Με την κρινόμενη αίτηση ζητήθηκε η ακύρωση α) της υπ’ αριθμ. 467/5.3.2024 (με ορθή επανάληψη από 6.3.2024) απόφασης του Συμβουλίου του Κέντρου Επιμόρφωσης και Διά Βίου Μάθησης (Κ.Ε.ΔΙ.ΒΙ.Μ.) του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας σχετικά με την έγκριση εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Κέντρου, κατά το μέρος που με την απόφαση αυτή εγκρίθηκε η πραγματοποίηση του εκπαιδευτικού προγράμματος με τίτλο «Υπερηχογραφία παρά την κλίνη σε Επείγουσες Καταστάσεις και Βαρέως Πάσχοντες – Pocus», και β) των πρακτικών της υπ’ αριθμ. 57/4.3.2024 συνεδρίασης του Συμβουλίου του εν λόγω Κ.Ε.ΔΙ.ΒΙ.Μ., κατά το μέρος που αφορούν την έγκριση της πραγματοποίησης του ίδιου ως άνω εκπαιδευτικού προγράμματος. Εν προκειμένω, οι διατάξεις του άρθρου 121 Ν. 4957/2022, κατ’ εφαρμογήν των οποίων εκδόθηκαν οι προσβαλλόμενες πράξεις, δεν ρυθμίζουν, κατά τον προέχοντα χαρακτήρα τους, ζητήματα οργάνωσης και λειτουργίας των Α.Ε.Ι., κατά την έννοια του άρθρου 3 § 1 περ. α) της υπ’ αριθμ. 8/2019 απόφασης της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας, αλλά ανάγονται στη ρύθμιση των όρων παροχής προγραμμάτων μη τυπικής μάθησης. Και οι προσβαλλόμενες πράξεις, εξ άλλου, δεν αφορούν σε οργανωτικά ζητήματα, αλλά στη ρύθμιση των όρων παροχής τέτοιων προγραμμάτων, προβάλλεται δε κατ’ αυτών ότι παρανόμως θίγουν ζητήματα που ανάγονται στην άσκηση ιατρικών πράξεων. Συνεπώς, η ένδικη διαφορά δεν υπάγεται στην αρμοδιότητα του Γ΄ αλλά του Δ΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, δεδομένου ότι, εκ της φύσεως της ως άνω εφαρμοσθείσας νομοθεσίας, δεν ανήκει στην αρμοδιότητα άλλου Τμήματος του Δικαστηρίου. Κατά τη γνώμη, όμως, της μειοψηφίας, οι διατάξεις του Ν. 4957/2022, με τις οποίες ρυθμίζονται τα σχετικά με την οργάνωση των επιμορφωτικών και εκπαιδευτικών προγραμμάτων που παρέχονται στο πλαίσιο της λειτουργίας των Κ.Ε.ΔΙ.ΒΙ.Μ. ως ακαδημαϊκών μονάδων των οικείων Α.Ε.Ι., εντάσσονται στη νομοθεσία περί οργανώσεως και λειτουργίας των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Στην οργάνωση δε των προγραμμάτων αυτών εμπίπτει η ρύθμιση όλων των σχετικών με τη διεξαγωγή των προγραμμάτων ζητημάτων, μεταξύ των οποίων και ο καθορισμός του αντικειμένου αυτών. Συνεπώς, οι διαφορές που γεννώνται από την εφαρμογή των εν λόγω διατάξεων, όπως η ένδικη, υπάγονται στην αρμοδιότητα του Γ΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας. Κατόπιν τούτων, το Τμήμα έκρινε ότι έπρεπε να απόσχει να αποφανθεί επί της υποθέσεως και παρέπεμψε το ζήτημα του καθορισμού του αρμοδίου για την εκδίκαση αυτής σχηματισμού στον Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας.