Η διαδικασία του Ν. 4469/2017 δεν θα μπορούσε να είναι επιτυχής εάν συνέτρεχε αβεβαιότητα για την πραγματική και νομική κατάσταση της περιουσίας του οφειλέτη. Περιπτώσεις άρσης της αναστολής των διωκτικών μέτρων της παρ. 1 του άρθρου 13 Ν. 4469/2017. Ερμηνευτική εκδοχή των άρθρων 8 και 13 Ν. 4469/2017, κατά την οποία έκαστος δανειστής μπορεί να συνεχίσει τα διωκτικά μέτρα επειδή προβλέπει την αποτυχία της διαδικασίας λόγω έλλειψης απαρτίας, θα διατάρασσε την ασφάλεια των συναλλαγών και είναι αντίθετη τόσο στο πνεύμα, όσο και το γράμμα του νόμου. Εάν κάποιος από τους δανειστές προβεί σε πράξη αναγκαστικής εκτέλεσης εντός του χρόνου της αναστολής, ο οφειλέτης έχει δικαίωμα να ασκήσει την ανακοπή του άρθρου 933 ΚΠολΔ, με την οποία, όσον αφορά ειδικά την απαγόρευση λήψης μέτρων εναντίον του, αρκεί να επικαλεστεί στην προσφυγή του στη διαδικασία του Ν 4469/2017, τη σχέση πιστωτή-οφειλέτη με τον καθού η ανακοπή, την αποστολή προς τον τελευταίο από τον συντονιστή της πρόσκλησης της παρ. 2 του άρθρου 7 Ν 4469/2017 και την επίσπευση της πράξης αναγκαστικής εκτέλεσης, ζητώντας την αναγνώριση της ακυρότητάς της. Όσον αφορά την τυχόν συνδρομή κάποιου από τους λόγους άρσης αναστολής, δεν αποτελεί υποχρέωση του ανακόπτοντα οφειλέτη να επικαλεστεί τη μη συνδρομή τους, αλλά βαρύνεται ο καθού η ανακοπή πιστωτής να επικαλεστεί κατ’ ένσταση το σχετικό λόγο και να τον αποδείξει.