Μετά την ακύρωση απόφασης δημοσιονομικής διόρθωσης, γεννάται, δοθέντος ότι το οφειλόμενο εκ της ακυρωθείσας απόφασης δημοσιονομικής διόρθωσης ποσό έχει καταβληθεί, αποζημιωτική ευθύνη του Δημοσίου∙ η σχετική διαφορά υπάγεται στο ΕλΣυν, που είχε δικαιοδοσία και αποφάνθηκε για την ανυπαρξία της (δημοσίου δικαίου) αξίωσης του Δημοσίου∙ η υπό κρίση αγωγή, αφορά σε χρηματική αξίωση από έννομη σχέση δημοσίου δικαίου στο πλαίσιο του ελέγχου των λογαριασμών των δημόσιων υπολόγων και των υπόχρεων σε δημόσια λογοδοσία, ιδιότητες τις οποίες φέρουν οι τελικοί λήπτες των ενισχύσεων -είτε είναι δημόσια νομικά πρόσωπα είτε απλοί ιδιώτες- λόγω της ένταξής τους σε επιχειρησιακό πρόγραμμα∙ η ανωτέρω κρίση δεν αναιρείται από το γεγονός ότι η είσπραξη του χρέους εκ της απόφασης δημοσιονομικής διόρθωσης συντελέστηκε λόγω της μερικής κατάπτωσης εγγύησης του λήπτη της ενίσχυσης υπέρ του ΕΦΔ, καθόσον σε περίπτωση εγγύησης υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, αν η απαίτηση του Δημοσίου κατά του πρωτοφειλέτη φέρει τον χαρακτήρα αξίωσης δημοσίου δικαίου (ως εν προκειμένω που αφορά σε αξίωση εκ του ελέγχου των λογαριασμών του ενωσιακού και εθνικού προϋπολογισμού), οι διαφορές που γεννώνται κατά την επιδίωξη είσπραξης του χρέους από τον εγγυητή θεμελιώνεται όχι μόνο στη σύμβαση εγγύησης, αλλά και στη δημοσίου δικαίου σχέση μεταξύ του Δημοσίου και του πρωτοφειλέτη.