Με την κρινόμενη προσφυγή ζητήθηκε η ακύρωση της …/12.5.2021 απόφασης του Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Θεσσαλίας – Στερεάς Ελλάδας, με την οποία απορρίφθηκε η από 13.4.2021 διοικητική προσφυγή, κατ’ άρθρο 227 του Ν. 3852/2010, την οποία άσκησε ο προσφεύγων κατά της ΔΑΠΕΦ/Φ.4Ε.3/…/29.3.2021 απόφασης του Αντιπεριφερειάρχη της Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, με την οποία είχε επιβληθεί σε βάρος του προσφεύγοντος πρόστιμο ποσού 20.000 ευρώ, λόγω διατήρησης μονάδας εμφιάλωσης υγραερίου χωρίς την απαιτούμενη άδεια εμφιάλωσης, κατά παράβαση του άρθρου 9 του Ν. 3054/2002. Λαμβάνοντας υπόψη (α) ότι προϋπόθεση για την επιβολή του προστίμου του άρθρου 17 του Ν. 3054/2002 είναι η διενέργεια πράξεων ή παραλείψεων εκ μέρους του φερόμενου ως παραβάτη, (β) ότι εν προκειμένω από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτει ότι μισθωτής της αποθήκης στην οποία λάμβανε χώρα η παράνομη εμφιάλωση υγραερίου δεν ήταν ο προσφεύγων, αλλά ο … …, ο οποίος δήλωσε ενώπιον της Διοίκησης με τις …/2.3.2021 απόψεις του και επανέλαβε με την …/13.4.2021 ειδική διοικητική προσφυγή του, ότι ο προσφεύγων βρισκόταν στον χώρο αποκλειστικά για να τον βοηθήσει και (γ) ότι ο προσφεύγων παρέμεινε στον χώρο και μετά την εκδήλωση της πυρκαγιάς και την άφιξη των αστυνομικών και πυροσβεστικών δυνάμεων, ενώ ο … … είχε ήδη διαφύγει, και συνεκτιμώντας την 42/2024 απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Λαμίας, το οποίο απεφάνθη να μη γίνει κατηγορία κατά του προσφεύγοντος, μεταξύ άλλων, για την πράξη της παράνομης αποθήκευσης, διακίνησης και εμφιάλωσης πετρελαιοειδών, την οποία φέρεται να τέλεσε από τον Νοέμβριο του έτους 2020 έως την 17.12.2020, το Δικαστήριο έκρινε ότι ο προσφεύγων δεν υπέπεσε στην αποδιδόμενη παράβαση και μη νομίμως επιβλήθηκε σε βάρος του το επίδικο πρόστιμο, κατά παραδοχή ως βασίμου του σχετικού ισχυρισμού του. Κατόπιν τούτων, το Δικαστήριο δέχτηκε την προσφυγή.