Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με την απόφαση της 12^ης Δεκεμβρίου 2017 (Υπόθεση Ιωάννου κατά Τουρκίας, αρ. προσφυγής 53240/14) αποφάνθηκε σχετικά με την καταγγελία για την υπερβολική χρονική διάρκεια των διαδικασιών καταβολής αποζημίωσης στην προσφεύγουσα για ακίνητη περιουσία της ευρισκόμενη στην (κατεχόμενη από τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις) Βόρεια Κύπρο. Ενδεικτικά, οι σχετικές διαδικασίες για τις οποίες ασκήθηκε η προσφυγή ξεκίνησαν το έτος 2008, αλλά μέχρι την εκδίκαση της παρούσας υποθέσεως ακόμη εκκρεμούσαν. 

Η προσφεύγουσα, υπήκοος Βρετανίας και Κύπρου, κάτοικος Ηνωμένου Βασιλείου, έλαβε πέντε οικόπεδα ευρισκόμενα στην Βόρεια Κύπρο ως δωρεά από τη θεία της, στην οποία αυτά ανήκαν πριν από την τουρκική εισβολή του 1974. Σύμφωνα με τον τουρκοκυπριακό νόμο 67/2005 για την αποζημίωση, ανταλλαγή ή αποκατάσταση ακίνητης περιουσίας, οι ιδιοκτήτες της οποίας δεν είχαν πλέον πρόσβαση στην κατεχόμενη Κύπρο, συγκροτήθηκε από τις τουρκοκυπριακές αρχές Επιτροπή Ακίνητης Περιουσίας που είναι επιφορτισμένη με την εξέταση σχετικών αιτήσεων.

Τον Μάιο του 2008 η προσφεύγουσα κατέθεσε αγωγή κατά της Επιτροπής Ακίνητης Περιουσίας, αιτούμενη αποζημίωση ύψους 1.800.000 λιρών Αγγλίας (αντιστοιχούν περίπου σε 2.285.000 ΕΥΡΩ). Μετά από δύο έτη, τον Μάιο του 2010, οι αρχές της (κατεχόμενης από τις τουρκικές δυνάμεις) αυτοαποκαλούμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου» κατέθεσαν στην Επιτροπή έγγραφο σύμφωνα με το οποίο, η προσφεύγουσα δεν είχε κατορθώσει να αποδείξει ότι ήταν νόμιμη κληρονόμος και η αξίωσή της ήταν υπερβολική. Την επταετία που ακολούθησε έλαβαν χώρα προκαταρκτικές ακροάσεις ενώπιον της Επιτροπής, οι οποίες ωστόσο αναβάλλονταν κατά κύριο λόγο διότι οι αρχές ζητούσαν από την προσφεύγουσα να προσκομίσει διάφορα έγγραφα σχετικά με την αξίωσή της, μεταξύ των οποίων ένα έγγραφο που να αποδεικνύει ότι χρησιμοποιούσε τουρκοκυπριακή περιουσία στο νότιο μέρος, επιπλέον πιστοποιητικά που να αποδεικνύουν την ταυτότητα της ίδιας και της θείας της, διευκρίνιση για τη διαφορετική ορθογραφία των ονομάτων της μητέρας της προσφεύγουσας και της θείας της κ.α. Εν τέλει, στις 2 Μαρτίου 2017, οι αρχές της αυτοαποκαλούμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου» έκριναν ότι η προσφεύγουσα δεν μπορούσε να θεωρηθεί νόμιμη κληρονόμος στην ακίνητη περιουσία της θείας της, δεδομένου ότι η τελευταία είχε μεταβιβάσει τα οικόπεδα ως δωρεά όσο βρισκόταν εν ζωή. Εν όψει των ανωτέρω και επικαλούμενη παραβίαση του δικαιώματος στην περιουσία, όπως αυτό κατοχυρώνεται στο άρθρο 1 ΠΠΠ ΕΣΔΑ, η προσφεύγουσα υποστήριξε ότι η διαδικασία ενώπιον της Επιτροπής Ακίνητης Περιουσίας υπήρξε υπερβολικά χρονοβόρα και άνευ αποτελέσματος.

Σύμφωνα με την κρίση του ΕΔΔΑ, υπήρξε παραβίαση του άρθρου 1 ΠΠΠ ΕΣΔΑ.

Ολόκληρο το κείμενο της απόφασης στα αγγλικά είναι διαθέσιμο εδώ.