Η παρούσα υπόθεση εισήχθη  στο Τμήμα με επταμελή σύνθεση ένεκα σπουδαιότητας. Η αιτούσα εταιρεία, ιδιοκτήτρια του ηλεκτρονικού ιστοτόπου «www.zougla.gr», με την κρινόμενη αίτηση επιδιώκει την ακύρωση της υπ’ αριθμ. 99/2021 απόφασης του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, δυνάμει της οποίας επεβλήθη στην προαναφερόμενη, ως διοικητική κύρωση, πρόστιμο α) των ογδόντα χιλιάδων (80.000) ευρώ για την προβολή ποιοτικά υποβαθμισμένου οπτικοακουστικού περιεχομένου και β) των σαράντα χιλιάδων (40.000) ευρώ για την παραβίαση της υποχρέωσης σεβασμού της ανθρώπινης αξίας και προσωπικότητας, ενώ επιπλέον η απόφαση ορίστηκε εκτελεστή κατά του νόμιμου εκπροσώπου της αιτούσας, … …. Κατά τον Ν. 4779/2021, ο οποίος ενσωματώνει στο εθνικό δίκαιο την Οδηγία (ΕΕ) 2010/13, η αρμοδιότητα για την επιβολή κυρώσεων για παραβάσεις του νόμου αυτού ανατίθεται στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (Ε.Σ.Ρ.), ενώ οι κυρώσεις που το Ε.Σ.Ρ. επιβάλλει προβλέπονται στο άρθρο 36 §1 του ίδιου νόμου κατά παραπομπή στα εθνικά νομοθετήματα, τα οποία θεσπίζουν συγκεκριμένες κυρώσεις για παραβάσεις της αμιγώς εθνικής ραδιοτηλεοπτικής νομοθεσίας. Από τους σημαντικότερους κανόνες που διέπουν το περιεχόμενο των ραδιoτηλεοπτικών υπηρεσιών και η παραβίασή τους συνεπάγεται την επιβολή των σχετικών κυρώσεων από το Ε.Σ.Ρ., συνιστούν η υποχρέωση σεβασμού της ανθρώπινης αξίας και αξιοπρέπειας και η ευθέως απαγόρευση της προβολής ποιοτικά υποβαθμισμένου περιεχόμενου. Από τη συνδυαστική ερμηνεία των διατάξεων των άρθρων 3 §1 περ. α΄του Ν. 2328/1995 και 3 §§ 1-3 του Ν. 4173/2013, οι συγκεκριμένες υποχρεώσεις ισχύουν και για το οπτικοακουστικό περιεχόμενο των διαδικτυακών ιστοτόπων των τηλεοπτικών σταθμών που εκπέμπουν το πρόγραμμά τους, σε αντίθεση με τους φορείς που παρέχουν τηλεοπτικές υπηρεσίες μέσω διαδικτύου και οι οποίοι δεν είναι παραδοσιακοί τηλεοπτικοί σταθμοί. Ειδικότερα, οι τελευταίοι δεν καταλαμβάνονται από τις διατάξεις της ραδιοτηλεοπτικής νομοθεσίας, με αποτέλεσμα η εθνική ανεξάρτητη ρυθμιστική αρχή να μην δύναται, κατά διασταλτική ερμηνεία ή κατ’ ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων αυτών του εθνικού δικαίου, να τους επιβάλει τις σχετικές κυρώσεις. Από τη σχετική εθνική νομοθεσία δεν προκύπτει σαφώς και κατά τρόπο αναμφισβήτητο ότι οι επιβαλλόμενες με αυτές υποχρεώσεις και οι προβλεπόμενες κυρώσεις αναφέρονται και στις τηλεοπτικές υπηρεσίες που παρέχονται από μη παραδοσιακό τηλεοπτικό σταθμό μέσω διαδικτύου. Σύμφωνα με την εθνική ρυθμιστική αρχή, οι επίμαχες υποχρεώσεις πρέπει να ισχύουν και για όλους τους φορείς που μεταδίδουν τηλεοπτικό περιεχόμενο διαδικτυακά, όπως η αιτούσα εταιρία στην κρινόμενη υπόθεση. Κατά τη μειοψηφήσασα γνώμη, ως προς την ερμηνεία του εθνικού δικαίου, νομίμως επιβάλλονται από την εθνική ρυθμιστική αρχή κυρώσεις για παροχή τηλεοπτικών υπηρεσιών μέσω διαδικτύου από φορέα ο οποίος εκπέμπει αποκλειστικά μέσω του διαδικτύου, εφόσον διαπιστωθεί ότι παραβιάζονται οι υποχρεώσεις που απορρέουν από το άρθρο 15 §2 του Συντάγματος. Το ΔΕΕ έχει κρίνει ότι σε περίπτωση που κράτος μέλος επιλέξει να θεσπίσει, στους τομείς που υπάγονται στο ρυθμιστικό πεδίο της Οδηγίας, αυστηρότερους ή λεπτομερέστερους κανόνες για τους παρόχους οπτικοακουστικών υπηρεσιών σε σχέση με τους κανόνες που θεσπίζονται από την ίδια την Οδηγία, έχει υποχρέωση να τηρεί, μεταξύ άλλων, την αρχή της ίσης μεταχείρισης και της ασφάλειας του δικαίου. Ακολούθως, το Δικαστήριο υποχρεούται να θέσει ως ερώτημα, μεταξύ άλλων, στο ΔΕΕ το ζήτημα ένταξης στους σκοπούς της Οδηγίας και, συνεπώς, στο ρυθμιστικό πεδίο αυτής, της εξασφάλισης του σεβασμού και της προστασίας της ανθρώπινης αξίας και αξιοπρέπειας και της αποτροπής της προβολής ποιοτικά υποβαθμισμένου περιεχομένου από τους παρόχους τηλεοπτικών υπηρεσιών και, συγκεκριμένα, περιεχομένου προβαλλόμενο από μη παραδοσιακό τηλεοπτικό σταθμό μέσω διαδικτύου. Καταληκτικά, το Δικαστήριο υποβάλλει πέντε προδικαστικά ερωτήματα στο ΔΕΕ, τα οποία κρίνονται λυσιτελή και χρήσιμα για την επίλυση της ένδικης υπόθεσης και, συνεπώς, αναβάλλει την οριστική κρίση επί της αίτησης.