Το δικαστήριο μετέβαλε την κατηγορία, καθώς δέχτηκε ότι ο κατηγορούμενος για απόπειρα ανθρωποκτονίας εκ προθέσεως δεν εκπυρσοκρότησε ηθελημένα το όπλο, αλλά στόχευσε με μόνο σκοπό να απειλήσει τον παθόντα.

Ειδικότερα, ο κατηγορούμενος μετέβη στο σημείο που ήταν ο παθόντας, προκειμένου να διευθετήσουν την μεταξύ τους παρεξήγηση, αφού απείλησε τον παθόντα ότι θα τον σκοτώσει. Αρχικά τον καταδίωξε κρατώντας ένα μπαστούνι του μπέιζμπολ, απειλώντας τον ξανά ότι θα τον σκοτώσει και, κατόπιν, πήρε από το αυτοκίνητό του την καραμπίνα του και την κράτησε στο ύψος της μέσης στραμμένη προς τον παθόντα, ο οποίος τράπηκε σε φυγή. Εκείνη τη στιγμή παρενέβη τρίτο πρόσωπο πιάνοντας την καραμπίνα από την κάνη και στρέφοντάς την με δύναμη προς το έδαφος.

Σύμφωνα με όσα προέκυψαν κατά την αποδεικτική διαδικασία, το δικαστήριο έκρινε ότι, η καραμπίνα εκπυρσοκρότησε προφανώς λόγω της παρέμβασης του τρίτου, τη στιγμή που το δάκτυλο του κατηγορουμένου βρισκόταν στη θέση της σκανδάλης. Εξάλλου, από την κατάθεση του μάρτυρα κατηγορίας και, ιδίως, του πραγματογνώμονα κ. Γ. Ραυτογιάννη, αλλά και από το γεγονός ότι βρέθηκε μόνο ένας κάλυκας στο σημείο, προέκυψε ότι το όπλο εκπυρσοκρότησε άπαξ, ενώ τα σκάγια κατέληξαν με δύναμη στο έδαφος, όπου  ήταν στραμμένη η κάνη του όπλου. Ουδόλως προέκυψε ότι ο κατηγορούμενος είχε ανθρωποκτόνο δόλο κατά την άφιξή του στο σημείο, παρά την λεκτική αντιπαράθεση που είχε με τον παθόντα σε έντονο ύφος. Επιπλέον, δεν διαπιστώθηκε να προέβη σε κάποια ενέργεια, ώστε να μπορεί βάσιμα να θεωρηθεί ότι άρχισε η πραγμάτωση κάποιου στοιχείου της αντικειμενικής υπόστασης της εκ προθέσεως ανθρωποκτονίας, αφού το όπλο εκπυρσοκρότησε κατόπιν παρεμβάσεως του μάρτυρα.

Αντίθετα, αν ο κατηγορούμενος είχε πρόθεση να σκοτώσει τον παθόντα, καθόσον μάλιστα ήταν έμπειρος κυνηγός και είχε τον αναγκαίο χρόνο πριν την παρέμβαση του μάρτυρα, θα είχε προκαλέσει με μεγάλη πιθανότητα τον θάνατο ή τον σοβαρό τραυματισμό του παθόντος, δεδομένης και της μικρής απόστασης που τους χώριζε. Ακόμη δε και αν αστοχούσε, θα μπορούσε να πυροβολήσει εκ νέου, αφού πριν απομακρυνθεί από το σημείο, πήρε πάλι στα χέρια του το όπλο, είχε το πεδίο ελεύθερο και θα μπορούσε να στοχεύσει με ευκολία. Με βάση αυτές τις παραδοχές, το δικαστήριο έκρινε ότι ο κατηγορούμενος ολοκλήρωσε τις ενέργειες που ήθελε να πράξει συνειδητά και με πλήρη ηρεμία, οι οποίες ωστόσο στοιχειοθετούν την πράξη της απειλής. Εξάλλου, από τη βολή το θύμα δεν τραυματίστηκε, αλλά φοβήθηκε αρκετά για τη ζωή και τη σωματική του ακεραιότητα. Συνακόλουθα, μετέβαλε την κατηγορία σε απειλή κατ’ άρθρ. 333 ΠΚ.