Σε κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος πραγματοποιήθηκε έλεγχος από όργανα της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας (ΕΑΔ), σε συνεργασία με την Ελληνική Αστυνομία, κατά τον οποίο διαπιστώθηκε ότι δεν τηρούταν η αναλογία ατόμων ανά τ.μ. ωφέλιμης επιφάνειας. Οι ελεγκτές της ΕΑΔ επέβαλαν σε βάρος του ιδιοκτήτη χρηματικό πρόστιμο και αναστολή λειτουργίας της επιχείρησης του για χρονικό διάστημα 15 εργάσιμων ημερών, λόγω παράβασης των διατάξεων του άρθρου τεσσαρακοστού τετάρτου της από 1.5.2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου. Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος κατέθεσε αντιρρήσεις, αμφισβητώντας τη νομιμότητα των προσβαλλόμενων πράξεων και ζητώντας την ακύρωση της. Ισχυρίστηκε ότι η ./12.8.2020 απόφαση είναι μη επαρκώς αιτιολογημένη, καθόσον δεν περιλαμβάνει αναφορά σε τυχόν εκδοθείσα ΚΥΑ, η οποία εν προκειμένω εφαρμόσθηκε, αλλά περιορίζεται σε επίκληση της από 1.5.2020 ΠΝΠ. Ο λόγος, όμως, αυτός είναι απορριπτέος ως νόμω αβάσιμος, καθόσον, σύμφωνα με το άρθρο 16 παρ. 1 εδ. 4 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, η παράλειψη αναφοράς των εφαρμοζόμενων διατάξεων δεν επάγεται ακυρότητα της διοικητικής πράξης, ενώ, σε κάθε περίπτωση, η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε δυνάμει της ΚΥΑ Δ1α/ΓΠ.οικ.48976/2020, η δε ένδικη αποδιδόμενη παράβαση εξατομικεύεται επαρκώς στο σώμα της προσβαλλόμενης πράξης, με αναφορά των πραγματικών περιστατικών της υπόθεσης. Περαιτέρω, ο αντιλέγων προέβαλε τον λόγο ότι κατά τη στιγμή του ελέγχου στο κατάστημα του, που λειτουργεί σε υπαίθριο χώρο μπροστά στη θάλασσα επί πεζοδρόμου στην παραλία, βρίσκονταν περίπου 20 καθήμενοι πελάτες, ενώ οι λοιποί που καταμετρήθηκαν ήταν είτε λουόμενοι που είχαν αφήσει τις πετσέτες τους στα καθίσματα της επιχείρησης και βρίσκονταν εντός της θάλασσας, είτε περαστικοί, ενώ και στην προσβαλλόμενη πράξη δεν αναφέρονται οι καταμετρηθέντες ως καθήμενοι. Πλην, κατά τα αναφερόμενα στο σώμα της πρώτης προσβαλλόμενης πράξης, που κατά το μέρος αυτό αποτελούν πλήρη απόδειξη (άρθρο 171 του ΚΔιοικΔικ), καταμετρήθηκαν από τον έλεγχο 65 άτομα ευρισκόμενα στον υπαίθριο χώρο της επιχείρησης, τη στιγμή που, σύμφωνα με την προαναφερόμενη Σύμβαση και την αναφερόμενη στη σκέψη 4 της παρούσας ΚΥΑ, ο μέγιστος αριθμός αυτών όφειλε να είναι 28. Τα άτομα αυτά, περαιτέρω, χαρακτηρίσθηκαν από τον έλεγχο ως πελάτες της επιχείρησης, ο δε αντιλέγων, ο οποίος ήταν παρών κατά την καταμέτρηση, παρέλαβε ανεπιφύλακτα την προσβαλλόμενη πράξη και δεν διατύπωσε κατά τον κρίσιμο χρόνο του ελέγχου οποιαδήποτε διαφωνία ως προς το ανωτέρω συμπέρασμα των ελεγκτικών οργάνων, ειδικότερα δε, δεν προέβαλε τα διά του παρόντος λόγου προβαλλόμενα, τα οποία, σε κάθε περίπτωση, δεν αποδεικνύονται. Συνεπώς, και ο λόγος αυτός κρίθηκε απορριπτέος. Τέλος, ο αντιλέγων ισχυρίστηκε ότι οι ένδικες κυρώσεις -για τις οποίες ο αντιλέγων ισχυρίστηκε ότι ήταν εξοντωτικές για την επιχείρηση του, η φήμη και η βιωσιμότητα της οποίας θα μπορούσε να πληγεί ανεπανόρθωτα, και παραβίαζαν την αρχή της αναλογικότητας- ενόψει και του επιτακτικού λόγου δημοσίου συμφέροντος στην εξυπηρέτηση του οποίου αποσκοπούν (προστασία της δημόσιας υγείας μέσω του περιορισμού της διασποράς του κορωνοϊού COV1D-19), δεν αντίκεινται στην αρχή της αναλογικότητας, καθόσον δεν είναι προδήλως ακατάλληλες για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού, οι δε δυσμενείς συνέπειες τους δεν τελούν σε προφανή δυσαναλογία ούτε υπερακοντίζουν τον επιδιωκόμενο σκοπό. Σε κάθε περίπτωση, το επιβληθέν πρόστιμο είναι το κατώτατο που προβλέπεται από τις οικείες διατάξεις. Τα δε προβαλλόμενα περί οικονομικής ζημίας και ηθικής βλάβης του αντιλέγοντος δεν ασκούν επιρροή στη νομιμότητα των προσβαλλόμενων πράξεων. Πλην, καθόσον αφορά την κύρωση της αναστολής λειτουργίας της ένδικης επιχείρησης, αυτή μη νόμιμα επιβλήθηκε για χρονικό διάστημα 15 εργάσιμων ημερών, καθόσον από τις ισχύουσες διατάξεις, όπως προαναφέρονται, προβλέπεται αναστολή λειτουργίας για χρονικό διάστημα 15 ημερολογιακών ημερών. Το δικαστήριο δέχτηκε εν μέρει τις αντιρρήσεις.