Το δικαστήριο, παρά την αντίθετη εισαγγελική πρόταση, έκανε δεκτό το αίτημα αναστολής εκτέλεσης της ποινής (κατ’ άρθρ. 471 ΚΠΔ) που επιβλήθηκε στον κατηγορούμενο με τελεσίδικη απόφαση, κατόπιν άσκησης αναιρέσεως κατά αυτής.

Ειδικότερα, κρίθηκε ότι η έκτιση της ποινής θα είχε ως συνέπεια την ανεπανόρθωτη βλάβη της οικογένειας του κατηγορουμένου, την οποία πριν τον εγκλεισμό του συντηρούσε οικονομικά ο ίδιος, καθώς η μεν γυναίκα του δεν εργαζόταν, τα δύο παιδιά του ήταν ανήλικα, οι δε γονείς του έπασχαν από σοβαρά νοσήματα και δεν είχαν επαρκή εισοδήματα. Κατά τον σχηματισμό της κρίσης του δικαστηρίου, ελήφθη υπόψη και το γεγονός ότι, κατά την εκδίκαση της υπόθεσης από τα δικαστήρια της ουσίας, ο κατηγορούμενος ήταν παρών, καίτοι είχε αφεθεί ελεύθερος μετά την απολογία του στον ανακριτή, αλλά και μετά την έκδοση της πρωτοβάθμιας απόφασης.

Κατόπιν τούτου, ανεστάλη η εκτέλεση της ποινής κάθειρξης έξι ετών που είχε επιβληθεί από το ΠεντΕφΚακΙωαν στον κατηγορούμενο, ο οποίος είχε κριθεί ένοχος άμεσης συνέργειας σε ληστεία με καλυμμένα τα πρόσωπα.