Με την κρινόμενη προσφυγή ζητήθηκε η ακύρωση: α) της 10541/15.9.2020 απόφασης του Αντιδημάρχου Τεχνικών Υπηρεσιών και Δόμησης του Δήμου Θάσου, με την οποία επιβλήθηκε σε βάρος του προσφεύγοντος συνολικό πρόστιμο 2.700 ευρώ, για παράβαση υγειονομικών διατάξεων, β) της 15912/8.12.2020 απόφασης του Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης, με την οποία απορρίφθηκε η κατ’ άρθρο 227 του ν. 3852/2010 ειδική διοικητική προσφυγή του προσφεύγοντος κατά της υπό στοιχείο α΄ απόφασης και γ) της 4/Συν2η/17.2.2021 απόφασης της κατ’ άρθρο 152 του ν. 3463/2006 Ειδικής Επιτροπής της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης, με την οποία απορρίφθηκε η κατ’ άρθρο 151 του ν. 3463/2006 διοικητική προσφυγή του προσφεύγοντος κατά της υπό στοιχείο β΄ προσβαλλόμενης απόφασης. Το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο προσφεύγων δεν προέβαλε, εν προκειμένω, με την προσφυγή του κανέναν ουσιώδη πραγματικό ισχυρισμό, ικανό να επηρεάσει την κρίση της Διοίκησης ως προς την επιβολή του ένδικου προστίμου, έκρινε ότι ο λόγος περί παραβίασης του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης δια της επικαλούμενης παράλειψης τήρησης της οικείας προδικασίας, ανεξαρτήτως της ουσιαστικής του βασιμότητας, είναι απορριπτέος προεχόντως ως αλυσιτελώς προβαλλόμενος. Εξάλλου, λαμβάνοντας υπόψη τις διαπιστώσεις της από 13.8.2020 έκθεσης αυτοψίας των αρμόδιων υπαλλήλων της ΠΑΜΘ, κατά τον έλεγχο των οποίων διαπιστώθηκε, μεταξύ άλλων, ότι ο προσφεύγων, μεταφέροντας τμήμα του παρασκευαστηρίου εκτός του καταστήματος στον υπαίθριο χώρο έμπροσθεν αυτού, είχε προβεί σε τροποποίηση των όρων της κατεχόμενης άδειας λειτουργίας χωρίς προηγούμενη γνωστοποίηση της εν λόγω μεταβολής, το Δικαστήριο έκρινε ότι ο προσφεύγων υπέπεσε στην αποδιδόμενη σε βάρος του παράβαση και ότι, συνεπώς, καταρχήν ορθώς επιβλήθηκε σε βάρος του πρόστιμο με την προσβαλλόμενη 10541/15.9.2020 απόφαση του καθ΄ ου Δήμου, η αιτιολογία της οποίας, παρά τα αντιθέτως προβαλλόμενα, νομίμως συμπληρώνεται από τα λοιπά στοιχεία του φακέλου. Ωστόσο, ο χρόνος διαπίστωσης της εν λόγω παράβασης (13.8.2020), -που αποτελεί πράγματι δεύτερη σε σχέση με την ταυτόσημου περιεχομένου παράβαση που διαπιστώθηκε στις 18.8.2017 από τους αρμόδιους Επιθεωρητές της ΠΑΜΘ- απέχει πέραν της διετίας από τη διαπίστωση της πρώτης και, ως εκ τούτου, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα, η πρόσθεση στη λεγόμενη «τιμή υπολογισμού» προσαύξησης σε ποσοστό 50% διενεργήθηκε εν προκειμένω κατ’ εσφαλμένη εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 14 παρ. 5 περ. β΄ της οικ. 16228/18.5.2017 Κ.Υ.Α. Τούτο δε, καθόσον η τελευταία προβλέπει προσαύξηση του προστίμου στο ύψος του ανωτέρω ποσοστού σε περίπτωση νέας διαπίστωσης παράβασης εντός διετίας με χρονικό σημείο αφετηρίας της διετίας την ημέρα διαπίστωσης της αμέσως προηγούμενης ίδιας παράβασης, περίσταση δηλαδή που εν προκειμένω δεν συντρέχει, σύμφωνα με τα ανωτέρω. Για το λόγο δε αυτό, κατ’ αποδοχή του σχετικού ισχυρισμού του προσφεύγοντος, κρίθηκε ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις πρέπει να τροποποιηθούν, ώστε το επιβληθέν πρόστιμο να ανέλθει στο νόμιμο ύψος των 1.800 ευρώ.