Έφεση με την οποία ο εκκαλών, τέως δικαστικός λειτουργός, στρέφεται κατά της τεκμαιρόμενης απόρριψης από τη συνταξιοδοτική διοίκηση αίτησής του με την οποία ζητεί: α) να ακυρωθεί η προαναφερόμενη σιωπηρή απόρριψη, β) να διακοπούν από τη δημοσίευση της 255/2021 απόφασης του Ειδικού Δικαστηρίου (5.10.2021) οι μειώσεις, οι οποίες διενεργούνται στο ανταποδοτικό μέρος της σύνταξής του με τις ανίσχυρες και μη εφαρμοστέες διατάξεις των άρθρων 8 και 14 ν. 4387/2016, γ) να επανακαθοριστεί το ανταποδοτικό μέρος της μηνιαίας σύνταξής του από τις 5.10.2021 και εντεύθεν βάσει των συντάξιμων αποδοχών του και το επ’ αυτών ποσοστό αναπλήρωσης, όπως τα συνταξιοδοτικά αυτά δεδομένα είχαν προσδιορισθεί κατά το χρόνο αποχώρησής του από την υπηρεσία βάσει των συνταξιοδοτικών διατάξεων, οι οποίες ίσχυαν πριν από τη θέσπιση του ν. 4387/2016 και οι οποίες επανέρχονται σε ισχύ μετά τη θέση εκποδών ως ανίσχυρων των άρθρων 8 και 14 ν. 4387/2016 και δ) να επαναπροσδιοριστεί από την ίδια ημερομηνία το συνολικό μηνιαίο ποσό της σύνταξής του, χωρίς την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 120 ν. 4623/2019. Η σιωπή της διοίκησης στο αίτημα για κανονισμό της σύνταξης στοιχειοθετεί απόρριψη της αίτησης (εκτελεστή διοικητική πράξη), όφειλε, δε αυτή, να υπολογίσει τη σύνταξη θέτοντας εκποδών την αντισυνταγματική ρύθμιση και εφαρμόζοντας, ως μη καταργηθείσα την προϊσχύσασα αυτής ρύθμιση. Ούτως, επιβάλλεται: α) η αναβίωση της πράξης κανονισμού της σύνταξης και της τροποποιητικής αυτής συνταξιοδοτικής πράξης, οι οποίες είχαν εκδοθεί βάσει των διατάξεων που ίσχυαν προ της θέσεως σε ισχύ του ν. 4387/2016 και β) κατά το στάδιο της εκτέλεσης της πράξης κανονισμού της σύνταξης: 1) να προστεθεί ποσό ως επίδομα εξομάλυνσης, 2) να εφαρμοστούν οι περικοπές του άρθρου 11 ν. 3865/2010, όπως αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο 13 παρ. 2 ν. 4002/2011 (ΕΑΣ) και των άρθρων 1 παρ. 10 ν. 4024/2011 και 1 ν. 4051/2012, 3) να μην εφαρμοσθεί επί της σύνταξης η προβλεπόμενη από τις διατάξεις του άρθρου πρώτου παρ. Β υποπαρ. Β.3 του ν. 4093/2012 κριθείσα ως αντισυνταγματική περικοπή και 4) να μην εφαρμοστεί η προβλεπόμενη από το άρθρο 120 ν. 4623/2019 περικοπή επί του καταβαλλόμενου ποσού σύνταξης, η οποία κρίθηκε ως αντισυνταγματική. Εξάλλου, η κρίση του Ειδικού Δικαστηρίου ότι για τον προσδιορισμό της σύνταξης του εκκαλούντος είναι εφαρμοστέες οι διατάξεις που ίσχυαν πριν από τη θέση σε ισχύ των διατάξεων του άρθρου πρώτου παρ. Β. υποπαρ. Β.3 ν. 4093/2012 (αναφορικά με την επιβολή περικοπών στο στάδιο της εκτέλεσης των συντάξεων) και 8 και 14 ν. 4387/2016 (αναφορικά με την αναπροσαρμογή των συντάξεων) δεν δύναται να νοηθεί παρά μόνον ως παραπομπή στο συνολικό σύστημα υπολογισμού -ήτοι κανονισμού και εκτέλεσης- των συντάξεων των δικαστικών λειτουργών που ίσχυαν πριν από τη θέσπιση των αντισυνταγματικών διατάξεων, το οποίο είχε κριθεί ως σύμφωνο με το Σύνταγμα και το οποίο περιλαμβάνει τον κανονισμό της σύνταξης των δικαστικών λειτουργών βάσει των διατάξεων του ΚΠΣΣ και την επιβολή περικοπών στο στάδιο της εκτέλεσης των συντάξεων βάσει των σχετικώς προβλεπομένων στις διατάξεις περί ΕΑΣ και των νόμων 4024/2011 και 4051/2012. Νομίμως απορρίφθηκε η αίτηση του εκκαλούντος κατά το μέρος που αυτός επεδίωκε α) τον κανονισμό μόνο του ανταποδοτικού τμήματος της σύνταξής του σύμφωνα με τις προϊσχύσασες διατάξεις ΚΠΣΣ, β) την προσθήκη της εθνικής σύνταξης του άρθρου 7 ν. 4387/2016 κατά τον κανονισμό της σύνταξής του, γ) την προσθήκη ως διακριτής συντάξιμης παροχής της αποζημίωσης για τη συμμετοχή του στο ΑΕΔ, καθώς και δ) τον επανακανονισμό της σύνταξής του από την ημερομηνία δημοσίευσης της απόφασης του Ειδικού Δικαστηρίου.