Η προσφεύγουσα, και δικαστική λειτουργός, στρέφεται κατά της απόρριψης της ενδικοφανούς προσφυγής της από τον Προϊστάμενο της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.), προσβάλλοντας το εκκαθαριστικό σημείωμα φορολογικού έτους 2021, ως προς το μέρος που αφορά την επιβολή, κατά το έτος αυτό, της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης του άρθρου 43Α του Ν. 4172/2013, σε συνέχεια της σιωπηρής απόρριψης της επιφύλαξης που είχε υποβάλει η τελευταία, τόσο επί της οικείας δήλωσης φορολογίας εισοδήματος, όσο και μέσω της σχετικής δήλωσής της ενώπιον της Δ.Ο.Υ. Λαμίας, με την οποία ζητούσε την απαλλαγή της από την ειδική αυτή εισφορά. Παράλληλα, αίτημα της προσφεύγουσας αποτελεί η επιστροφή χρηματικού ποσού ύψους 1.326,47 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί στο συνολικό ποσό της ως άνω εισφοράς, κατά το φορολογικό έτος 2021, που έχει καταβάλει στο Ελληνικό Δημόσιο. Συγκεκριμένα, η ίδια υποστήριξε ότι η διατήρηση της εισφοράς αλληλεγγύης συνιστά δυσμενή φορολογική μεταχείριση των δημόσιων υπαλλήλων και των δικαστικών λειτουργών έναντι των λοιπών κατηγοριών φορολογουμένων και επικαλέστηκε την υπ’ αριθ. 244/2017 απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, προσθέτοντας ότι η διάγνωση της αντισυνταγματικότητας της επίδικης εισφοράς αλληλεγγύης κρίνεται επιτακτικότερη αν ληφθεί υπόψη η διαγνωσθείσα αντισυνταγματικότητα της εισφοράς αλληλεγγύης συνταξιούχων, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές της ισότητας στα δημόσια βάρη και της αναλογικότητας, λόγω έλλειψης επαρκούς αιτιολόγησης της επιβολής της, καθώς και της εσωτερικής της διαρρύθμισης, ως προς τον καθορισμό του ύψους και των συντελεστών της, καθιστώντας ανέφικτο τον δικαστικό της έλεγχο. Δυνάμει του άρθρου 88 § 2 του Συντάγματος θεσπίζεται παρέκκλιση από τη διαδικασία και τους κανόνες εκδίκασης των προβλεπομένων από τα άρθρα 94, 95 και 98 αυτού διαφορών, που αφορούν όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνες. Επιπλέον, η διάταξη αυτή, ως εξαιρετικού δικαίου, είναι στενά ερμηνευτέα, καθώς το προβλεπόμενο σε αυτήν Ειδικό Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία επί των διαφορών που αναφύονται από ένδικα βοηθήματα, τα οποία ασκούνται μετά την έναρξη της ισχύος του Ν. 3038/2002 και αναφέρονται σε νομικά ζητήματα σχετικά με τις αποδοχές και τις συντάξεις ειδικώς των δικαστικών λειτουργών, ενόψει του ειδικού καθεστώτος που διέπει τη μισθολογική, συνταξιοδοτική και φορολογική τους κατάσταση. Ως προς την ειδική εισφορά αλληλεγγύης του άρθρου 29 του Ν. 3986/2011 επισημαίνεται ότι η ίδια συνιστά φόρο, με βάση επιβολής το ετήσιο συνολικό καθαρό ατομικό εισόδημα των βαρυνόμενων φυσικών προσώπων, ο οποίος θεσπίστηκε για την αντιμετώπιση της δυσχερούς δημοσιονομικής κατάστασης στην οποία είχε περιέλθει η χώρα. Περαιτέρω, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι τα άρθρα 4 §§ 1, 5, 17 και 25 § 1 του Συντάγματος, τα άρθρα 20 και 21 § 1 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α., δεν σχετίζονται με τις ειδικές συνταγματικές εγγυήσεις για την προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία των δικαστικών λειτουργών, αλλά αφορούν αδιακρίτως όλους τους μισθοδοτούμενους από τον δημόσιο τομέα. Τέλος απεφάνθη ότι στερείται δικαιοδοσίας ως προς το ζήτημα της κρίσης περί συνταγματικότητας ή μη των διατάξεων που προβλέπουν ότι, για το φορολογικό έτος 2021, απαλλάσσονται από την ειδική εισφορά αλληλεγγύης του άρθρου 43Α του Ν. 4172/2013 τα εισοδήματα που προβλέπονται στο άρθρο αυτό, με εξαίρεση τα εισοδήματα από μισθωτή εργασία στο δημόσιο τομέα, συμπεριλαμβανομένων των εισοδημάτων των δικαστικών λειτουργών από μισθωτή εργασία. Το Δικαστήριο παρέπεμψε την προσφυγή στο Ειδικό Δικαστήριο του άρθρου 88 § 2 του Συντάγματος, για το ενιαίο της κρίσης, και ανέβαλε τη δικάσιμο έως τη δημοσίευση της απόφασης του Ειδικού Δικαστηρίου.