Οι προσφεύγοντες, έξι Ιρανοί και Αφγανοί υπήκοοι, διαμαρτύρονται ενώπιον του ΕΔΔΑ για το μη νόμιμο της κράτησής τους, καθώς και για τις συνθήκες αυτής, εντός του αστυνομικού τμήματος του Αγίου Παντελεήμονα, ενόψει της απέλασής τους, και για την απουσία ενός ενδίκου βοηθήματος για να παραπονεθούν για τις συνθήκες αυτές. Ειδικότερα, στις αιτήσεις χορήγησης ευεργετήματος πενίας που κατέθεσαν ενώπιον του διοικητικού πρωτοδικείου Αθηνών, το δικαστήριο απεφάνθη αρνητικά με την αιτιολογία ότι οι προσφεύγοντες δεν είχαν αποδείξει ότι δεν διέθεταν επαρκείς οικονομικούς πόρους, ενώ σημασία έχει ότι το εθνικό νομοθετικό πλαίσιο σχετικά με τη νομική βοήθεια δεν διαθέτει πρόβλεψη για χορήγηση αυτής σε διοικητικές υποθέσεις, αλλά αφορά ποινικές, αστικές και εμπορικού χαρακτήρα υποθέσεις. Το Δικαστήριο παρατήρησε ότι ο τρίτος προσφεύγων, έπειτα από την απορριπτική απόφαση επί των διατυπωθέντων αντιρρήσεων από εκείνον, κατά της κράτησής του, προσέφυγε ενώπιον του Δικαστηρίου σε χρονικό διάστημα περισσότερο των έξι μηνών, με έναρξη την απορριπτική απόφαση. Επιπρόσθετα, το Δικαστήριο, παραπέμποντας σε σχετική νομολογία, σημείωσε ότι ο κανόνας της εξάντλησης των εθνικών ενδίκων βοηθημάτων προϋποθέτει ότι ο προσφεύγων επικαλέστηκε τουλάχιστον «κατ’ ουσία» ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων τις αιτιάσεις τις οποίες αυτός προβάλλει ενώπιον του Δικαστηρίου. Περαιτέρω, η απορρέουσα από το άρθρο 35 της ΕΣΔΑ υποχρέωση περιορίζεται σε μία κανονική χρήση των ενδίκων βοηθημάτων τα οποία πιθανολογούνται ως αποτελεσματικά, επαρκή και προσβάσιμα. Εν προκειμένω, το ΕΔΔΑ έκρινε ότι οι προσφεύγοντες δεν μπορούσαν να διατυπώσουν αντιρρήσεις ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων εξαιτίας του υφιστάμενου, κατά τον χρόνο των συμβάντων, νομοθετικού πλαισίου. Επιπλέον, διαπίστωσε ότι η απουσία σχετικής ρύθμισης στο εθνικό δίκαιο ειδικώς για το ευεργέτημα της πενίας σε διοικητικές υποθέσεις, κατά τον χρόνο των συμβάντων, στέρησαν από τους προσφεύγοντες τη δυνατότητα να επιτύχουν την έκδοση από ένα εθνικό δικαστήριο μιας απόφασης επί της νομιμότητας της κράτησής τους, ενώ για τις συνθήκες κράτησης μέσα στους χώρους της αστυνομίας έχει ήδη καταλήξει, με την πάγια νομολογία του, στην παραβίαση του άρθρου 3 της Σύμβασης, ένεκα μεγάλων χρονικών διαστημάτων προσωρινής κράτησης. Το Δικαστήριο έκρινε ότι υπήρξε παραβίαση των άρθρων 3 και 5 § 4 της ΕΣΔΑ, ως προς τους προσφεύγοντες με αριθμούς 1, 2, 5 και 6, παραβίαση του άρθρου 5 § 1 ως προς τους προσφεύγοντες με αριθμούς 1, 2 και 5, ενώ επιδίκασε στους προσφεύγοντες με αριθμούς 1, 2 και 5 το ποσό των 7.400 ευρώ και στον προσφεύγοντα με αριθμό 6 το ποσό των 6.900 ευρώ, ως ηθική βλάβη για όλες τις διαπιστωθείσες παραβιάσεις.