Με την κρινόμενη αίτηση ζητήθηκε η αναίρεση της 67/2022 αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης καθ’ ο μέρος με αυτήν απορρίφθηκε έφεση του αναιρεσείοντος Δημοσίου κατά της 7919/2019 απόφασης του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, κατά το μέρος της με το οποίο, κατ’ αποδοχήν ανακοπής της αναιρεσίβλητης, ακυρώθηκε η .../6.11.2012 πράξη ταμειακής βεβαίωσης του Προϊσταμένου της Ζ΄ Δ.Ο.Υ. Θεσσαλονίκης με την οποία είχε βεβαιωθεί σε βάρος της φόρος κληρονομίας, μεταξύ άλλων, και για ποσοστό 29,17% εξ αδιαιρέτου από οικόπεδο εμβαδού 2.173,13 τ.μ., κειμένου στο Δήμο Καλαμαριάς στο … Ο.Τ. Με την άσκηση της ανακοπής κατά της πράξεως ταμειακής βεβαίωσης δεν επιτρέπεται κατ’ αρχήν η αμφισβήτηση της νομιμότητας του τίτλου βάσει του οποίου εχώρησε η βεβαίωση αν κατ’ αυτού προβλέπεται η άσκηση προσφυγής. Εξαίρεση προβλέπεται μόνο στην περίπτωση απόσβεσης της απαίτησης για την ικανοποίηση της οποίας επισπεύδεται η εκτέλεση· όπως δε συνάγεται τόσο από το γράμμα, όσο και από το σκοπό της διατάξεως της παρ. 5 του άρθρου 224 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, ως απόσβεση νοείται η εξαφάνιση της οφειλής λόγω γεγονότος που έλαβε χώρα μετά την γέννησή της. Δεν μπορεί, επομένως, να θεωρηθεί ως απόσβεση η εξαρχής έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης, όπως συμβαίνει στις (περιοριστικώς) απαριθμούμενες στο άρθρο 7 του ν. 2961/2001 περιπτώσεις της εκ του νόμου μετάθεσης της γέννεσης της φορολογικής υποχρέωσης. Συνεπώς, η μετάθεση, εν προκειμένω, του χρόνου γέννησης της φορολογικής υποχρέωσης για το επίδικο υπό απαλλοτρίωση ακίνητο είτε κατά τον χρόνο καταβολής της σχετικής αποζημίωσης, είτε κατά τον χρόνο άρσης της απαλλοτρίωσης, δεν δύναται να εξομοιωθεί με απόσβεση της οφειλής και, κατ’ επέκταση, δεν μπορεί να εξεταστεί παραδεκτώς σχετικός ισχυρισμός στα πλαίσια ανακοπής, όπως εσφαλμένα δέχθηκε η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση. Αντιθέτως η εν λόγω περίπτωση συνιστά εξ αρχής έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης για το εν λόγω κληρονομιαίο ακίνητο, ως προς το οποίο η αναιρεσίβλητη μπορούσε να προβεί σε ανάκληση της αρχικής δηλώσεώς της κατά το άρθρο 72 του ν. 2691/2001, και στη συνέχεια να προσβάλει με προσφυγή ενώπιον των δικαστηρίων της ουσίας την τυχόν απορριπτική επ’ αυτής, ρητή ή σιωπηρή, απάντηση της φορολογικής αρχής. Για το λόγο, το Δικαστήριο έκρινε ότι έπρεπε να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση και να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, η δε υπόθεση να παραπεμφθεί προς διευκρίνιση ως προς το πραγματικό στο Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης για νέα νόμιμη κρίση.