Κατά την άποψη της πλειοψηφίας, ο κατηγορούμενος κρίθηκε αθώος λόγω αμφιβολιών για την πράξη της κακουργηματικής ληστείας τραπεζικού καταστήματος κατά συναυτουργία.

Το μοναδικό στοιχείο εις βάρος του ήταν τα δακτυλικά αποτυπώματα που βρέθηκαν στην εξωτερική επιφάνεια του αυτοκινήτου με το οποίο, σύμφωνα με την κατάθεση μάρτυρα, διέφυγαν οι δράστες. Το δικαστήριο έκρινε ότι, καταρχάς, δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να άφησε εκεί τα αποτυπώματά του κάποια φορά στο παρελθόν, είτε γιατί επιβιβάστηκε σε αυτό είτε για άλλο λόγο. Εξάλλου, η κατάθεση του μάρτυρα αστυνομικού είναι μειωμένης αποδεικτικής αξίας, διότι δεν ήταν σε θέση να κατονομάσει την πηγή του (άρθρ. 224 ΚΠοινΔ). Είναι δε απορίας άξιο το ότι, ο πληροφοριοδότης φέρεται να εντόπισε και συγκράτησε στη μνήμη τα στοιχεία που έδωσε στον αστυνομικό, σε ανύποπτο χρόνο, πριν ακόμη πληροφορηθεί το συμβάν της ληστείας. Σε κάθε περίπτωση, κανένας από τους μάρτυρες που βρισκόντουσαν στην τράπεζα κατά τη διάρκεια της ληστείας δεν τον αναγνώρισε, ούτε ταιριάζουν οι περιγραφές των δραστών με τον παρόντα κατηγορούμενο, που κατ’ αντικειμενική κρίση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ψηλός.

Κατά την άποψη της μειοψηφίας πάντως, θα έπρεπε ο κατηγορούμενος να κηρυχθεί ένοχος όπως πρωτοδίκως. Παρατηρείται ότι, παρόλο που τα δακτυλικά του αποτυπώματα βρέθηκαν στο αυτοκίνητο του έτερου καταδικασθέντος δράστη της ληστείας, ο παρών κατηγορούμενος αρνείται ότι τον γνώριζε. Εξάλλου, ο ίδιος έχει επιβαρυμένο ποινικό μητρώο, μεταξύ άλλων έχει καταδικαστεί για ληστεία στο παρελθόν, υπήρξε φυγόδικος επί 18 έτη, ενώ δεν μπορεί να δικαιολογήσει πώς εξασφάλιζε τα αναγκαία εισοδήματα για τη διαβίωση του ίδιου και της οικογενείας του.