Με το κρινόμενο ένδικο βοήθημα, το οποίο επιγράφεται «προσφυγή» και παραπέμφθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας με την 113/2021 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Τρίπολης προκειμένου να δικαστεί ως αίτηση ακυρώσεως, ζητείται: 1) η ακύρωση της παράλειψης, άλλως άρνησης του Δήμου ... να αναγνωρίσει την επέλευση αποτελεσμάτων από την επομένη μέρα της υποβολής δήλωσης παραίτησης του Σ... Α... από το αξίωμα του δημοτικού συμβούλου ..., στο οποίο αυτός είχε εκλεγεί κατά τις δημοτικές εκλογές της 26ης Μαΐου 2019, καθώς και να υποχρεωθεί ο Δήμος ... να αναγνωρίσει την επέλευση εννόμου αποτελέσματος από την παραίτηση και 2) να αναγνωρισθεί η υποχρέωση της Διοίκησης να καλέσει τον ασκούντα το κρινόμενο ένδικο βοήθημα, ως πρώτο αναπληρωματικό του συνδυασμού «...», επικεφαλής του οποίου ήταν ο Σ... Α..., να ορκισθεί δημοτικός σύμβουλος στη θέση του παραιτηθέντος και να υποχρεωθεί η Δήμαρχος ... στην έκδοση πράξης πρόσκλησης και όρκισης του προσφεύγοντος. Επίσης, το κρινόμενο ένδικο βοήθημα ασκείται και κατά «κάθε έκνομου πράξεως ή παραλείψεως σε νόμιμο πράξη εκάστου τούτων αναγόμενες στις πράξεις τους και παραλείψεις τους σχετιζόμενες με τη Δήλωση παραιτήσεως από Δημοτικού Συμβούλου του Δήμου ... του Σ… Α... ως και τις πράξεις ή παραλείψεις αναγόμενες στις κατά νόμο υποχρεωτικές πράξεις της Δημάρχου προς συμπλήρωση των θέσεων του Δημοτικού Συμβουλίου ... νομίμως». Η κρινόμενη διαφορά αφορά την παράλειψη της Διοικήσεως να διαπιστώσει τις έννομες συνέπειες που επήλθαν από την φερόμενη υποβολή παραιτήσεως του μνησθέντος δημοτικού συμβούλου και την παράλειψη του καθ’ ου δήμου να καλέσει τον ασκούντα το κρινόμενο ένδικο βοήθημα, ως πρώτο αναπληρωματικό του αναφερθέντος συνδυασμού, να ορκισθεί δημοτικός σύμβουλος του Δήμου …. κατόπιν της φερόμενης παραίτησης του εν λόγω δημοτικού συμβούλου. Η διαφορά αυτή δεν υπάγεται στις διατάξεις των άρθρων 244 – 266 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας και 45 – 51 του ν. 3852/2010, οι οποίες διέπουν τις διαφορές που αναφύονται κατά την εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη των αιρετών οργάνων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης. Περαιτέρω, σύμφωνα με τον προέχοντα χαρακτήρα των ανωτέρω διατάξεων του ν. 3852/2010, η κρινόμενη διαφορά, αφορώσα την παραίτηση δημοτικού συμβούλου και την ορκωμοσία του αναπληρωματικού, εμπίπτει στην ειδική κατηγορία των υποθέσεων που αφορούν την «οργάνωση και λειτουργία των υπηρεσιών» –και, ειδικότερα, την ανάδειξη των οργάνων ή των μελών των συλλογικών οργάνων διοίκησης– των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, οι οποίες «παραμένουν στην αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας», και όχι στη γενικότερη κατηγορία των υποθέσεων οι οποίες αφορούν «την εφαρμογή της νομοθεσίας περί Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης» και υπάγονται στην ακυρωτική αρμοδιότητα του διοικητικού εφετείου. Συνεπώς, η ένδικη διαφορά υπάγεται στη γενική ακυρωτική αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας, στο οποίο νομίμως παραπέμφθηκε η υπόθεση από το Διοικητικό Εφετείο Τρίπολης, αρμοδίως δε εισήχθη ενώπιον του Γ΄ Τμήματος αυτού, σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 1 περ. α΄ της 8/2019 απόφασης του Δικαστηρίου σε Ολομέλεια και Συμβούλιο. Το δικόγραφο της κρινόμενης αίτησης ήταν υπογεγραμμένο από δικηγόρο, ως πληρεξούσιο του αιτούντος. Ο τελευταίος, όμως, δεν παρέστη με πληρεξούσιο δικηγόρο κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο ούτε νομιμοποίησε τον υπογράφοντα το δικόγραφο δικηγόρο με έναν από τους τρόπους που προβλέπονται στο άρθρο 27 του π.δ. 18/1989, όπως ισχύει. Εξάλλου, ουδεμία επιρροή ασκεί η παράσταση του αιτούντος μετά του υπογράφοντος την αίτηση δικηγόρου ενώπιον του αναρμόδιου Διοικητικού Εφετείου Τρίπολης. Επομένως, η υπό κρίση αίτηση κρίθηκε απορριπτέα ως απαράδεκτη.