Ο προσφεύγων, κατά τον χρόνο που έλαβαν χώρα τα γεγονότα, ήταν Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας. Συγκεκριμένα δημοσίευσε ένα άρθρο στο προσωπικό του ιστολόγιο με τίτλο «Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα - Αγαπάμε τον αμαρτωλό αλλά ελέγχουμε την αμαρτία», την περίοδο κατά την οποία το Ελληνικό Κοινοβούλιο επρόκειτο να συζητήσει προτεινόμενη νομοθεσία για την εισαγωγή της «αστικής ένωσης» για τα ομόφυλα ζευγάρια. Ο προσφεύγων παραπέμφθηκε σε εθνικά δικαστήρια για την επιθετική ρητορική στο ιστολόγιό του και αθωώθηκε σε πρώτο βαθμό, ενώ ακολούθως οι εισαγγελίες Πλημμελειοδικών Αιγίου και Πατρών άσκησαν εφέσεις κατά της συγκεκριμένης αθωωτικής απόφασης. Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο ανέτρεψε την αθωωτική απόφαση, καταδικάζοντας τον προσφεύγοντα σε επτά μήνες φυλάκιση, με αναστολή τριών ετών, ενώ ο Άρειος Πάγος, εξετάζοντας αναίρεση του προσφεύγοντος, δέχθηκε εν μέρει την αναίρεση αθωώνοντας τον προσφεύγοντα για το αδίκημα της κατάχρησης εκκλησιαστικού αξιώματος, που στο μεταξύ είχε πάψει να υφίσταται, μειώνοντας την ποινή ε πέντε μήνες, με αναστολή. Ωστόσο, ο Άρειος Πάγος απέρριψε τους υπόλοιπους λόγους αναίρεσης, θεωρώντας ότι το Εφετείο είχε επαρκή αιτιολογία και επιβεβαίωσε το συμπέρασμα του δευτεροβάθμιο δικαστηρίου ότι η ελευθερία της έκφρασης του προσφεύγοντος δεν είχε παραβιαστεί καθώς το άρθρο του ήταν πιθανό να προκαλέσει διακρίσεις και μίσος κατά των ομοφύλων. Το ΕΔΔΑ έλαβε υπόψη τη φύση του επίμαχου άρθρου, το οποίο περιελάμβανε υποκίνηση σε βία και αιχμηρή ρητορική μίσους κατά ομάδας ατόμων που προσδιορίστηκαν με βάση τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, τη θέση του προσφεύγοντος ως ανώτερου αξιωματούχου της Εκκλησίας, και ως εκ τούτου αυξημένης επιρροής, την ευρεία διάδοση των επίμαχων εκφράσεων ειδικώς μέσω του Διαδικτύου και τον ευρύτερο θεματικό πυρήνα των δηλώσεων ο οποίους αφορούσε ζήτημα μεγίστης σημασίας στη σύγχρονη ευρωπαϊκή κοινωνία. Καταλήγοντας, το Δικαστήριο απεφάνθη ότι η κρινόμενη προσφυγή δεν εντάσσεται, υπό το πρίσμα του άρθρου 17 της Σύμβασης, στην προστασία που παρέχει το άρθρο 10, ενώ έκρινε ότι τα εθνικά δικαστήρια πέτυχαν εν προκειμένω δίκαιη στάθμιση και εξισορρόπηση.