Οι προσφεύγοντες στην συγκεκριμένη υπόθεση (αρ. προσφυγής 1167/15) είναι 18 άτομα διαφόρων εθνικοτήτων που γεννήθηκαν μεταξύ 1951 και 1990 και τα οποία κρατήθηκαν ή εξακολουθούν να κρατούνται στο Νοσοκομείο Φυλακών Κορυδαλλού (Ελλάδα). Όλοι υποφέρουν από λοίμωξη από τον ιό HIV, εκτός από έναν προσφεύγοντα, ο οποίος πάσχει από χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Οι αιτούντες διαμαρτυρήθηκαν για τις συνθήκες κράτησης, δηλαδή για τον υπερπληθυσμό που επικρατεί στο Νοσοκομείο Φυλακών, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα την επιδείνωση της ήδη ευάλωτης υγείας τους. Ισχυρίστηκαν ότι είχαν κρατηθεί σε χώρους του νοσοκομείου έκτασης 44 τ.μ. και στους οποίους φιλοξενούνταν κατά μέσο όρο δώδεκα κρατούμενοι την περίοδο 2013-2015. Επιπλέον, την μισή έκταση κάθε χώρου καταλάμβαναν κρεβάτια και άλλος νοσοκομειακός εξοπλισμός. Οι αιτούντες υποστηρίζουν ότι υπήρχε υψηλός κίνδυνος μόλυνσης και κακές συνθήκες υγιεινής στο νοσοκομείο, με αποτέλεσμα την εμφάνιση παρασίτων. Τον Δεκέμβριο του 2014, οι αιτούντες υπέβαλαν καταγγελία στο Συμβούλιο Φυλακών δυνάμει του άρθρου 6 του εθνικού Ποινικού Κώδικα, για την οποία δεν έχουν λάβει μέχρι στιγμής καμία απάντηση. Επικαλούμενοι το άρθρο 3 (απαγόρευση απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης) και το άρθρο 13 (δικαίωμα αποτελεσματικής προσφυγής) οι αιτούντες παραπονέθηκαν για τις συνθήκες κράτησής τους στο νοσοκομείο των φυλακών. Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι  η διαπίστωση της παραβίασης αποτελούσε καθεαυτή επαρκή δίκαιη ικανοποίηση για οποιαδήποτε βλάβη που υπέστησαν οι προσφεύγοντες από την παραβίαση του άρθρου 13 της ΕΣΔΑ (Δικαίωμα πραγματικής και αποτελεσματικής προσφυγής). Στους προσφεύγοντες επιδικάστηκε χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης που υπέστησαν λόγω παραβιάσεως του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ (Απαγόρευση βασανιστηρίων και απάνθρωπης μεταχείρισης).

Ολόκληρο το κείμενο της απόφασης στα αγγλικά είναι διαθέσιμο εδώ.