προσφυγής. Εν προκειμένω, ο ήδη αναιρεσείων είχε ασκήσει, εμπροθέσμως, ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, την κατ’ άρθρον 10 παρ. 3 του Κώδικα Φορολογίας Κληρονομιών προσφυγή, πλην ακολούθως η Δ.Ο.Υ. Παλλήνης, πριν ακόμη το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών αποφανθεί επί της προσφυγής, προχώρησε στην έκδοση της .../26.3.2015 πράξεως, με την οποία προσδιόρισε τον φόρο κληρονομιάς επί τη βάσει της προκαθορισμένης (αντικειμενικής) αξίας των κληρονομιαίων ακινήτων. Εν όψει αυτών, είναι πλημμελώς αιτιολογημένη η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, με την οποία κρίθηκε ότι, αφού ο ήδη αναιρεσείων είχε παραιτηθεί από την προσφυγή του ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία προέβαλε αμφισβήτηση της προκαθορισμένης (αντικειμενικής) αξίας των κληρονομιαίων ακινήτων, απαραδέκτως επανέφερε την αμφισβήτηση αυτή με την προσφυγή κατά της σιωπηρής απορρίψεως της .../20.4.2015 ενδικοφανούς προσφυγής του, κατά τα ανωτέρω εκτεθέντα. Για τον λόγο αυτόν, βασίμως προβαλλόμενο με την υπό κρίση αίτηση, η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση κρίθηκε αναιρετέα, η δε υπόθεση παραπέμφθηκε στο δικάσαν Διοικητικό Εφετείο, προκειμένου να προχωρήσει στην περαιτέρω εκδίκαση της από 12.10.2015 προσφυγής του ήδη αναιρεσείοντος.