Για  την υπό κρίση διαφορά, για την οποία δεν είχε οριστεί δικάσιμος κατά την έναρξη ισχύος του ν. 4446/2016, στις 22.12.2016, κατατέθηκε στη γραμματεία του Δικαστηρίου (18ου Τμήματος), στις 21.1.2019, η από 3.1.2019 δήλωση παράστασης, κατ’ άρθρο 133 παρ. 2 του Κ.Δ.Δ.. Λαμβάνοντας, ωστόσο, υπόψη ότι ο διοικητικός φάκελος της κρινόμενης υπόθεσης διαβιβάστηκε εκπρόθεσμα (28.1.2019) στο Δικαστήριο, η ανωτέρω δήλωση δεν παράγει δικονομικές συνέπειες, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 133 παρ. 2 εδ. ζ΄ του Κ.Δ.Δ., όπως κατά τα ανωτέρω ισχύει, και, ως εκ τούτου, δεν δύναται να ληφθεί υπόψη. Κατά συνέπεια, το καθ' ου Ελληνικό Δημόσιο λογίζεται ότι δεν παραστάθηκε κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο. Με τις διατάξεις του Ν. 3869/2010 θεσπίζεται, αφενός μεν η υποχρέωση των πιστωτικών ιδρυμάτων να παραδίδουν κατόπιν υποβολής σχετικού αιτήματος, εντός προθεσμίας δέκα ημερών και χωρίς επιβάρυνση, στους οφειλέτες την περιγραφόμενη σε αυτές κατάσταση οφειλών, αφετέρου δε η επιβολή στα ανωτέρω ιδρύματα κυρώσεων σε περίπτωση μη τήρησης της ως άνω υποχρέωσής τους – καθισταμένης κατ’ αυτόν τον τρόπο της ανωτέρω προθεσμίας αποκλειστικής –, χωρίς όμως να προσδιορίζεται περαιτέρω ο ειδικότερος τρόπος παράδοσης αυτής (αυτοπρόσωπη παραλαβή από το κατάστημα, αποστολή μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου κ.λπ.), ο οποίος, κατά συνέπεια, εναπόκειται στην κατά περίπτωση συμφωνία των μερών. Δεδομένης δε της ένταξης της εν λόγω διάταξης στον νόμο περί ρύθμισης οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων και ενόψει του ότι σκοπός της είναι η ανάγκη ταχείας διεκπεραίωσης των αιτημάτων των οφειλετών, με στόχο την ένταξή τους στις ευεργετικές ρυθμίσεις του νόμου αυτού, τα πιστωτικά ιδρύματα υποχρεούνται, εντός της ανωτέρω οριζόμενης δεκαήμερης προθεσμίας, να έχουν ολοκληρώσει όλες τις απαιτούμενες ενέργειες, ώστε οι ανωτέρω καταστάσεις να είναι διαθέσιμες προς παραλαβή από τους αιτούντες οφειλέτες, αναλόγως του εκάστοτε συμφωνηθέντος τρόπου παράδοσης αυτών.