|
 |
|
|
|
|
|
Το έννομο αγαθό που προσβάλλεται με την πράξη του άρθρου 339 ΠΚ, είναι η αγνότητα της νεανικής ηλικίας, η οποία είναι αδύναμη να αυτοπροστατευτεί, αλλά και η ομαλή εξέλιξη της γενετήσιας ζωής του ανηλίκου. Έτσι, το έγκλημα της αποπλάνησης (και πλέον της γενετήσια πράξης με ανήλικο), στοιχειοθετείται με κάθε ασελγή πράξη με την ευρεία έννοια του νόμου, όπως η «παρά φύσιν» συνεύρεση, ο ετεροαυνανισμός ή πεολειξία και η αιδιολειξία ή η χρήση υποκατάστατων μέσων, αλλά και η ψαύση και οι θωπείες των γεννητικών οργάνων ή άλλων απόκρυφων μερών του σώματος, η επαφή των γεννητικών οργάνων του δράστη στα γεννητικά όργανα του ανήλικου, ο εναγκαλισμός και ο ασπασμός στο πρόσωπο και το σώμα του παιδιού. Αν το έγκλημα τελεστεί με περισσότερους τρόπους υπάρχει μία πράξη, εφόσον πλήττεται η ίδια μονάδα του εννόμου αγαθού και δεν μεσολάβησε ειρήνευσή του.
Περαιτέρω, με το άρθρο 337 ΠΚ προστατεύεται η προσωπική ελευθερία στο πεδίο της γενετήσιας ελευθερίας. Για τη στοιχειοθέτησή του πρέπει να λάβουν χώρα χειρονομίες ή προτάσεις που προσβάλλουν την γενετήσια αξιοπρέπεια του ανηλίκου. Η διαδικτυακή προσβολή (παρ. 3 του άρθρ. 337 ΠΚ), αποτελεί ειδικό τρόπο τέλεσης της πράξης, κατά την οποία ο δράστης αποκτά επαφή με τον ανήλικο μέσω του διαδικτύου ή άλλων τεχνολογικών μέσω (facebook, messenger, sms, viber κλπ), ενώ η τυχόν επελθούσα συνάντηση συνιστά διακεκριμένη περίπτωση του εγκλήματος. Για τη στοιχειοθέτησή της, δεν απαιτείται -όπως στην παράγραφο 1- οι προτάσεις να είναι βάναυσες, αρκεί να θίγουν την αξιοπρέπεια του ανηλίκου στο πεδίο της γενετήσιας ζωής αυτού.
Για την συγκρότηση αμφότερων των εγκλημάτων, ο δράστης απαιτείται να γνωρίζει την ηλικία του ανηλίκου ή να αδιαφορεί γι' αυτήν. Η συναίνεση του ανηλίκου ή η παρ' αυτού πρωτοβουλία ή και πρόκληση είναι αδιάφορη, ενώ δεν απαιτείται καν αντίληψη των συντελουμένων εκ μέρους του. Επίσης είναι αδιάφορο και το πως εκλαμβάνει ο ανήλικος τις προτάσεις του δράστη και αν ενοχλήθηκε από αυτές.
Ο ισχυρισμός εν προκειμένω του κατηγορουμένου ότι δεν πίστευε ότι επικοινωνούσε με ανήλικο δεν ευσταθεί, διότι αφενός μεν αυτός ρητώς του είχε αναφέρει στη μεταξύ τους επικοινωνία ότι ήταν 13 στα 14, ενώ από το ύφος και τη σύνταξη των μηνυμάτων που είχε αποστείλει δεν καταλείπεται αμφιβολία ότι επρόκειτο για ανήλικο άτομο αυτής της ηλικίας.
Συνακόλουθα, το δικαστήριο κήρυξε ένοχο τον κατηγορούμενο για αποπλάνηση ανηλίκου που συμπλήρωσε τα 12 έτη όχι όμως και τα 14 έτη κατ’ εξακολούθηση (κατ. άρθρ. 98 και 339 ΠΚ) και για προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας μέσω διαδικτύου προσώπου που δεν συμπλήρωσε τα 15 έτη, σε συνάντηση και κατ’ εξακολούθηση (κατ’ άρθρ. 98 και 337 ΠΚ). Περαιτέρω αναγνώρισε την ελαφρυντική περίσταση της επίδειξης καλής συμπεριφοράς μετά την τέλεση της πράξεως, ενώ απέρριψε τον ισχυρισμό περί πρότερου σύννομου βίου. Ειδικότερα, διέλαβε ότι δεν αρκεί το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος έχει λευκό ποινικό μητρώο, καθώς μάλιστα αυτός, μέσω της ιστοσελίδας του στο facebook, πριν την τέλεση των υπό κρίση πράξεων, συνομιλούσε και με άλλους ανήλικους, ηλικίας κάτω των 15 ετών, τους οποίους προσπαθούσε να πείσει να συναντηθούν για να ενεργήσει σε βάρος τους γενετήσιες πράξεις. Κατόπιν αυτών επέβαλε ποινή φυλάκισης πέντε ετών για την πρώτη πράξη και δύο ετών για την δεύτερη, συνολική δε ποινή έξι ετών, την οποία μετέτρεψε σε χρηματική.
| Όροι χρήσης - Πολιτική απορρήτου - Χρήση Cookies |
|
© 2014-24 Εκδόσεις Σάκκουλα ΑΕ (Αθήνα, Θεσσαλονίκη), v.2 |
