Με την κρινόμενη προσφυγή ζητήθηκε η εξαφάνιση, άλλως η μεταρρύθμιση της απόφασης του Πρωτοβαθμίου Πειθαρχικού Συμβουλίου του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, δυνάμει της οποίας επιβλήθηκε στην προσφεύγουσα και δημόσια υπάλληλο, η πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης για τα πειθαρχικά παραπτώματα της παράβασης του υπαλληλικού καθήκοντος καθώς και της απόκτησης οικονομικού οφέλους ή ανταλλάγματος προς όφελος του ίδιου του υπαλλήλου ή τρίτου προσώπου, κατά την άσκηση των καθηκόντων του ή εξ αφορμής αυτών. Από τις διατάξεις του Υπαλληλικού Κώδικα προκύπτει ότι η λύση της υπηρεσιακής σχέσης δεν επηρεάζει την πειθαρχική δίκη, καθώς με τις ειδικές αυτές διατάξεις εκδηλώθηκε η σαφής βούληση του νομοθέτη για τη συνέχιση της πειθαρχικής διαδικασίας και μετά την καθ’ οιονδήποτε τρόπο λύση της υπηρεσιακής σχέσης του υπαλλήλου (με εξαίρεση την περίπτωση του θανάτου), για τον κολασμό πειθαρχικών παραπτωμάτων, τα οποία διαπράχθηκαν από τον υπάλληλο ενόσω διαρκούσε η υπαλληλική του σχέση και για τον έλεγχο των οποίων είχε αρχίσει η πειθαρχική διαδικασία πριν από την έξοδό του από την υπηρεσία. Η δε ολοκλήρωση της πειθαρχικής διαδικασίας, με την έκδοση απόφασης, εξυπηρετεί τη συνταγματική αρχή του κράτους δικαίου και δικαιολογείται από λόγους δημόσιου συμφέροντος, ενώ η πειθαρχική διαδικασία που συνεχίζεται και μετά τη λύση της υπηρεσιακής σχέσης, ολοκληρώνεται με την επιβολή στον υπάλληλο που έχει ήδη αποχωρήσει από την υπηρεσία, εφόσον αυτός κριθεί ένοχος για τα πειθαρχικά παραπτώματα που του αποδίδονται, οποιασδήποτε ποινής από τα αρμόδια όργανα. Σημειώνεται ότι σε περίπτωση σύναψης άλλης υπηρεσιακής σχέσης του διωκομένου με το Δημόσιο, κατά τον χρόνο που εκκρεμεί εις βάρος του πειθαρχική διαδικασία μη ολοκληρωθείσα, το συγκεκριμένο υπηρεσιακό δεδομένο δεν ασκεί επιρροή στην επιλογή της πειθαρχικής ποινής, ούτε στην εκτέλεσή της, άλλως θα οδηγούσε σε «πειθαρχική ασυλία» του διωκομένου. Σε κάθε περίπτωση, το Δικαστήριο έχει κρίνει με την πάγια νομολογία του ότι για τη φύση αυτών των παραπτωμάτων, εκτιμώνται όλα τα στοιχεία του φακέλου της πειθαρχικής υπόθεσης, ύστερα από νέα στάθμιση του αποδεικτικού υλικού, λαμβάνοντας υπόψη την τυχόν έμπρακτη μεταμέλεια, τις τυχόν συντρέχουσες ελαφρυντικές περιστάσεις και την εν γένει υπηρεσιακή εικόνα του υπαλλήλου καθ’ όλη τη σταδιοδρομία του. Εν προκειμένω, η προσφεύγουσα, υπάλληλος του Τμήματος Γεωργικών Εφαρμογών και Ανάλυσης Λιπασμάτων Κεντρικής Μακεδονίας της Διεύθυνσης Αποκεντρωμένων Υπηρεσιών Κεντρικής Μακεδονίας, είχε ορισθεί υπόλογος διαχειρίστρια της πάγιας προκαταβολής του Ταμείου Γεωργίας και Κτηνοτροφίας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κατά τα έτη 2015 έως 2018. Ενώ όφειλε, κατά την ιδιότητά της, να μεταφέρει στον λογαριασμό του Ταμείου το αδιάθετο υπόλοιπο της πάγιας προκαταβολής έτους 2015 που ανερχόταν σε 8.409,63 ευρώ, το παρακράτησε παράνομα, ενώ στις 9.2.2016 κατήρτισε εξ υπαρχής πλαστό δελτίο αναγγελίας πίστωσης της Τράπεζας (κατάστημα Θεσσαλονίκης), στο οποίο εμφανιζόταν ψευδώς ότι είχε μεταφέρει, ως αδιάθετο υπόλοιπο της πάγιας προκαταβολής έτους 2015, το ποσό των 8.435,36 ευρώ από τον λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδος στον λογαριασμό του Ταμείου Γεωργίας και Κτηνοτροφίας. Ο ισχυρισμός της προσφεύγουσας περί κανονικής επιστροφής των ποσών της πάγιας προκαταβολής με μεταφορά από τον λογαριασμό της ένεκα προβλήματος στο σύστημα μεταφοράς στην Τράπεζα της Ελλάδος δεν έγινε αποδεκτός, ενώ οι προβαλλόμενοι ισχυρισμοί περί ελλείψεως ευθύνης της προσφεύγουσας ως προς τη γνησιότητα των επίδικων τραπεζικών εγγράφων, ως εκ του ότι αυτά είχαν ελεγχθεί και θεωρηθεί γνήσια από τον Επίτροπο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, κρίθηκαν από το Δικαστήριο απορριπτέοι, δεδομένου ότι τυχόν δημοσιονομική ευθύνη της για το έλλειμμα είναι αυτοτελής και ανεξάρτητη από την πειθαρχική της ευθύνη για πλημμελή άσκηση των καθηκόντων της ως υπολόγου διαχειριστή της πάγιας προκαταβολής. Το Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή.