Με την κρινόμενη αίτηση η αιτούσα, δικηγόρος Θεσσαλονίκης, ζήτησε, κατ’ επίκληση των άρθρων 53 έως 58 του Ν. 4055/2012, να της επιδικασθεί δίκαιη ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που, κατά τους ισχυρισμούς της, υπέστη από την υπέρβαση της εύλογης διάρκειας της δίκης που περατώθηκε με την 1981/2024 απόφαση του Γ΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία δημοσιεύθηκε στις 12.12.2024, με την οποία έγινε δεκτή η από 29 Οκτωβρίου 2018 αίτηση ακυρώσεως της αιτούσας κατά της επιλογής και πρόσληψης, κατά παράλειψη αυτής, άλλων υποψηφίων σε πέντε (5) θέσεις δικηγόρων με σχέση έμμισθης εντολής στο ΙΚΑ - ΕΤΑΜ και ήδη e - ΕΦΚΑ, κατόπιν της από 29.6.2006 προκήρυξης και της 403/2015 απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η χρονική περίοδος που πρέπει να ληφθεί υπόψη προκειμένου να κριθεί αν συντρέχει ή όχι υπέρβαση της εύλογης διάρκειας της δίκης στην κρινόμενη περίπτωση διήρκεσε έξι (6) έτη και έναν (1) μήνα (για έναν βαθμό δικαιοδοσίας). Από τα στοιχεία του φακέλου δεν προκύπτει ότι η αιτούσα συνέβαλε με τη συμπεριφορά της στην καθυστέρηση της επίμαχης διαδικασίας, δεδομένου ότι οι αναβολές της συζήτησης της υπόθεσης δόθηκαν από το Δικαστήριο αυτεπαγγέλτως. Περαιτέρω, τα ζητήματα που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου στην εν λόγω υπόθεση, ήταν ευκρινώς οριοθετημένα και δεν παρουσίαζαν ιδιαίτερη δυσχέρεια, πλην η υπόθεση παρουσίαζε ορισμένο βαθμό πολυπλοκότητας (εκδίκαση, κατά την ίδια δικάσιμο, τεσσάρων αιτήσεων ακυρώσεως στο πλαίσιο της ίδιας προκήρυξης για την επιλογή δικηγόρων στον e-ΕΦΚΑ και κρίση επί πλειόνων ζητημάτων και ισχυρισμών των αιτούντων και των παρεμβαινόντων) και, ως εκ τούτου, ορισμένο βαθμό δυσκολίας. Επίσης, το διακύβευμα της επίμαχης διαδικασίας ήταν, κατ’ αρχήν, σημαντικό για την αιτούσα, αφού αφορούσε την επιδιωκόμενη πρόσληψή της ως δικηγόρου με έμμισθη εντολή στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και ήδη e-ΕΦΚΑ. Ωστόσο, η υπόθεση αυτή δεν συνιστούσε «εργατική διαφορά» («employment dispute», «litige / contentieux du travail») κατά την έννοια της νομολογίας του ΕΔΔΑ, δεδομένου ότι αφορούσε πρόσθετη απασχόληση ελεύθερου επαγγελματία και όχι την πρόσβαση αυτή καθεαυτή στο ελεύθερο επάγγελμα του δικηγόρου. Το Δικαστήριο, εκτιμώντας το σύνολο των περιστάσεων της υπόθεσης, σύμφωνα με τα κριτήρια του άρθρου 57 § 1 Ν. 4055/2012, διαπίστωσε ότι το χρονικό διάστημα που διήρκεσε η επίμαχη διαδικασία δεν ικανοποιεί την απαίτηση για εύλογη διάρκεια της δίκης κατά την έννοια των άρθρων 53 και 57 του ανωτέρω νόμου ούτε την απαίτηση για εκδίκαση της υπόθεσης εντός λογικής προθεσμίας κατά το άρθρο 6 § 1 της ΕΣΔΑ· η καθυστέρηση αυτή προκάλεσε στην αιτούσα ηθική βλάβη, για την αποκατάσταση της οποίας κρίθηκε ότι έπρεπε να επιδικασθεί σε αυτήν ως δίκαιη ικανοποίηση εύλογο χρηματικό ποσό. Όπως έχει κριθεί από το Δικαστήριο, κατά συνεκτίμηση της νομολογίας του ΕΔΔΑ, η θέσπιση με τον Ν. 4055/2012 ειδικού ένδικου βοηθήματος για τη δίκαιη ικανοποίηση των διαδίκων λόγω υπέρβασης της εύλογης διάρκειας διοικητικής δίκης δικαιολογεί την επιδίκαση ποσού μειωμένου σε σχέση με εκείνο που θα επιδίκαζε το ΕΔΔΑ, εάν η υπόθεση είχε αχθεί ενώπιόν του, εφόσον το ποσό που θα επιδικασθεί δεν θα είναι πολύ κατώτερο ενός ευλόγου ορίου, θα στοιχεί προς τη νομική παράδοση και το βιοτικό επίπεδο της Χώρας και η σχετική απόφαση θα εκδοθεί ταχέως, θα είναι αιτιολογημένη και θα εκτελεσθεί άμεσα. Στο πλαίσιο αυτό, συνεκτιμάται η προκύπτουσα από τα διαθέσιμα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής πτώση του βιοτικού επιπέδου στην Ελλάδα κατά τα τελευταία έτη, η οποία συνδέεται με τον σοβαρότατο κλονισμό της δημοσιονομικής ισορροπίας του Ελληνικού Κράτους λόγω εκτινάξεως του δημοσίου ελλείμματος και του δημοσίου χρέους σε πρωτοφανή επίπεδα και η οποία αντικατοπτρίζεται στην οικονομική ύφεση και μείωση του ακαθαρίστου εγχωρίου προϊόντος. Με τα δεδομένα αυτά, συνεκτιμώντας το σύνολο των περιστάσεων της υπόθεσης, το Δικαστήριο έκρινε ότι έπρεπε, κατά μερική αποδοχή της κρινόμενης αίτησης, να επιδικασθεί στην αιτούσα ως δίκαιη ικανοποίηση για ηθική βλάβη, το ποσό των δύο χιλιάδων και εξακοσίων (2.600) ευρώ.