Έφεση∙ καταλογισμός αχρεωστήτως λαβόντος∙ ανεπίτρεπτη καταβολή αμοιβής για συμπληρωματικές συμβάσεις μελετών. Τεκμήριο αθωότητας∙ κατηγορία ηθικής αυτουργίας σε απιστία στην υπηρεσία κατά συναυτουργία και κατ’ εξακολούθηση σε βάρος Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης (Ν.Α.) σε βαθμό κακουργήματος∙ το ποινικό δικαστήριο, με μεταγενέστερη του επίδικου καταλογισμού, αμετάκλητη απόφασή του έκρινε ότι η αξιόποινη πράξη φέρει χαρακτήρα πλημμελήματος, το αξιόποινο του οποίου έχει εξαλειφθεί συνεπεία παραγραφής∙ τα πραγματικά περιστατικά και τα λοιπά στοιχεία που συγκροτούν αντικειμενικώς την ποινική παράβαση ταυτίζονται με εκείνα στα οποία στηρίζεται ο επίδικος καταλογισμός∙ κρίνει ότι δεν μπορεί να αποστεί από την κρίση του ποινικού δικαστηρίου, με την οποία διατυπώθηκε αθωωτική κρίση ως προς το ότι οι παράνομες δαπάνες που απετέλεσαν τη γενεσιουργό αιτία πρόκλησης ζημίας για την οποία παραπέμφθηκε ο εκκαλών ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου και για τις οποίες (δαπάνες) είχε ήδη καταλογισθεί με την προσβαλλόμενη πράξη, εντοπίζονται αποκλειστικά και μόνο σε τμήμα της επίμαχης εντολής πληρωμής με τη συνημμένη σ’ αυτήν πιστοποίηση εργασιών∙ πρέπει ο επίδικος καταλογισμός να περιορισθεί. Αρχή ne bis in idem∙ ο ένδικος καταλογισμός αφορά στη διαφορετική και όλως διακεκριμένη ευθύνη του εκκαλούντος, η οποία θεμελιώνεται αποκλειστικά στο γεγονός της είσπραξης από αυτόν χρημάτων που εκταμιεύθηκαν από το ταμείο της Ν.Α. για την πληρωμή μη νόμιμων δαπανών∙ πέραν τούτου, δεν συντρέχει η απαραίτητη προϋπόθεση της ποινικής φύσης του ένδικου καταλογισμού, ο οποίος δεν ισοδυναμεί με την απόδοση μίας άλλης επί πλέον «ποινικής κατηγορίας» κατά του εκκαλούντος μετά την απαλλαγή του αλλά, σε αντίθεση με την προηγηθείσα ποινική δίκη, της οποίας σκοπός ήταν η τιμωρία του, αποβλέπει στην αποκατάσταση της ζημίας που προξενήθηκε από την αχρεώστητη πληρωμή αυτού και δεν έχει σκοπό να τον τιμωρήσει για ένα αδίκημα το οποίο διέπραξε, ούτε ενέχει κανένα στερητικό της ελευθερίας μέτρο, όπως εκείνο που απορρέει από μια ποινική καταδίκη.